ΑΠΩΛΕΙΑ. Ηταν ποιητής, ήταν μεταφραστής, ήταν κριτικός λογοτεχνίας. Κυρίως ήταν μέσα στη λογοτεχνία, στον λόγο και στο βιβλίο σε κάθε του μορφή ο Τάκης Μενδράκος που έφυγε χθες από τη ζωή σε ηλικία 87 ετών. Γεννήθηκε στον Πειραιά, αλλά από το 1941 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα όπου και έζησε ώς το τέλος της ζωής του. Φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, δεν πήρε ποτέ πτυχίο και από πολύ νωρίς ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία. Με την κριτική καταπιάστηκε το 1973.
Στη διάρκεια της ζωής του δημοσίευσε άρθρα, δοκίμια και μεταφράσεις στον περιοδικό και στον ημερήσιο Τύπο, ενώ έχει υπογράψει τη μετάφραση τουλάχιστον δεκαέξι λογοτεχνικών έργων. Το τελευταίο λογοτεχνικό έργο που μετέφρασε ήταν το βιβλίο του Jack London «Το κάλεσμα της άγριας φύσης» (Πατάκης, 2013). Η τελευταία του ποιητική συλλογή, με τίτλο «Ατάκτως ερριμμένα» κυκλοφόρησε το 2012 από την «Αγρα», ενώ η τελευταία του συμμετοχή σε συλλογικό τόμο ήταν το 2011 στην έκδοση «Συν τοις άλλοις» («ύψιλον»).
Ενεργός μέχρι το τέλος λοιπόν, με αυτό που αγάπησε και με ό,τι καταπιάστηκε περισσότερο στη ζωή του. Ζούσε για πολλά χρόνια στη Νέα Σμύρνη. Παλαιότερα, όταν ήταν πιο νέος, τον συναντούσαμε σε βιβλιοπαρουσιάσεις. Πάντα σεμνός, αλλά ευγενής. Γι’ αυτό και ήταν ελάχιστες οι συνεντεύξεις που είχε δώσει, ελάχιστα τα περιστατικά που ο ίδιος κοινοποίησε από τη ζωή του. Στο ηλεκτρονικό poeticanet υπάρχει εκτενέστατη συνέντευξή του, στην οποία έλεγε ότι «η μουσική, όπως και η ποίηση, είναι η καταφυγή μου. Ακούω από Μπαχ μέχρι Τσιτσάνη…». Και δεν έκρυβε ότι το μεγάλο του όνειρο, από νέος ήταν η ποίηση. Και είχε πρωτοδημοσιεύσει ποιήματα στην «Επιθεώρηση Τέχνης».
Την ανακοίνωση για την απώλειά του έκανε η Εταιρεία Συγγραφέων. Και την έκανε με ένα δικό του ποίημα: «Απόψε ονειρεύτηκα πως φύτρωσα/ πλάι σ’ ένα εγκαταλειμμένο κιονόκρανο/ πρώτη μου έγνοια/ αν με πρόσεξες». Τελευταίο αντίο στον Τάκη Μενδράκο θα πουν οι άνθρωποι των Γραμμάτων, σήμερα στις 4 το απόγευμα, στο Νεκροταφείο του Βύρωνα.