Είναι πραγματικά λυπηρό να διαπιστώνει κανείς πόσο λίγο σέβονται τα κράτη-μέλη τις από κοινού λαμβανόμενες αποφάσεις τους. Αποτελεί πραγματικό λόγο της κακοδαιμονίας στην οποία βολοδέρνει η Ευρωζώνη. Η σφοδρότητα με την οποία έπεσε η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση στην κεφαλή των Ευρωπαίων οφείλεται πολύ σε αυτή την έλλειψη ομόσπονδου πνεύματος. Παρά τις κατά καιρούς ρηματικές διαβεβαιώσεις για το αντίθετο, η Ευρώπη, την ώρα της κρίσης, σκόρπισε στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει δίκαιο όταν επισημαίνει πόσο απροετοίμαστη υπήρξε η Ευρώπη, στις αρχές του 2010. Πλην όμως, είναι καταστροφικό για τη χώρα μας να αγνοεί επιδεικτικά τους νέους κανόνες πρόληψης μιας νέας δημοσιονομικής κρίσης.
Γενικότερα άλλωστε, οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, όπως και τα περισσότερα κυβερνητικά στελέχη στις άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, κατακρίνουν την ευκολία με την οποία οι πολιτικοί «μας» παραβαίνουν τις ευρωπαϊκές διατάξεις.
Μην ξεχνούμε ότι η απόκρυψη των πραγματικών δημοσιονομικών στοιχείων ήταν το προοίμιο στην ελληνική κρίση. Κυρίως μάλιστα επειδή οι εταίροι μας, όπως και οι αγορές, έκριναν ότι τα «ψεύτικα στατιστικά» σκοπό είχαν να αποκρύψουν τη συστηματική καταστρατήγηση των από κοινού συμφωνημένων κανόνων διά των οποίων επιτυγχάνεται η δημοσιονομική πειθαρχία.
Πριν από ένα χρόνο, έπειτα από δύσκολες συζητήσεις, η Ευρώπη, με τη δική μας συμμετοχή και συμφωνία, αποφάσισε ότι κάθε ένας «εθνικός» κρατικός προϋπολογισμός είναι ζήτημα κοινού συμφέροντος. Η διαδικασία περιγράφηκε στη συνθήκη για το δημοσιονομικό συμβόλαιο, τον ακρογωνιαίο λίθο της Δημοσιονομικής Ενωσης. Με δυο λόγια, κάθε κράτος απέκτησε το δικαίωμα να κοιτάζει τα δημοσιονομικά του άλλου. Επιπλέον, «κράτη που λαμβάνουν οικονομική συνδρομή θα υπόκεινται σε πολύ αυστηρή ενισχυμένη εποπτεία (…) που θα υπερβαίνει τις υποχρεώσεις των κρατών-μελών.
Το συμπέρασμα είναι απλό. Αν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρέπει να δώσει το «Ο.Κ.» για τους προϋπολογισμούς όλων, για όσα κράτη βρίσκονται σε πρόγραμμα, το εξής ένα: η Ελλάδα πρέπει να διασφαλίσει τη σύμφωνη γνώμη της τρόικας. Η έγκριση του προϋπολογισμού δεν συνδέεται με τα 19 μέτρα που συζητούνται στο πλαίσιο της τελευταίας έκθεσης ελέγχου, τα οποία αποκάλυψε η «Κ». Πρόκειται για διαφορετική υπόθεση και αφορά στην εκπλήρωση του γενικότερου στόχου διατήρησης του ελλείμματος της γενικής κυβέρνησης κάτω από το περίφημο όριο του 3% επί του ΑΕΠ. Οσοι πίστευσαν, μετά τις ευρωεκλογές, ότι μπορούμε να κηρύξουμε την «ανεξαρτησία» έναντι του κοινοτικού κεκτημένου, οδήγησαν τον πρωθυπουργό στο εξευτελιστικό λάθος με τις παλινωδίες στη ρύθμιση για τις ρυθμίσεις.