Η θεατρική κριτική. • Ετσι που την έχει καταντήσει μεγάλο μέρος του Τύπου, • παραδίδοντάς την συνήθως στα πρώτα τυχόντα χέρια, • ημιμαθών αφρόψαρων των αμαθών καιρών μας, • και έτσι που έχει καταντήσει γενικότερα η «πνευματική ζωή» στην Πτωχεύουσα, • δεν μπορώ παρά να χαιρετίσω ως ανάσα στην άπνοια την επάνοδο παλαιού των ημερών θεατρικού κριτικού • -και πικραγαπημένου ως γνωστόν του Υποβολείου- • στα παλιά του μετερίζια, • στις σελίδες δηλαδή έγκυρης εφημερίδας. • Δεν μας περίσσεψαν δα οι φωνές γνώσης και πείρας σαν τη δική του. • Καλωσορίζουμε λοιπόν την επάνοδο. • Με την ευχή να έχει πια ξεθωριάσει εκείνο το δυναστικό • -πρώτα πρώτα για τον κάτοχό του, εικάζω- • τεφτέρι φίλων και γλειψιματιών. •
(Θα μου πεις τώρα, πρώτα βγαίνει η ψυχή κι ύστερα το χούι. • Ποιος ξέρει όμως. • Ποιος ξέρει τι φέρνει το πέρασμα του χρόνου • το χόρτασμα • κι οι σφαλιάρες των τελευταίων χρόνων, βρε αδερφέ. • Πολλά «Γεια σου Σταύρο και κυρ Σταύρο κι αφέντη τσουτσουλομύτη» • που λέει κι ο Διονύσης • κατέρρευσαν στη διάρκεια της Κρίσης. • Λίγο σοφότερους μας έκαναν. • Εικάζω. •
«Σκάνδαλο» δεν είναι που βγαίνει από τις εισαγωγικές των ΑΕΙ η εξέταση στη Λογοτεχνία. • «Σκάνδαλο» κι απορίας άξιον είναι πώς κι είχε διατηρηθεί μέχρι σήμερα. • Η δύναμη της αδράνειας μάλλον. • Πασιφανές γαρ πού τη γράφουν τη Λογοτεχνία •-εδώ ούτε καν τη διδασκαλία της γλώσσας νοιάζονται- • οι ταγοί των εκπαιδευτικών μας πραγμάτων. • Τόσο οι μονιμάδες όσο και οι διαβατικοί και άσχετοι «της πολιτικής ηγεσίας». • Αλλά και οι γονείς των διδασκομένων επίσης. •
Ολοι αυτοί θα πρέπει να καταρρακώθηκαν από το επιχείρημα της Πανελλήνιας Ενωσης Φιλολόγων • ότι το εξεταστικό ξωπέταγμα της Λογοτεχνίας «ανατρέπει μια ρύθμιση που εισήγαγε στην εκπαίδευση ο Ευάγγελος Παπανούτσος». • Τώρα μάλιστα. • Ράκη έγιναν άπαντες αυτοί. • Ιδίως ο Λοβέρδος κι οι αποδέλοιποι διαβατικοί και άσχετοι του υπουργείου. • Που τον Παπανούτσο, να, εδώ τον έχουν, στο δόξα πατρί. • («Ποιος είν’ τούτος ρε;»). •
Λεβέντης αποδεδειγμένος ο δήμαρχος Μπουτάρης δεν δίστασε να μιλήσει καθαρά • και μάλιστα εν επισήμω τελετή • και να ζητήσει συγγνώμη για τη γενική σαλονικιώτικη μούγκα όταν καταστρεφόταν απ’ άκρου σ’ άκρον ολάκερο το παμπάλαιο εβραϊκό νεκροταφείο της πόλης • για να χτιστεί πάνω του η πανεπιστημιούπολη του Αριστοτελείου. • Δεν είναι όμως αλήθεια ότι «έως πριν από μερικά χρόνια κανείς δεν ήξερε πάνω σε ποιον τόπο είχε χτιστεί το πανεπιστήμιο», • όπως έγραψε εύστοχος κατά τα άλλα σχολιαστής. • Και μόνο ο Γιώργος Ιωάννου, • τέκνο της Θεσσαλονίκης και μέγας μνημειωτής τόπων, ανθρώπων, καιρών και παθών της πόλης του, • έχει κι αν έχει γράψει στα πεζά του για τα εβραϊκά μνήματα. • Οπου εκτός από τεθνεώτες αποθέτονταν και σπονδές ανέστιων ερώτων • -τόπος «του έρωτα και του θανάτου», • στοιχείο που τον έθελγε ιδιαίτερα. • Αλλά και γενικά για τους Εβραίους της πόλης του έχει γράψει πολλά ο Γιώργος Ιωάννου. • Οχι λοιπόν και «κανείς δεν ήξερε…». •
Ενας Γκόγκολ χρειαζόταν εδώ. • Να αντλήσει υλικό για τα σατιρικά έργα του, όπως αντλούσε τότε από το τραγελαφικό Δημόσιο της τσαρικής Ρωσίας. • Εδώ να δεις, Γκόγκολ μου. • Εδώ όπου ακόμη και κοτζάμ Ελεγκτικό Συνέδριο δεν ελέγχει ούτε τα δικά του στελέχη • -αφού τμηματάρχης του κατελάμβανε πόστα κι έκανε καριέρα με δύο πλαστά πτυχία. • Κι όπου ελεγκτές του ΣΔΟΕ εκβιάζουν επιχειρηματίες. • Ενας Γκόγκολ ωρέ! • Μυθώδες το υλικό • -και βορβορώδες- • ρέει ασταμάτητα και καθημερινά πέντε χρόνια τώρα.