Ράπισμα κατά της βρετανικής κυβέρνησης αποτελεί η σύσταση που έδωσε χθες στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ένας εκ των νομικών συμβούλων του, ο Νίλο Γεέσκινεν, να απορρίψει την προσφυγή της Βρετανίας κατά της πρότασης για θέσπιση ανωτάτων ορίων στα μπόνους των τραπεζικών στελεχών. Το θέμα αφορά το σχέδιο της Ε.Ε. να θέσει ανώτατο όριο στα μπόνους ισοδύναμο με το 100% των αποδοχών ή με το 200% με τη συγκατάθεση των μετόχων. Αυτή η θέσπιση ανωτάτων ορίων αποσκοπεί στο να μειώσει τα κίνητρα που συνήθως ενθαρρύνουν την ανάληψη υπερβολικού ρίσκου. Σύμφωνα, άλλωστε, με πολλούς οικονομικούς αναλυτές, αυτού του είδους οι πρακτικές των τραπεζών συγκαταλέγονται στους παράγοντες που οδήγησαν στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση.
Οι επικριτές των ορίων υποστηρίζουν πως σε περίπτωση εφαρμογής τους θα οδηγήσουν σε αυξήσεις μισθών και του λειτουργικού κόστους των τραπεζών. Ανάμεσά τους και η Βρετανία που έχει προσφύγει για τον λόγο αυτό στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, διατεινόμενη πως τίποτε δεν αποδεικνύει ότι τα όρια στα μπόνους καθιστούν πιο ασφαλές το τραπεζικό σύστημα. Το Λονδίνο έχει, μάλιστα, υπεραμυνθεί των υψηλών μπόνους με το επιχείρημα ότι αν αντί αυτών δίνονται υψηλοί σταθεροί μισθοί, ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος για το κόστος των τραπεζών επειδή σε αντίθεση με τα μπόνους οι καθορισμένοι μισθοί είναι πολύ δύσκολο να μειωθούν σε περιόδους κρίσης.
Σε ό,τι αφορά δε τη σύσταση του νομικού συμβούλου, δεν είναι μεν δεσμευτική αλλά φέρνει σε δύσκολη θέση τη βρετανική κυβέρνηση. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αναμένεται, άλλωστε, να τη λάβει υπόψη του για να διαμορφώσει τελική άποψη και να καταλήξει στην ετυμηγορία του. Ανεξάρτητοι παρατηρητές επισημαίνουν, πάντως, ότι η θέσπιση ορίων στα μπόνους είναι ένα είδος ευφυολογήματος : εφόσον δεν υπάρχουν όρια στους μισθούς και τα μπόνους είναι ευθέως ανάλογα με τους μισθούς, δεν θα υπάρχουν όρια ούτε στα μπόνους.