Η Γαλλική Επανάσταση του «Creed»

Η Γαλλική Επανάσταση του «Creed»

2' 10" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

ΠΑΡΙΣΙ. Πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ της ηγεσίας της γαλλικής Αριστεράς και των δημιουργών του δημοφιλούς ηλεκτρονικού παιχνιδιού «Assassin’s Creed: Unity» έχουν προκαλέσει οι «ελευθερίες» που πήραν οι Αμερικανοί σχεδιαστές με τη γαλλική ιστορία και ειδικότερα τη Γαλλική Επανάσταση.

Πρώτος έσπευσε να κατηγορήσει τους σχεδιαστές ο επικεφαλής του Αριστερού Μετώπου της Γαλλίας, Ζαν-Λικ Μελανσόν, ο οποίος έκανε λόγο για νέα αντιδραστική ανάγνωση της επανάστασης και του Μαξιμιλιανού Ροβεσπιέρου.

Η εταιρεία Ubisoft υποστηρίζει, από τη μεριά της, ότι οι όποιες ιστορικές ανακρίβειες δεν έχουν ιδεολογικό κίνητρο και εξυπηρετούν απλά την πλοκή του παιχνιδιού. Οι αναχρονισμοί, όμως, προκαλούν την απορία ή ακόμη και την ενόχληση κάθε ερασιτέχνη μελετητή της επανάστασης του 1789.

Παρότι το παιχνίδι εκτυλίσσεται το 1791, δύο χρόνια μετά το επαναστατικό ξέσπασμα του παρισινού λαού, η μισητή φυλακή της Βαστίλλης στέκει ακόμη στη θέση της. Στην πραγματικότητα, ο όχλος της πρωτεύουσας κατεδάφισε μέσα σε λίγες εβδομάδες μετά τον Ιούλιο του 1789 το μεσαιωνικό κτίσμα. Σε άλλη σκηνή του «Creed», όπως είναι γνωστό το παιχνίδι στα εκατομμύρια λάτρεις του, η τρίχρωμη γαλλική σημαία κάνει υπερήφανη εμφάνιση. Παρότι το τρίχρωμο λάβαρο είναι το μόνο αναγνωρίσιμο από τους συνήθως αδαείς Αμερικανούς χρήστες, τη σημαία αυτή υιοθετεί αποσπασματικά η Γαλλία μετά το 1794.

Σε άλλο σημείο της πλοκής, ο ήρωας του παιχνιδιού –αφού πραγματοποιήσει άλμα στον χρόνο που θα τον φέρει στο 1890– εμφανίζεται να εισέρχεται στον υπόγειο σιδηρόδρομο του Παρισιού, το γνωστό μετρό, τα εγκαίνια του οποίου έγιναν εκατό και πλέον χρόνια αργότερα, το 1900. Πέρα από τους παραπάνω φαινομενικά αθώους αναχρονισμούς, όμως, οι ενστάσεις του κ. Μελανσόν δεν μπορούν να απορριφθούν.

«Η βία είναι πανταχού παρούσα στο παιχνίδι, ακολουθώντας πιστά το χολιγουντιανό στερεότυπο για την επανάσταση. Η θεώρηση αυτή είναι ανιστόρητη, καθώς κατά τη διάρκεια των επαναστατικών χρόνων τα περισσότερα λαϊκά κινήματα ήταν φιλειρηνικά. Η καθημερινή εγκληματικότητα του παιχνιδιού αποτελεί σύγχρονη φαντασίωση, που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα της εποχής», λέει ο ιστορικός Γκιγιόμ Μαζό σε συνέντευξή του στο περιοδικό L’Obs. Στην ιστοσελίδα του, ο Αλέξις Κορμπιέρ, ανώτατο στέλεχος του Αριστερού Μετώπου, γράφει: «Ο λαός του Παρισιού εμφανίζεται σαν ένας λυσσασμένος όχλος που ζητάει αίμα. Ο λαός είναι αυτός που ωθεί στη βία και δολοφονεί τον καλό βασιλιά».

Οι καλοί και οι κακοί

Αυστηρές επικρίσεις απηύθυνε χθες και ο κ. Μελανσόν στο μπλογκ του: «Οι καλοί στο παιχνίδι είναι η βασίλισσα (αυτή η άθλια προδότρια και παράγοντας διαφθοράς), ο βασιλιάς (πουλημένος λαπάς) και οι αριστοκράτες, πράκτορες των Αυστριακών και των Αγγλων. Κάθε ένας που αντιτίθεται στη λαϊκή βούληση, είναι μεταξύ των ηρώων του Creed». Οι σχεδιαστές του παιχνιδιού, όμως, λειτούργησαν βασισμένοι στις προκαταλήψεις τους, που προέρχονται σε μεγάλο βαθμό από την ιδιότυπη και απλοϊκή απεικόνιση της Γαλλικής Επανάστασης στον αμερικανικό κινηματογράφο.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή