Τα όσα διαδραματίζονται στο Πανεπιστήμιο Αθηνών με την προσπάθεια του πρύτανη Θεόδωρου Φορτσάκη να αντιμετωπίσει τα χρόνια εκφυλιστικά φαινόμενα ανομίας συνθέτουν σκηνικό ευθείας σύγκρουσης. Από τη μια εκείνοι που υποστηρίζουν ότι οι καταλήψεις και τα καθημερινά φαινόμενα βίας πρέπει να παταχθούν με ξεκάθαρες λύσεις και ισχυρή στάση των πρυτανικών αρχών, και από την άλλη όσοι θεωρούν ότι τη λύση θα δώσουν τα συλλογικά όργανα με τις αποφάσεις τους. «Δεν υπάρχει άλλη λύση από τη σύγκρουση για να αλλάξει το κλίμα» τονίζει στην «Κ» ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου της Νομικής Σχολής Αθηνών Σταύρος Τσακυράκης. «Υπάρχουν άλλα ζέοντα προβλήματα στο πανεπιστήμιο» αντιτείνει ο κοσμήτορας της Σχολής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του ίδιου ιδρύματος, Μιχάλης Σπουρδαλάκης.
Ειδικότερα, με καταλήψεις κτιρίων (Νομικής, Μαθηματικού, κοσμητείας Ιατρικής) απάντησαν οι φοιτητικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ και της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς στην τελευταία πρόταση του κ. Φορτσάκη, οι καταλήψεις να αποφασίζονται από τους φοιτητικούς συλλόγους με ηλεκτρονική ψηφοφορία και όχι από συνελεύσεις με πολύ μικρή συμμετοχή των φοιτητών. Βέβαια, η πρόταση αυτή εντάσσεται στην ευρύτερη προσπάθεια της πρυτανείας του ΕΚΠΑ, αλλά και πολλών άλλων νέων ηγεσιών στα ΑΕΙ, να αντιμετωπισθούν τα καθημερινά φαινόμενα που επηρεάζουν τη λειτουργία του ιδρύματος. Το ουσιαστικό «κόκκινο πανί» για τους φοιτητές είναι ότι η πρυτανεία του ΕΚΠΑ αποφάσισε να τους αποκλείσει από τη «συνδιοίκηση» του ιδρύματος (π.χ. μειοψηφικές ομάδες διέκοπταν με τη βία συνεδριάσεις της Συγκλήτου, επειδή η προαλειφόμενη απόφαση δεν τους ήταν αρεστή).
«Οι απόπειρες μεταρρύθμισης των πανεπιστημίων τα τελευταία χρόνια συνάντησαν σφοδρή αντίδραση γιατί επεχείρησαν να αφαιρέσουν τη διοίκηση των ΑΕΙ από ομάδες συμφερόντων (πολιτικές, συντεχνιακές, οικογενειακές, τοπικιστικές) που είχαν υφαρπάξει τον θεσμό και τον χρησιμοποιούσαν κατά τις επιδιώξεις τους. Οι προηγούμενες πρυτανικές αρχές, με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις, έδειξαν ανοχή αν όχι ανοιχτή υποστήριξη προς εκφυλιστικά φαινόμενα ανομίας, διατηρώντας στο απυρόβλητο όλα όσα συνέβαιναν πίσω από μια επιφάνεια διαρκούς αναταραχής» περιγράφει, μιλώντας στην «Κ», η Βάσω Κιντή, αναπληρώτρια καθηγήτρια του ΕΚΠΑ και μέλος του Συμβουλίου του.
«Το ερώτημα είναι εάν θα μπει τάξη ή θα συνεχιστούν οι εκφυλιστικές καταστάσεις που δεν χωρούν σε κανένα μέτρο λογικής. Είναι πολύ χειρότερη η κατάσταση από ό,τι φαντάζεται η κοινή γνώμη. Και εκτιμώ ότι δεν υπάρχει άλλη λύση από τη σύγκρουση, ώστε να αρχίσει να αλλάζει η κατάσταση. Το ΕΚΠΑ στο θέμα αυτό πρέπει να κινηθεί προς μια διαφορετική κατεύθυνση. Δεν μπορούμε να συνεχίζουμε να ανεχόμαστε τέτοια φαινόμενα» προσθέτει ο κ. Τσακυράκης. «Το πανεπιστήμιο διαθέτει εσωτερικές διαδικασίες τις οποίες μπορεί να αξιοποιήσει για να επιλύσει τα ζέοντα προβλήματά του, αφού βεβαίως τα βάλει σε προτεραιότητα. Το ΕΚΠΑ έχει προβλήματα επιβίωσης. Για παράδειγμα, με τη μη ανανέωση των συμβάσεων 150 εργαζομένων στο ΑΕΙ την επόμενη Δευτέρα δεν θα έχουμε άνθρωπο να ανοίξει το κτίριο της Νομικής, ενώ δεν θα λειτουργήσουν οι βιβλιοθήκες» αναφέρει από την πλευρά του ο κ. Σπουρδαλάκης. Μήπως όμως έτσι το πανεπιστήμιο… κοσκινίζει επειδή δεν θέλει να ζυμώσει; Γιατί έως τώρα δεν λειτούργησαν οι εσωτερικές διαδικασίες;
«Είναι θετικό ότι οι νέες διοικήσεις που προέκυψαν τη φετινή χρονιά, δείχνουν διάθεση να αντιμετωπίσουν την αυθαιρεσία ισχνών μειοψηφιών. Γι’ αυτό, βέβαια, έχουν όλα τα μέσα να το επιτύχουν (π.χ. κόστος από την απώλεια μαθημάτων ή τη διάλυση οργάνων, πειθαρχικές κυρώσεις) χωρίς να παραπέμπουν τη λύση στα ΜΑΤ ή να εναποθέτουν τις ελπίδες τους στην τεχνολογία. Οι καταλήψεις μπορεί να έχουν καταντήσει το μόνο μέσο διεκδίκησης αλλά είναι πάντοτε πράξεις παράνομες, καθώς παραβιάζουν τα δικαιώματα των υπολοίπων μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας και δεν μπορεί να αποτελούν ζήτημα ψηφοφορίας, ηλεκτρονικής ή μη. Αν οι αποφάσεις των φοιτητών οδηγούν σε παρανομίες, πρέπει να έχουν απέναντί τους τη διοίκηση του ιδρύματος που έχει, μόνη αυτή, την ευθύνη της εύρυθμης λειτουργίας» λέει η κ. Κιντή. Και ο κ. Απόστολος Γιαννόπουλος, καθηγητής στο Μαθηματικό Αθηνών, προσθέτει: «Αυτό που έχει σημασία για εμάς είναι να κάνουμε τη δουλειά μας, με πολλά προβλήματα, και σε καλό κλίμα έχοντας έναν μεγάλο – πολύ μεγάλο αριθμό φοιτητών που προσπαθούν να κάνουν πολύ σοβαρές σπουδές».