Κάποιος είχε πει ότι «το πρώτο καθήκον στην πολιτική είναι να μάθεις να μετράς». Δεν αρκεί! Χρειάζεται και η στοιχειώδης αριθμητική του γυμνασίου: πρέπει κάποιος να ξέρει τις τέσσερις πράξεις, την απλή μέθοδο των τριών, τα κλάσματα, άντε και μέχρι τα ποσοστά.
Επομένως είναι εκτός πραγματικότητας η καταγγελία του Τμήματος Οικολογίας, Περιβάλλοντος, Χωρικού Σχεδιασμού του ΣΥΡΙΖΑ το οποίο με ανακοίνωσή του χαρακτηρίζει «παράνομη» τη σύμβαση για την παραχώρηση του Ελληνικού μεταξύ του ΤΑΙΠΕΔ και της Lamda Development, διότι «το ΤΕΕ εκτιμά πως το Ελληνικό παραχωρείται με οικονομικό αντάλλαγμα 222% χαμηλότερο από τη σημερινή εμπορική αξία του». Είναι φανερό πλέον ότι στην Ελλάδα δεν αρκεί η «επανάσταση του αυτονόητου» που έλεγε ο κ. Γιώργος Παπανδρέου. Πρέπει να κάνουμε και την «επανάσταση της αριθμητικής». Ετσι, λοιπόν, πρέπει να τονίζουμε ότι κάποιο οικονομικό αντάλλαγμα μπορεί να είναι χαμηλότερο μέχρι 100%. Εκατό τοις εκατό έκπτωση γίνεται όταν κάποιος δίνει κάτι εντελώς δωρεάν. Η έκπτωση δεν μπορεί ποτέ να είναι μεγαλύτερη από 100%, ούτε καν σε έναν άλλο κόσμο, μιγαδικών αριθμών.
Να σημειώσουμε ότι το ΤΕΕ χρησιμοποίησε σωστά την αριθμητική όταν έλεγε ότι «η εμπορική αξία του Ελληνικού είναι 222% μεγαλύτερη από τα 915 εκατομμύρια ευρώ, που συμφώνησε κατ’ αρχήν το ΤΑΙΠΕΔ την πώληση της συγκεκριμένης έκτασης». Κάτι μπορεί να είναι και 1.000% μεγαλύτερο, αλλά δεν μπορεί ποτέ να είναι πάνω από 100% μικρότερο. Δεν στέκει με καμιά λογική, ούτε καν σε σοβιετική κοινωνία.
Προς τι λοιπόν αυτός ο αριθμητικός ανορθολογισμός της ανακοίνωσης; Σίγουρα δεν είναι προϊόν άγνοιας· κοτζάμ «Τμήμα Οικολογίας, Περιβάλλοντος, Χωρικού Σχεδιασμού του ΣΥΡΙΖΑ» θα έχει κάποιους επιστήμονες. Μπορεί να οφείλεται σε απλό μπέρδεμα ή το πιθανότερο σε αντιπολιτευτικό πυρετό. Επειδή ξέφτισαν τα συνθήματα για «ξεπούλημα της δημόσια περιουσίας», για «δωρεάν παραχώρηση περιουσιακών στοιχείων σε ιδιώτες» (δηλαδή για έκπτωση 100%) είπαν να δραματοποιήσουν λίγο περισσότερο την κατάσταση και πρόσθεσαν ένα 122% στην έκπτωση.
Μπορεί να είναι παραλογισμός, αλλά ποιος νοιάζεται; Σάμπως νοιάζεται κανείς για όλους τους άλλους παραλογισμούς που κατά καιρούς εκφέρονται στον δημόσιο διάλογο; Εδώ ετοιμάζεται οικονομικό πρόγραμμα, σύμφωνα με το οποίο μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα χρηματοδοτήσει περισσότερες δημόσιες δαπάνες με λιγότερους φόρους, στην έκπτωση του 222% θα κολλήσουν;
Ο δημόσιος διάλογος δεν πάσχει στην Ελλάδα μόνο από την έλλειψη δεδομένων για την οικονομική κατάσταση του τόπου. Πάσχει και από την αδιαφορία όλων γι’ αυτά τα δεδομένα. Οπως πριν από την κρίση δεν κοιτούσαμε τα νούμερα του χρέους ή του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, με αποτέλεσμα να μην χτυπήσουν καμπανάκια πριν η οικονομία πέσει στα βράχια, έτσι και τώρα -μετά την ουσιαστική χρεοκοπία- ο δημόσιος διάλογος συνεχίζεται να γίνεται ερήμην των στατιστικών στοιχείων. Γίνεται μόνο με συνθήματα, για λόγους καταγγελίας ή ελπίδας. Κυκλοφορούν ανέλεγκτα διάφορα παράλογα νούμερα που δεν κάνουν εντύπωση σε κανέναν και ουδείς δίνει σημασία σ’ αυτά.
Ετσι δεν μπορεί να γίνει διάλογος επί του πραγματικού. Μόνο τσακωμοί στα παράθυρα που κάθε χρόνο αυξάνονται. Ανω του 222% θα λέγαμε…