ΑΠΩΛΕΙΑ. Η Π. Ντ. Τζέιμς είχε μια προσωπικότητα που σε κέρδιζε καθώς διέθετε όλα τα θετικά του βρετανικού χαρακτήρα: φλέγμα, χιούμορ, αυτοσαρκασμό και παρατηρητικότητα. Είχε γοητεύσει το αθηναϊκό κοινό, προ ετών, όταν είχε δώσει μία διάλεξη για το Megaron Plus.
Ο θάνατός της, σε ηλικία 94 ετών, προκάλεσε συγκίνηση. Μεταφρασμένο το έργο της σε πολλές γλώσσες, είχε κοινό σε όλο τον κόσμο, ιδίως τα τελευταία 25 χρόνια όταν η ίδια απέκτησε μεγαλύτερη εξωστρέφεια και επιτάχυνε τους ρυθμούς με τους οποίους έγραφε, σαν να ήθελε να προλάβει. Πέρυσι είχε δηλώσει στο ΒΒC ότι έγραφε ένα καινούργιο αστυνομικό μυθιστόρημα δηλώνοντας ότι είναι «σημαντικό να γράψει ένα ακόμη». Είχε γράψει πάνω από 20 και σε πολλά από αυτά πρωταγωνιστούσε ο ντετέκτιβ Adam Dalgliesh. Πολλές ήταν οι περιπτώσεις τηλεοπτικής ή κινηματογραφικής μεταφοράς και καθώς είχε λογιστεί ως επίγονος της γενιάς της Αγκαθα Κρίστι, είχε κερδίσει παγκόσμια προβολή και είχε γίνει και εξώφυλλο στο περιοδικό «Time».
Δεν ήταν μία γυναίκα που έγραφε απλώς ιστορίες της φαντασίας της. Είχε θητεία και εμπειρία από το εγκληματολογικό τμήμα της Βρετανικής Αστυνομίας, όπου εργάστηκε από το 1968 ώς το 1979 και είχε γνώση για τη δράση των δηλητηρίων και τα είδη των στιλέτων. Ηξερε τι έγραφε. Και πέραν αυτού, είχε στυλ. Και χάρη.
Γεννήθηκε το 1920 και η γενιά της είδε την άνθηση της χρυσής εποχής του αστυνομικού μυθιστορήματος (1930-1960). Ωστόσο, η ίδια, δεινή αναγνώστρια, έφερε με το έργο της την ανανέωση του είδους με ένα τρόπο ήπιας μετακίνησης σε ένα τοπίο πιο υποψιασμένο, ρεαλιστικό και σύνθετο.
Στα ελληνικά κυκλοφορούν πολλά βιβλία της: «Θάνατος σε ιδιωτική κλινική», «Αθώο αίμα», «Περίπτωση δικαιοσύνης» (Καστανιώτης), «Προπατορικό Αμάρτημα» (Πατάκης), «Ο θάνατος του εμπειρογνώμονα» (Ωκεανίδα) κ.ά.