Συναντήσεις
Kύριε διευθυντά
Το κακό δεν είναι ότι δεν συναντώνται ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ότι μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης δεν υπάρχει η ελάχιστη συνεννόηση. Και να συναντηθούν, ξέρουμε ότι δυστυχώς δεν πρόκειται να συμφωνήσουν για τα θέματα ουσίας. Αυτό δεν είναι δυνατόν να γίνει σε μία ή σε δύο συναντήσεις. Το κακό είναι ότι ο επιμελητής του νοσοκομείου δυσανασχετεί όταν βλέπει το πρωί τον διευθυντή του, ότι ο υπάλληλος αποφεύγει διακριτικά τον τμηματάρχη του, ότι ο καθηγητής βλέπει με μισό μάτι τον γονιό που ρωτάει για το παιδί του, ότι η πωλήτρια θέλει και δεν θέλει να μπει πελάτης στο μαγαζί.
Ή μήπως ούτε αυτά συμβαίνουν, διότι έχουμε πλέον αποφασίσει να μην ενοχλούμαστε από τίποτα;
Κωνσταντινος Μ. Λιδωρικης
Η Πανεπιστημίου
I
Κύριε διευθυντά
Αναφέρομαι στο κύριο άρθρο σας (20.09.2014) με τον τίτλο «Oχι, άλλες προχειρότητες», το οποίο αναφέρεται στην πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου για την οποία «ούτε ο Δήμος Αθηναίων ούτε κάποιος άλλος φορέας έχει μελετήσει πραγματικά σοβαρά τις επιπτώσεις του έργου». Δεν είμαι αρχιτέκτων ή πολεοδόμος, αλλά ως διερχόμενος καθημερινώς από την Πανεπιστημίου, επιθυμώ να συνταχθώ και εγώ με τον προβληματισμό της εφημερίδας σας για τη σκοπιμότητα του έργου, αλλά και με όσους, ειδήμονες και μη, παρενέβησαν μέσω της εφημερίδας σας κατά της πεζοδρόμησης. Τι είδους πολυδάπανο και «άσκοπο» εγχείρημα είναι αυτό, όταν οι χιλιάδες επιβάτες μετακινούμενοι καθημερινώς διά της Πανεπιστημίου προς διάφορους προορισμούς (Πατήσια, Γαλάτσι, Νέα Φιλαδέλφεια, Κυψέλη, Πλ. Αττικής και αλλού) θα υποχρεωθούν να μετακινηθούν με τα 2, 3 ή 4 τραμ; Για να απορροφηθεί και να εξυπηρετηθεί όλος αυτός ο όγκος των επιβατών χρειάζονται δεκάδες (σωρεία) τραμ, τα οποία βέβαια δεν προβλέπει καμία μελέτη, αφού κάτι τέτοιο είναι εκ των πραγμάτων ανέφικτο.
«Θαμπώνεται» κανείς ακούγοντας τη λέξη «ανάπλαση», ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα εγχείρημα χωρίς προοπτική και μέλλον. Η εφημερίδα σας σε κύριο άρθρο (04.06.2013) είχε επισημάνει ότι «οι ιστορικές πόλεις δεν ξανασχεδιάζονται για το “χατίρι” κανενός κι οι μεγάλες αποφάσεις για το μέλλον τους πρέπει να λαμβάνονται με προσοχή, σύνεση και αίσθηση της πραγματικότητας», στοιχεία τα οποία εδώ απουσιάζουν. Oπως, δε, επισημαίνεται στη δεύτερη σελίδα της εφημερίδας σας (20.09.2014) «το έργο θα προκαλέσει κυκλοφοριακή ασφυξία από τα Πατήσια έως τη λεωφόρο Συγγρού». Ειδικά για τα Πατήσια –λίαν πυκνοκατοικημένη περιοχή– πρέπει να επισημανθεί επίσης ότι λόγω αδυναμίας του τραμ θα καταστούν «όμηροι» χιλιάδες επιβάτες προς την περιοχή αυτή. Και αντιστρόφως: πώς θα κινηθεί κάποιος από τα Πατήσια προς το Κέντρο και προς τη Βασ. Σοφίας; Κάποιος που θέλει από την Πατησίων να πάει π.χ. στον «Ευαγγελισμό», πώς θα πάει;
Οι υπέρμαχοι του έργου θα πρέπει να γνωρίζουν ασφαλώς την πρακτική που ακολουθούν πολιτισμένες χώρες για ιστορικούς δρόμους. Η Πανεπιστημίου είναι κάτι αντίστοιχο προς τη λεωφόρο των Ηλυσίων Πεδίων στο Παρίσι ή προς την Unter den Linden στο Βερολίνο και τόσους άλλους ιστορικούς δρόμους και πλατείες της Ευρώπης, που ουδείς σκέφτεται να «αξιοποιήσει». Επιτρέψτε μου εδώ να επικαλεσθώ την άποψη του επιστολογράφου σας κ. Βασ. Μασσέλου, ο οποίος υποστηρίζει («Καθημερινή», 25.10.2014) ότι το όλο εγχείρημα είναι «η αγωνιώδης προσπάθεια του Ιδρύματος Ωνάση να αντισταθμίσει σε επίπεδο δημοσίων σχέσεων, αλλά με χρήματα των Ευρωπαίων φορολογουμένων, την πραγματική ευεργεσία που κάνει το Iδρυμα Νιάρχου, με δικά του χρήματα, στο Φαληρικό Δέλτα». Αν κάποιοι επιμένουν στη λύση του τραμ, μπορούν να τη συνδυάσουν με την αποκαλούμενη «Αθηναϊκή Ριβιέρα» κατά μήκος της ακτογραμμής.
Εν αναμονή, λοιπόν, της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Νικος Ανδρουτσοπουλος
II
Κύριε διευθυντά
Θέλω να συγχαρώ τον κ. Χρήστο Τερζόπουλο για την εμπεριστατωμένη και τεκμηριωμένη επιστολή του σχετικά με την περίφημη ανάπλαση της οδού Πανεπιστημίου. Επιτρέψτε μου να προσθέσω μόνο δύο λόγια:
Σε μια εποχή που υπάρχουν τρομακτικές και επιτακτικές ανάγκες στη χώρα μας (θυμηθείτε μόνο τις φοβερές ελλείψεις όλων των νοσοκομείων μας) αποτελεί ντροπή και μεγάλη κοινωνική αναλγησία να διατίθενται μεγάλα ποσά για τέτοια «έργα βιτρίνας»! Είναι ακριβώς «ο φερετζές της Μαργιωρής», όπως λέει και ο λαός μας. Και να μην ισχυριστεί κανείς ότι τα χρήματα αυτά προέρχονται από ιδιώτες. Το κράτος έχει εύκολα τη δυνατότητα να τους μεταπείσει… Σκεφθείτε ακόμη, ότι αν αντιληφθούν οι ξένοι επιτηρητές μας αυτού του είδους τις σπατάλες, θα μας «τραβήξουν το αυτί», για να μας επαναφέρουν στην τάξη. Φαίνεται, δυστυχώς, ότι χρειαζόμαστε μονίμως κάποια «τρόικα» για σωφρονισμό. Και είναι εξαιρετικά λυπηρή και υποτιμητική η διαπίστωση αυτή.
Ευαγγελος Κωνσταντακατος – Διπλ. μηχανικός ΕΜΠ
Απάντηση της ΑΚΣΣ
Κύριε διευθυντά
Ευχαριστούμε τον συντάκτη σας κ. Απόστολο Λακασά για το ενδιαφέρον του για την Αναργύρειο και Κοργιαλένειο Σχολή Σπετσών (ΑΚΣΣ), όπως αυτό αποτυπώνεται στο άρθρο του στην «Κ» (19-11-2014). Πρέπει όμως να ενημερώσουμε ότι η τρέχουσα Ε.Ε., πρώτον, αποτελείται, πέραν του προέδρου καθηγητού κ. Στεφάνου, από ευυπόληπτους πολίτες του νησιού, στο οποίο βρίσκεται η περιουσία του Ιδρύματος και οι οποίοι εκπροσωπούν όλες τις επαγγελματικές τάξεις του νησιού, αλλά και έχουν επαγγελματικές ιδιότητες, που είναι χρήσιμες και απαραίτητες για την επίτευξη των σκοπών του Ιδρύματος, το οποίο συνδράμει ιδιαίτερα στην οικονομία του νησιού, και δεύτερον, από την πρώτη στιγμή συνέχισε, με κάθε δυνατή προσπάθεια, το έργο, τις βάσεις του οποίου είχε βάλει η προηγούμενη Ε.Ε., προβαίνοντας ακόμη και στην επίλυση προβλημάτων, στα οποία εκείνη δεν είχε βρει λύσεις.
Επιπλέον, προφανώς ο συντάκτης σας αγνοεί ότι, καίτοι υπήρξε εμπλοκή στο ζήτημα της χρηματοδοτήσεως του έργου, που αναφέρει, και η οποία οφειλόταν σε παράγοντες ανεξάρτητους από την πληρότητα του φακέλου και –πολύ περισσότερο– από την εναλλαγή στα πρόσωπα των μελών της Εκτελεστικής Επιτροπής του Ιδρύματος, ήδη η συνεργασία της παρούσης Εκτελεστικής Επιτροπής με την Περιφέρεια δείχνει να καρποφορεί και το σημαντικό, όχι μόνο για τις Σπέτσες, αλλά για όλη την ευρύτερη περιοχή, να απεμπλέκεται το έργο.
Θα εκτιμούσαμε λοιπόν, εάν η πραγματική διάθεση του συντάκτη σας είναι να βοηθήσει το Iδρυμα και την Ε.Ε. στην κατεύθυνση αυτή, να απέφευγε στο μέλλον την εμπλοκή της Ε.Ε. σε πολιτικές αντιπαραθέσεις, οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση ούτε με το Iδρυμα ούτε με τα άτομα της Ε.Ε. που το υπηρετούν με όλες τους τις δυνάμεις, με σεβασμό στο όραμα του εθνικού ευεργέτη Σωτ. Ανάργυρου και με την αγάπη τους για το ιστορικό νησί τους.
Κωνσταντινος Στεφανου – Πρόεδρος του Ιδρύματος της ΑΚΣΣ
Πετρος Πετρακοπουλος – Γραμματέας του Ιδρύματος της ΑΚΣΣ
ΥΓ.: Δεδομένου ότι ο συντάκτης σας αναφέρεται σε οικονομικά στοιχεία, ενημερώνουμε ότι το αποθεματικό του Ιδρύματος βαίνει προς εξάντληση εξαιτίας τη βαριάς φορολογίας που επιβλήθηκε στην ακίνητη περιουσία του και προτρέπουμε τόσο τον κ. Λακασά, όσο και την έγκριτη εφημερίδα σας να ερευνήσουν την καταστροφική για τα κληροδοτήματα φορολογική πολιτική, όσον αφορά στην ακίνητη περιουσία τους, και να αναζητήσουν τους λόγους για τους οποίους έχει αυτή θεσπιστεί.
«Hγέτες» και «Ελλάς»
Κύριε διευθυντά
θα ήθελα να αναφερθώ σε δύο επιστολές που δημοσιεύτηκαν στην έγκριτη εφημερίδα σας την 24η Οκτωβρίου 2014 και να προσθέσω ορισμένα σχόλια: Α΄ «Ηγέτες» (επιστολή του Ιωάννη Λάππα, δρος Θεολογίας)
Γίνεται αναφορά στο άρθρο σας «Ηγέτες» της 5ης Οκτωβρίου 2014 που κι εμένα με εντυπωσίασε με όσα ανέφερε ο προσκεκλημένος σας ακαδημαϊκός δάσκαλος και σοφός Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος για τα προσόντα του «Ηγέτη». Διερωτώμαι αν αυτά τα χαρίσματα που απαιτεί ο Πλάτων να είναι προικισμένος από τη φύση του ο πολιτικός ηγέτης: «μνήμων, ευμαθής, μεγαλοπρεπής, εύχαρις, φίλος τε και συγγενής αληθείας, δικαιοσύνης, ανδρείας, σωφροσύνης» τα διαθέτουν μερικοί σύγχρονοι πολιτικοί που διεκδικούν να ηγηθούν της Ελλάδος.
Β΄ Ελλάς – και όχι «Ελλάδα» (επιστολή Ιωάννη Δημητρίου Μαλικιώση, Ταξιάρχου εν αποστρατεία, Θεσσαλονίκη).
1) Συμφωνώ απόλυτα και προσυπογράφω σε όσα αναφέρει ο επιστολογράφος σας για την αποφυγή της ονομασίας «Ελλάδα» αντί του ορθού «Ελλάς».
Θα ήθελα να προσθέσω ότι η ετυμολογία της λέξεως «Ελλάς» έχει την ίδια ρίζα με τη λέξη «ήλιος» και σημαίνει τη χώρα του ήλιου, τη χώρα του φωτός. Στα γερμανικά υπάρχει ένα επίθετο «Hell» που σημαίνει «φωτεινός». Ο Απόλλων, θεός του φωτός, που συμβολίζει τον ήλιο, έχει δύο λάμδα στο όνομά του, όπως και η λέξη «ΕΛΛΑΣ». Το κεφαλαίο γράμμα Λάμδα του Ελληνικού Αλφαβήτου κατά μία ερμηνεία, σημαίνει τις ακτίνες του ηλιακού φωτός «Λ». Από το γράμμα λάμδα αρχίζουν πολλές λέξεις που έχουν σχέση με το φως: «Λάμψη», «Λυκαυγές», «Λυκόφως» και το λατινικό Lux = φως. Ο δε λύκος έχει τη ρίζα «λυκ» γιατί βγάζει την κραυγή του στο λυκόφως. Από την ελληνική ρίζα λυκ- προέρχονται οι ονομασίες του φωτός, Luce (ιταλικά), Licht (γερμανικά), Lumiere (γαλλικά), Light (αγγλικά).
2) Στα παραδείγματα που αναφέρει ο επιστολογράφος σας κ. Ι. Δ. Μαλικιώσης όπου «το πάντιμον όνομα της πατρίδος συχνότατα κακοποιείται, χλευάζεται ή ακόμη και γελοιοποιείται από τον ίδιο τον λαόν της», θα ήθελα να προσθέσω μια τηλεοπτική εκπομπή ενός μεγάλου καναλιού που μεταδίδεται σε 2ο κύκλο, το βράδυ, κάθε Δευτέρα 21.45 – 22.30 με τον τίτλο «Ελληνοφρένεια» όπου εμφανίζεται μια γελοιοποίηση της έννοιας «Eλλην». Ο τίτλος «Ελληνοφρένεια» παραπέμπει στο «Σχιζοφρένεια». Αυτήν την εκπομπή την βρίσκω απαράδεκτη, ατυχέστατη και ουδόλως διασκεδαστική. Διακωμωδεί τον Eλληνα «τσολιά», γιατί;
Πασχαλης Α. Χριστοδουλου – δρ χημικός μηχανικός, Θεσσαλονίκη