Tο Podemos που δεν έχουμε…
Kύριε διευθυντά
Ως σκληρούς, έξυπνους και πραγματιστές διανοούμενους περιέγραψε τα μέλη που απαρτίζουν την ηγεσία του Podemos ο Ισπανός καθηγητής οικονομικών στο London School of Economics, Λουίς Γαριθάνο, μιλώντας στους Financial Times.
Αν ισχύει ο χαρακτηρισμός του και εάν το Podemos αναλάβει τη διακυβέρνηση τότε η Ισπανία θα είναι μια τυχερή χώρα.
Σε αυτή την περίπτωση ο ευρωπαϊκός αντίκτυπος θα είναι μεγάλος. Κάθε νέο πολιτικό φαινόμενο εξάγεται και με διαφορετικές εκδοχές εγκαθίσταται σε συγγενικές χώρες.
Στην Ελλάδα του σήμερα, κατηγορηματικά, δεν υπάρχει πολιτικό κόμμα που να διαθέτει πυρήνα με «σκληρούς, έξυπνους και πραγματιστές διανοούμενους».
Στην πραγματικότητα οι αρχηγικές ομάδες των παρόντων κομμάτων απέχουν έτη φωτός από το να εκδηλώσουν τέτοιες ποιότητες.
Που σημαίνει: ή μια «Podemos» κατάσταση δεν θα αναπαραχθεί ποτέ στη χώρα μας –κακή η τύχη μας–, ή η επιταγή των καιρών για εφαρμογή «Podemos» θα ξεγεννήσει –ως άλλη μαμή– πρόσωπα που μέχρι τώρα απέχουν συνειδητά από την πολιτική σκηνή.
Οι σκληροί, έξυπνοι και πραγματιστές διανοούμενοι, που υπάρχουν αναμφισβήτητα σε κάθε κοινωνία, με φρόνηση αντιλαμβάνονταν ότι στην Ελλάδα, έως σήμερα, δεν είχαν την παραμικρή πιθανότητα να αναδειχθούν στην εξουσία.
Oσοι το αποπειράθηκαν ή εξοστρακίστηκαν, ή αφομοιώθηκαν οπότε πλέον δεν ανήκουν στους «σκληρούς, έξυπνους και πραγματιστές διανοούμενους».
Αλλά, δυστυχώς, όσο η κοινωνία μας πάσχει από θεσμούς θα εξαρτιόμαστε από πρόσωπα…
Μαρια Ζαννια
Είμαστε ένας ξεχωριστός λαός;
Κύριε διευθυντά
H απάντηση είναι: «Δυστυχώς, ναι». Σε ποια ευρωπαϊκή χώρα συμβαίνει να υπάρχει όχι ένα αλλά τέσσερα σχολεία στη Μέση Εκπαίδευση, δηλαδή το δημόσιο, το φροντιστήριο, το ιδιαίτερο και το σχολείο για την ξένη γλώσσα; Και μάλιστα τα υπόλοιπα, και ειδικά το φροντιστήριο, να έχουν υποκαταστήσει το κύριο σχολείο, προκαλώντας ανεπανόρθωτη ζημιά στα παιδιά; Και μάλιστα να είναι όλοι ευχαριστημένοι, σαν να πρόκειται για το φυσιολογικότερο πράγμα στον κόσμο; Αν αυτή δεν είναι η πιο κραυγαλέα υπόθεση διαπλοκής σε αυτόν τον τόπο, αναρωτιέμαι ποια είναι.
Σε ποια ευρωπαϊκή χώρα τα πανεπιστήμια τα διοικούν όχι τα θεσμοθετημένα όργανα αλλά κομματικές νεολαίες και περιθωριακές ομάδες, που κλείνουν τα ιδρύματα όποτε τους έρθει η όρεξη ή εισβάλλουν και διαλύουν τις συνεδριάσεις της Συγκλήτου; Και μάλιστα αυτή η συμπεριφορά θεωρείται από κάποιους στοιχείο δημοκρατικής λειτουργίας, ενώ αντίθετα η θεσμική λειτουργία θεωρείται αντιδημοκρατική;
Σε ποια ευρωπαϊκή πόλη τα μνημεία, τα δημόσια κτίρια και τα σπίτια είναι εκτεθειμένα στη μανία των βανδάλων κάθε είδους, από τους χούλιγκαν μέχρι τις κομματικές νεολαίες; Σε ποια ευρωπαϊκή πόλη, μόλις ομορφύνει κάποιος το σπίτι του, το ασκημίζουν την επόμενη ώρα; Σε ποια ευρωπαϊκή πόλη οι τοπικές ή οι εθνικές αρχές δαπανούν χρήματα για να αποκαταστήσουν στην αρχική του μορφή ένα ιστορικό κτίριο ή ένα άγαλμα, μόνο και μόνο για να έρθουν την άλλη στιγμή οι ασυνείδητοι να το βεβηλώσουν; Σε ποια ευρωπαϊκή χώρα η συντεταγμένη πολιτεία, η κοινότητα και το σχολείο σφυρίζουν αδιάφορα μπροστά σε τέτοιες προκλητικές εκδηλώσεις πολιτιστικής υπανάπτυξης;
Ας σταματήσουμε λοιπόν να κουνάμε το δάκτυλο στους άλλους. Ας αφήσουμε την αυτάρεσκη νοοτροπία μας, που νομίζουμε ότι οι αληθινά πολιτισμένοι λαοί μας χρωστάνε, ή την αλαζονική ανωτερότητα που δείχνουμε στους δυστυχισμένους λαούς αυτού του κόσμου. Γιατί αν ξεχωρίζουμε, ξεχωρίζουμε από την ανάποδη: επειδή όχι μόνο στην πολιτική κουλτούρα αλλά ειδικά σε ζητήματα τόσο ευαίσθητα όπως η παιδεία και ο πολιτισμός, αυτά που είναι ο καθρέφτης ενός λαού, εμείς είμαστε οι τελευταίοι των τελευταίων. Πιο κάτω δεν γίνεται.
Mιχαηλ Πασχαλης – Kαθηγητής Kλασικής Φιλολογίας, Πανεπιστήμιο Kρήτης
Προτάσεις – παρεμβάσεις για επικίνδυνη οδήγηση
Κύριε διευθυντά
Στη μνήμη του αδικοχαμένου στην άσφαλτο εικοσιτετράχρονου βαφτισιμιού μου, καταθέτω προτάσεις ρυθμιστικών παρεμβάσεων για την επικίνδυνη οδήγηση.
1. Να ορισθεί στο άρθρο 290 του ποινικού κώδικα ως επικίνδυνη οδήγηση ενδεικτικά και υποχρεωτικά πάντοτε λόγω επίδρασης οινοπνεύματος στον οργανισμό σε ποσοστό άνω του 0,50 ανά λίτρο αίματος με τη μέθοδο της αιμοληψίας, ή τοξικών ουσιών ή φαρμάκων σύμφωνα με τα όρια που ορίζει η προβλεπομένη από το άρθρο 42 του Κ.Ο.Κ. κ.ά., σε υπέρβαση του επιτρεπομένου ορίου ταχύτητας κατά 50%, ενώ κατά τα λοιπά (μικροτέρου ποσοστού ή λόγω συνθηκών) η εξειδίκευση της αόριστης νομικής εννοίας στα συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά αφίεται στην αιτιολογημένη δικαστική κρίση.
2. Να προστεθεί περίπτωση κακουργηματικού χαρακτήρα της επέλευσης βαριάς σωματικής βλάβης με ελάχιστο όριο κάθειρξης επτά ετών, ενώ προκειμένου επελθόντος θανάτου να ορισθεί ως ελάχιστο όριο 10ετής κάθειρξη, χωρίς δικαίωμα υπό όρο απόλυσης και ευεργετικού υπολογισμού ημερών και στις δύο περιπτώσεις.
3. Να ορισθεί στο άρθρο 6β του Π.Δ. 237/1986 της κωδικοποίησης των διατάξεων περί υποχρεωτικής ασφάλισης οχημάτων ότι εξαιρούνται από την ασφάλιση οι ζημιές που προκαλούνται από υπαιτιότητα του οδηγού λόγω επικίνδυνης οδήγησης, διαπιστουμένης από το αρμόδιο πολιτικό δικαστήριο.
Στην περίπτωση αυτή ο ασφαλιστής δεν απαλλάσσεται από την ευθύνη του έναντι τρίτων (ίδια διάταξη με την περίπτωση χρήσης οινοπνεύματος ή τοξικών ουσιών), υποχρεούται όμως ο ζημιωθείς τρίτος να επιχειρήσει αναγκαστική εκτέλεση πρώτα κατά της περιουσίας του οδηγού, και, κατά το ποσό που αυτή αποβεί ατελέσφορη, ακολουθεί η δυνατότητα αναγκαστικής εκτέλεσης κατά παντός ευθυνομένου (ακριβώς όπως στην περίπτωση του κανόνα της εγγυητικής ευθύνης Αστικού Κώδικα).
4. Στο άρθρο 20 του Κ.Ο.Κ. (ν. 2696/1999) να ορισθεί ότι σε περίπτωση υπέρβασης του ορίου ταχύτητας κατά ποσοστό 30% και πλέον αφαιρείται η άδεια ικανότητας οδήγησης για ένα χρόνο, από 30% έως 50% για τρία χρόνια και πάνω από 50% για πέντε χρόνια, ενώ σε κάθε περίπτωση υποτροπής από την πάροδο του χρόνου αυτού και έως πέντε ακόμη έτη ο χρόνος αφαίρεσης προσαυξάνεται κατά 50% του βασικού χρόνου αφαίρεσης.
Σε περίπτωση τελεσίδικης καταδίκης για παράβαση του άρθρου 290 του ποινικού κώδικα, εφ’ όσον επήλθαν βαριές σωματικές βλάβες, η άδεια ικανότητας οδήγησης αφαιρείται για δεκαπέντε χρόνια, ενώ σε περίπτωση θανάτου η άδεια ικανότητας οδήγησης αφαιρείται εφ’ όρου ζωής. Οι διοικητικές κυρώσεις απαγγέλλονται ως παρεπόμενες διοικητικές ποινές από το δικάζον ως εφετείο δικαστήριο.
Προκειμένου για τη διασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος, μπορούν να απαγγελθούν οι παρεπόμενες βαρύτερες κυρώσεις και κατόπιν αιτιολογημένης κρίσης από το πρωτοβάθμιο ποινικό δικαστήριο.
Να ορισθεί ειδική αστυνομία εποπτείας της επικίνδυνης εντός και εκτός πόλης οδήγησης με συμβατικά τροχοφόρα.
Στελιος Βασαλακης – δικηγόρος Ηρακλείου
Eλεγχοι Tροχαίας
Kύριε διευθυντά
Mε αφορμή το από 11-10-2014 δημοσίευμα της εφημερίδας σας, σχετικά με παράνομες σταθμεύσεις οχημάτων σε πεζόδρομους, πεζοδρόμια και πλατείες στο κέντρο της Aθήνας, σας γνωρίζουμε ότι από την τοπικά αρμόδια υπηρεσία μας (Yποδ/νση Tροχαίας Aθηνών) ενεργούνται συστηματικά σε καθημερινή βάση τροχονομικοί έλεγχοι προς τον σκοπό τήρησης της νομιμότητας, ενώ για τον ίδιο σκοπό, η διεύθυνσή μας δραστηριοποιεί στοχευμένα στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου της Aθήνας τις Oμάδες Eλέγχου Πρόληψης Tροχαίων Aτυχημάτων (OEΠTA).
Σας διαβεβαιώνουμε ότι από τις ανωτέρω υπηρεσίες μας θα εξακολουθήσουν οι τροχονομικοί έλεγχοι προκειμένου να αποκατασταθεί η νομιμότητα και να αυξηθεί το επίπεδο οδικής ασφάλειας.
Δημητριος Παπαναγιωτου – Tαξίαρχος, Γενική Aστ/κή Δ/νση Aττικής, Διεύθυνση Tροχαίας Aττικής
«Χαμένο Ευαγγέλιο» και δημοσιότητα
Κύριε διευθυντά
Στο φύλλο της 11ης Νοεμβρίου, διάβασα για την ανεύρεση του «Χαμένου Ευαγγελίου». Σύμφωνα με το δημοσίευμα, πρόκειται για ένα κείμενο 1.500 ετών, κατά το οποίο ο Χριστός ήταν σύζυγος της Μαρίας Μαγδαληνής με την οποία μάλιστα έκανε και δύο παιδιά! Από τις πληροφορίες αυτές συμπεραίνουμε ότι ανήκει στην κατηγορία των κειμένων που είναι γνωστά ως «απόκρυφα». Πολλά τέτοια κείμενα έχουν καταγραφεί κατά καιρούς από τους ερευνητές και το κείμενο αυτό έρχεται να προστεθεί σε αυτόν τον κατάλογο. Πολλοί προσπάθησαν –και προσπαθούν μέχρι σήμερα– να βρουν συγκλονιστικές ή τρομακτικές αποκαλύψεις σε αυτά τα κείμενα αλλά η προσπάθειά τους έπεσε στο κενό. Η εκκλησία δεν τα θεώρησε θεόπνευστα και απλώς απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων τους. Επομένως και το εν λόγω κείμενο εκφράζει τις απόψεις του συντάκτη του για γεγονότα τα οποία συνέβησαν προγενέστερα.
Είναι, όμως κατά τη γνώμη μου άτοπο να αναμειγνύουμε ολίγον Καζαντζάκη, ολίγον Κώδικα ντα Βίντσι και ολίγον «χαμένα Ευαγγέλια» για να υπαινιχθούμε ότι, βάσει όλων αυτών ανατρέπονται δήθεν ή σοβαρά αμφισβητούνται η παράδοση και η διδασκαλία της εκκλησίας. Η ανάμειξη του μεγάλου μας λογοτέχνη σε αυτά είναι επίσης αδόκιμη δεδομένου ότι έχει εμπνευστεί από τόσα διαφορετικά φιλοσοφικά, ιδεολογικά και άλλα ρεύματα χωρίς να εγκλωβιστεί στον Λένιν, τον Βούδα, τον Νίτσε, τον Φτωχούλη του Θεού ή τον Ιωνα Δραγούμη. Η αναφορά στον Κώδικα ντα Βίντσι αφορά ένα γοητευτικό μυθιστόρημα, εφήμερο όμως όπως τα διάφορα μπεστ σέλερ της εποχής μας. Το νέο κείμενο θα απογοητεύσει τους ευφάνταστους αλλά και όλους εκείνους οι οποίοι νομίζουν ότι θα δημιουργήσουν πάταγο με το νέο αυτό απόκτημα. Ο εύκολος εντυπωσιασμός χάνεται στη λήθη του χρόνου και τούτο εκτιμώ ότι θα συμβεί με όσους επιχειρήσουν κάτι παρόμοιο.
Γιωργος Αθ. Τσουτσος