Επιστολή Πατούλη
Κύριε διευθυντά
Το γεμάτο εμπάθεια προς το πρόσωπό μου άρθρο της κυρίας Μαρίας Κατσουνάκη, που δημοσιεύθηκε στην έγκριτη «Κ» το Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2014, αποδεικνύει ότι δεν υπάρχουν δύο Ελλάδες, όπως ατυχώς αναφέρει η συντάκτριά σας, αλλά δυστυχώς δύο ειδών δημοσιογράφοι-αρθρογράφοι: οι σοβαροί (που αποτελούν ευτυχώς την πλειοψηφία) και οι κιτρινιστές. Φοβάμαι ότι η κ. Κατσουνάκη ανήκει στη δεύτερη κατηγορία, αφού υιοθετεί χωρίς κανένα στοιχείο μειωτικούς χαρακτηρισμούς για το πρόσωπό μου, όπως «ο αμφιλεγόμενος δήμαρχος Αμαρουσίου», χωρίς φυσικά να στηρίζει σε κάποια επιχειρήματα αυτόν τον χαρακτηρισμό.
Είμαι «αμφιλεγόμενος» γιατί με έχουν τιμήσει με την εμπιστοσύνη τους οι συμπολίτες μου στον Δήμο Αμαρουσίου σε τρεις συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, με ποσοστό μάλιστα άνω του 58% στις εκλογές του προηγούμενου Μαΐου;
Είμαι «αμφιλεγόμενος» γιατί με εμπιστεύονται οι ιατροί – συνάδελφοί μου της Αθήνας, εκλέγοντάς με πρόεδρο του μεγαλύτερου επιστημονικού συλλόγου της χώρας;
Είμαι «αμφιλεγόμενος» γιατί έχω κυριολεκτικά διασχίσει τη χώρα άπειρες φορές, για να προσφέρω αφιλοκερδώς μαζί με άλλους συναδέλφους μου ιατρικές υπηρεσίες, φάρμακα και είδη πρώτης ανάγκης σε συνανθρώπους μας ακριτικών περιοχών; Είμαι «αμφιλεγόμενος» γιατί πρωτοστάτησα στη δημιουργία του Ιατρείου Κοινωνικής Αποστολής, σε συνεργασία με την Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών, μέσα από το οποίο παρέχονται ιατρικές υπηρεσίες και φάρμακα σε δεκάδες χιλιάδες ανασφάλιστους συμπολίτες μας;
Ή μήπως είμαι «αμφιλεγόμενος» επειδή πριν από μερικές ημέρες οι συνάδελφοί μου δήμαρχοι και εκλέκτορες από όλη τη χώρα με εξέλεξαν πρόεδρο της Κεντρικής Eνωσης Δήμων Ελλάδος; Πώς μπορεί να είναι αμφιλεγόμενο ένα πρόσωπο που διαθέτει την έμπρακτη στήριξη και εμπιστοσύνη, επί σειρά ετών, χιλιάδων πολιτών; Μπορεί ένας άνθρωπος να ξεγελάσει τόσο πολλούς; Ή μήπως διεκδικεί για τον εαυτό της το αλάθητο του Πάπα, που της επιτρέπει να ξεχωρίζει με τόση ευκολία την ποιότητα και την αξία των ανθρώπων; Εκτός και αν της αρκεί για να τεκμηριώσει τα γραφόμενά της το περιεχόμενο μιας και μόνον ανακοίνωσης, που εξέδωσε λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές της ΚΕΔΕ ένας «πολιτικός μου αντίπαλος» (ο κ. Καμίνης), εκφράζοντας την αγωνία του για το αποτέλεσμα αυτής της εκλογικής αναμέτρησης.
Αν επιδείκνυε μάλιστα στοιχειώδη δημοσιογραφική δεοντολογία, θα δημοσίευε και τη δική μου ανακοίνωση – απάντηση στα όσα ανέφερε στην ανακοίνωση που επικαλείται στο άρθρο της ο δήμαρχος της Αθήνας. Είναι δε τόσο το μέγεθος του κιτρινισμού στο άρθρο, που στην προσπάθειά της να προσδώσει αληθοφάνεια στα γραφόμενα, συγκρίνει δύο διαφορετικές περιπτώσεις ανθρώπων, με διαφορετικό αντικείμενο ενασχόλησης. Από τη μία ένα δήμαρχο, ιατρό – επιστήμονα και άνθρωπο της καθημερινής πολιτικής και κοινωνικής δράσης, σε όλη την Ελλάδα.
Και από την άλλη, έναν πραγματικά σημαντικό καλλιτέχνη, με αδιαμφισβήτητη μουσική παιδεία και αξία. Και εύλογα αναρωτιέμαι, πού αποσκοπεί αυτή η ανούσια σύγκριση; Γιατί δεν μπορούν να συνυπάρχουν στην πατρίδα μας και να λειτουργούν αρμονικά, προς όφελος του τόπου και της κοινωνίας, η πολιτική και ο πολιτισμός; Ποιους εξυπηρετούν οι διαχωριστικές γραμμές; Ποια συμφέροντα εξυπηρετεί η απαξίωση της πολιτικής και η λογική της ύπαρξης δύο Ελλάδων;
Μήπως τη μωροφιλοδοξία κάποιων δήθεν «πνευματικών ελίτ» που κινούνται πέριξ του Κολωνακίου, αποκομμένες από τα πραγματικά προβλήματα της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού μας, οι οποίες επενδύουν στον διχασμό της ελληνικής κοινωνίας για να διασφαλίσουν τη διαιώνιση των δικών τους προνομίων; Και για να πετύχουν τον στόχο τους, επιστρατεύουν, μεταξύ άλλων, πρόθυμα και πειθήνια όργανα από τον χώρο της δημοσιογραφίας, για να αναπαράγουν την κυρίαρχη σκέψη τους;
Η κ. Κατσουνάκη έχει δικαίωμα να έχει όποια άποψη θέλει για το πρόσωπό μου. Δεν έχει, όμως, κανένα δικαίωμα την άποψη αυτή να τη δημοσιοποιεί μέσα από τις στήλες μιας τόσο έγκριτης εφημερίδας, χωρίς, ταυτόχρονα, να μου δίνει το δικαίωμα να αντικρούσω την άποψη που με αφορά. Αυτή η μορφή άρθρων λέγεται κίτρινη δημοσιογραφία, της οποίας αποδεικνύετε προς λύπη μου, πιστός υπηρέτης.
Γιωργος Ε. Πατουλης- πρόεδρος ΚΕΔΕ, πρόεδρος Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, δήμαρχος Αμαρουσίου
Απάντηση
Αμφιλεγόμενος κατά το λεξικό είναι ο αμφισβητούμενος. Αν είχα οποιαδήποτε αμφιβολία για το πρόσωπο του δημάρχου Αμαρουσίου, του προέδρου της ΚΕΔΕ και προέδρου του Ιατρικού Συλλόγου, ο κ. Πατούλης με την απάντησή του τη διέλυσε.
Μαρια Κατσουνακη
Δεν τολμούμε γιατί δεν θέλουμε
Κύριε διευθυντά
Διάβασα με προσοχή την επιστολή του Γ.Γ. Ερευνας κ. Βασιλάκου σχετικά με το άρθρο μου. Το θέμα δεν είναι προσωπικό, είναι πολιτικό. Επί της ουσίας λοιπόν:
1. Ο Γ.Γ. Ερευνας δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι δεν γνώριζε για το σχέδιο νόμου, ή ότι το ΕΣΕΤ «δεν παρέδωσε κανένα θεσμικό πλαίσιο». Ακόμα και με την τόσο κατακερματισμένη ελληνική διοίκηση, ακόμα και εάν οι πρέπουσες διαδικασίες δεν είχαν τηρηθεί υπηρεσιακά. Για τον πολύ απλό λόγο ότι ο πρόεδρος του ΕΣΕΤ κ. Κριμιζής τον ενημέρωσε μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά του τον Αύγουστο του 2013! Εκτός αυτού, όμως, το σχέδιο νόμου παρεδόθη από την υπουργό κ. Α. Διαμαντοπούλου στον κ. Μπαμπινιώτη. Ο κ. Αρβανιτόπουλος, μετέπειτα υπουργός, το ζήτησε εκ νέου από τον πρόεδρο του ΕΣΕΤ με την προοπτική κατάθεσής του στη Βουλή τον Μάιο του 2013.
2. Το υπό συζήτηση στη Βουλή σχέδιο δεν αξιοποιεί την ουσία των ριζοσπαστικών παρεμβάσεων του ΕΣΕΤ και δεν εκσυγχρονίζει τον χώρο παρ’ όλα τα όμορφα λόγια. Το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρό για να αγνοηθεί. Υποβαθμίζεται ο ρόλος του ΕΣΕΤ και των Τομεακών Επιστημονικών Συμβουλίων του, καταργεί τη Διυπουργική Επιτροπή, αφαιρεί τον έλεγχο του Κοινοβουλίου, τα εξαρτά όλα από την ενός ανδρός αρχή. Και πολλά άλλα που ο χώρος δεν επιτρέπει την αναφορά.
3. Σχετικά με το στρατηγικό πλαίσιο: μια ολοκληρωμένη και έτοιμη δουλειά ετών, που έγινε με συμμετοχή της ερευνητικής, ακαδημαϊκής και επιχειρηματικής κοινότητας, bottom up (με ευρεία διαβούλευση στο opengov), χωρίς πολιτικαντισμούς και κρυμμένα συμφέροντα. Γιατί δεν υιοθετείται αλλά επανέρχεται με άλλο σχέδιο; Η καθυστέρηση δε της παράδοσης 4 μήνες μετά τη λήξη της θητείας του (όπως υπαινικτικά αναφέρει) με συνέχιση της εθελοντικής εργασίας των μελών μήπως οφείλεται σε άλλους λόγους που γνωρίζει (απουσία οργανωμένης στήριξης από ΓΓΕΤ, πολιτικές εξελίξεις κ.λπ.);
4. Ηδη έχει αρχίσει η υποσχεσιολογία δημιουργίας νέων ερευνητικών κέντρων ανά την επικράτεια (Αν. Μακεδονία, Δ. Ελλάδα). Οταν όλοι (και η Ε.Ε.) συγκλίνουν στη συγκέντρωση και στις οικονομίες κλίμακας στην έρευνα, εμείς ετοιμαζόμαστε για το αντίθετο. Ας διαψευσθεί και αυτό.
Κύριε διευθυντά, στις ανεπτυγμένες χώρες μέχρι και τα 2/3 του ετήσιου ρυθμού ανάπτυξης προέρχονται από την έρευνα και την τεχνολογία. Αποτελεί εθνική ανάγκη, η δέσμευση και η ενεργός εμπλοκή για την έρευνα και την καινοτομία να έρθει από το ανώτερο δυνατό επίπεδο πολιτικής ηγεσίας. Το υπό συζήτηση σχέδιο νόμου δεν το διασφαλίζει και πρέπει να καταψηφισθεί ή να αποσυρθεί. Παρ’ όλα τα λεγόμενα, η τόλμη απουσιάζει… γιατί δεν θέλουμε!
Eυη Xατζηανδρεου
Στάση ευθύνης
Κύριε διευθυντά
Επιθυμώ να εκφράσω δημόσια τα συγχαρητήριά μου στον πρύτανη του ΕΚΠΑ, καθηγητή κ. Φορτσάκη, για τη γενναία στάση του και την αντιμετώπιση της μειονότητας, η οποία, επί σειρά ετών, καταστρατηγώντας την έννοια του πανεπιστημιακού ασύλου και της Δημοκρατίας δρα φασιστικά και παρεμποδίζει την εύρυθμη λειτουργία του ακαδημαϊκού χώρου. Ελπίζοντας ότι εκφράζω τη σιωπηλή νομιμόφρονα πλειοψηφία, η οποία οφείλει πλέον να αντιδράσει στη φασίζουσα νοοτροπία, του εύχομαι ολόψυχα καλή δύναμη με τη βεβαιότητα ότι δεν θα υποχωρήσει.
Aσημινα Γεωργακοπουλου – Φιλόλογος