Δεκατρία χρόνια μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους και την εμπλοκή του ΝΑΤΟ στον πόλεμο του Αφγανιστάν, τα πράγματα παραμένουν λίγο-πολύ αμετάβλητα: αστάθεια πολιτική και ασφαλείας με τους Ταλιμπάν να παραμένουν στα όρη της χώρας αλλά και του γειτονικού Πακιστάν και να διεξάγουν στοχευμένες ασύμμετρες επιθέσεις σε κάθε μέρος του Αφγανιστάν, κυρίως στα νοτιοανατολικά της χώρας. Η επιχειρησιακή δεινότητα των Ταλιμπάν δεν έχει καμφθεί διόλου. Το ότι τα διεθνή ΜΜΕ δεν αναφέρονται πλέον στο Αφγανιστάν δεν σημαίνει ότι τα προβλήματα λύθηκαν. Αντίθετα οξύνονται μέρα με την ημέρα και η χώρα παραμένει μετέωρη σε κάθε επίπεδο. Οι πρόσφατες πολιτικές και στρατιωτικές προσπάθειες της Δύσης και των φιλοδυτικών αφγανικών δυνάμεων έχουν κυρίως επικοινωνιακό χαρακτήρα και λιγότερο ουσίας.
Στην πολιτική σκηνή της χώρας η κατάσταση από απελπιστική έχει γίνει υποβόσκουσα ασταθής. Μετά τις εκλογές του Ιουνίου και την διχόνοια μεταξύ του Ασράφ Γανί των Παστού και του διγενούς (Τατζίκ-Παστού) Αμπντολλά Αμπντολλά για το αποτέλεσμα των εκλογών, βρέθηκε η μέση εφήμερη λύση στα τέλη του Σεπτεμβρίου με τον Γανί να γίνεται πρόεδρος και ο Αμπντολλά πρωθυπουργός. Με δεδομένη την διαφορά τους σε κάθε επίπεδο (πολιτικό-φυλετικό και οικονομικό) απομένει να δούμε πως θα συνυπάρξουν στο ίδιο διακυβερνητικό σχήμα στην πράξη. Τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα για την πολιτική σταθερότητα αυτού του πολιτικού σχήματος, διότι, ακόμη και αν οι δύο ηγέτες συνυπάρξουν, δεν σημαίνει το ίδιο και για τους υποστηρικτές τους. Τα συμφέροντα και δυνάμεις που εκπροσωπούν οι δύο ηγέτες είναι διαφορετικές, όπως και οι προσωπικότητές τους. Το αν τα εν λόγω συμφέροντα θα αποδειχθούν πειθήνια στους αρχηγούς τους είναι αμφίβολο και δύσκολο.
Η πολιτική συμφωνία στο εσωτερικό της χώρας συνδυάσθηκε εντός λίγο ωρών με την σημαντική εξέλιξη στα στρατιωτικά πράγματα του Αφγανιστάν με την αποχώρηση των 2/3 της νατοϊκής δύναμης στην χώρα.. Ανακοινώθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου η Συμφωνία Διμερούς Ασφάλειας μεταξύ του Αφγανιστάν και της νατοϊκής Διεθνούς Δύναμης Ασφαλείας. Η συμφωνία αποτελεί το διπλωματικό πλαίσιο για την αποχώρηση των 22.000 από τους 24.452 στρατιώτες του ΝΑΤΟ. Οι παραμένοντες 12.000 είναι 9.000 Αμερικανοί (από 24.000 πριν) και 3.000 από τις υπόλοιπες χώρες της διεθνούς δύναμης.
Λαμβάνοντας υπόψη την σημαντική μείωση της στρατιωτικής παρουσίας της Δύσης στο Αφγανιστάν σε συνδυασμό με την σταθερή κατάσταση ανασφάλειας που επικρατεί εκεί, όπως δείχνουν οι καθημερινές επιθέσεις των Ταλιμπάν σε κάθε σημείο της Καμπούλ, δεν είναι δύσκολο να συμπεράνουμε ότι οι ημέρες που έρχονται θα είναι ακόμη πιο δύσκολες για την χώρα. Οι Ταλιμπάν, ακολουθώντας το παράδειγμα του Χαλιφάτου με την αποχώρηση των Αμερικανών στο Ιράκ, θα επιδιώξουν να καλύψουν το κενό ισχύος που αφήνει η Δύση. Οι 350.000 Αφγανοί εκπαιδευμένοι στρατιώτες είναι αξιόμαχοι αλλά δεν είναι αξιόπιστοι για την διαιρεμένη κυβέρνηση της Καμπούλ. Όλα θα κριθούν από τον βαθμό συνεργασίας μεταξύ του Γανί και του Αμπντάλλα αλλά και μεταξύ αυτών και του στρατού της φυλαρχικής χώρας με την σουνιτο-σηιτική σύγκρουση να οξύνεται στο Αφγανιστάν. Είναι θέμα ολίγου χρόνου το Αφγανιστάν να επανέλθει στην επικαιρότητα δίπλα στην Συρία και το Ιράκ.