του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΛΑΚΑΣΑ, Φωτογραφία: ENRI CANAJ
Η Αντζελα Μπρούσκου ανεβαίνει στη σκηνή, πλησιάζει την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη που έχει μπει με το κόκκινο εντυπωσιακό φόρεμα, κάτι λένε. Αμέσως μετά, η μία ασπάζεται την άλλη. Η σκηνοθέτις και η πρωταγωνίστρια… Πιάνω το στιγμιότυπο των δύο γυναικών με το σημαντικό αποτύπωμα στο ελληνικό θέατρο και ανατρέχω στη μνήμη: είναι η πρώτη φορά που συνεργάζονται. Στιγμές μετά, η Αντζελα Μπρούσκου έχει κατέβει στην πλατεία. Οι κινήσεις της είναι αθόρυβες, η ματιά της στον χώρο αεικίνητη, εποπτεύει τα πάντα. Διορθώνει το κοστούμι της Γιούλικας Σκαφιδά και μετά στρέφει την προσοχή της στη Ρίκα Διαλυνά: «Υπομονή» της προτείνει, καθώς αρχίζει η πρόβα στα «Πικρά δάκρυα της Πέτρας φον Καντ» του Φασμπίντερ, που παρουσιάζεται -χθες η πρεμιέρα- σε μετάφραση Γιώργου Δεπάστα από το Εθνικό Θέατρο στη σκηνή «Κατίνα Παξινού» του θεάτρου Ρεξ.
Πολιτικό έργο
«Η παράσταση είναι μια πολιτική ανάγνωση, πολύ πιστή στο έργο του Φασμπίντερ. Ο Γερμανός καλλιτέχνης ζούσε το λεγόμενο “θαύμα” της μεταπολεμικής Γερμανίας και με το έργο ήθελε να δείξει ότι όλο αυτό έπασχε στη βάση του. Είχε δομηθεί μία κοινωνία απόλυτα σκληρή, συντηρητική, που επεδίωκε τον πλούτο και αγνοούσε εντελώς τον άνθρωπο. Είναι πολιτικό έργο, που μιλά για τη δομή του καπιταλιστικού συστήματος που αποξενώνει τους ανθρώπους. Ακόμη και ο έρωτας γίνεται μέσο συναλλαγής. Η Πέτρα, η καταξιωμένη σχεδιάστρια μόδας, είναι γρανάζι αυτού του συστήματος» αναφέρει στην «Κ» η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη-Πέτρα. Ενα περιστρεφόμενο στρώμα, χωρίς κεφαλάρι, που εύκολα αλλάζει χρήση από κρεβάτι σε καναπέ, δεσπόζει στο σκηνικό (Σταύρος Λίτινας) – στο βάθος φαίνεται η μεγάλη γκαρνταρόμπα της σχεδιάστριας. Στο πικάπ οι ηθοποιοί βάζουν τη μουσική της 28χρονης Nalyssa Green, που έχει γράψει τρία τραγούδια για την παράσταση, «τα οποία παραπέμπουν σε μια ατμόσφαιρα πασαρέλας» όπως λέει η ίδια στην «Κ».
Η Κάριν-Γιούλικα Σκαφιδά, το κορίτσι από πολύ φτωχική και κατεστραμμένη οικογένεια, που έγινε ερωμένη και μοντέλο της Πέτρα χάριν της επιβίωσης, αναζητά τις μπότες της. «Με ένταση και αγωνία οι κινήσεις σου» της λέει η Μπρούσκου, καθώς η Κάριν ετοιμάζεται για το ταξίδι στην Φρανκφούρτη, όπου θα συναντήσει τον άντρα της. Ενα ταξίδι απελευθέρωσης της Κάριν, μια εξέλιξη που θα προκαλέσει σοκ στην Πέτρα, που έχει μάθει να παίρνει ό,τι επιθυμεί πληρώνοντας.
«Πόσο θα ήθελα η συνάντηση με το Εθνικό Θέατρο, με αυτούς τους ανθρώπους, να είχε γίνει χρόνια πριν» λέει η Ρίκα Διαλυνά. Μια φινετσάτη κυρία στη σκηνή του Ρεξ ερμηνεύει της μητέρα της Πέτρα στον σκληρό κόσμο που έχει δομήσει γύρω της η σχεδιάστρια. «Είμαι πολύ υπερήφανη γι’ αυτή τη συνεργασία, που ήλθε έστω και καθυστερημένα» προσθέτει η κ. Διαλυνά, που θυμάται τις σπουδές της στο Εθνικό και κατόπιν στις ΗΠΑ, και τα χρόνια των επιτυχιών στο εξωτερικό και τον ελληνικό κινηματογράφο. Στο τέλος στρέφει το βλέμμα στη νέα γενιά των ηθοποιών και μου τις συστήνει: Παρθενόπη Μπουζούρη και Κωνσταντίνα Αγγελοπούλου, η βουβή, πιστή οικονόμος και η κόρη της Πέτρα αντίστοιχα, στις οποίες εκείνη θα «επιστρέψει» όταν, ηττημένη, θα κρίνει ότι πρέπει να αναθεωρήσει τις αντιλήψεις για την αγάπη και την προσφορά προς τους ανθρώπους που την περιβάλλουν.