Βασανιστήρια για ασθενείς

Βασανιστήρια για ασθενείς

Κύριε διευθυντά

Ησυνεχής υποβάθμιση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης αποτελεί μία οδυνηρή πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν καθημερινά όλοι οι ασφαλισμένοι.

Eτσι, παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, ο ασθενής και ο περίγυρός του καλούνται να αντιμετωπίσουν προβλήματα που δεν θα υπήρχαν αν οι υπεύθυνοι ησχολούντο επαρκώς με τις αρμοδιότητες που τους εμπιστεύτηκε η Πολιτεία.

Προ ημερών, προκειμένου να προμηθευθώ τα φάρμακα για τη θεραπεία συγγενούς μου, πληροφορήθηκα ότι κάποια από αυτά τα χορηγεί το φαρμακείο του ΕΟΠΠΥ του Γκύζη και τα υπόλοιπα το φαρμακείο του ΕΟΠΠΥ της Νέας Ιωνίας.

Διερωτάται κανείς κατ’ αρχάς γιατί δεν υπάρχουν αυτά στο φαρμακείο του δημοσίου νοσοκομείου στο οποίο γίνεται η θεραπεία, και στη συνέχεια γιατί η παραλαβή των φαρμάκων, που αποτελούν συγκεκριμένο πρωτόκολλο θεραπείας, δεν γίνεται από ένα φαρμακείο του ΕΟΠΠΥ. Ετσι δεν θα χρειάζεται η διαδοχική, και βασανιστική γι’ αυτούς που βιώνουν μόνοι τους την ασθένεια, μετάβαση σε δύο κρατικά φαρμακεία, διασχίζοντας το μισό λεκανοπέδιο.

Προφανώς, οι κατά καιρούς υπεύθυνοι του υπουργείου και των αρμοδίων οργανισμών αφιερώνουν το σύνολο του χρόνου τους είτε στον σχεδιασμό των χωρίς τέλος περοκοπών στην περίθαλψη είτε σε ατέρμονες ραδιοτηλεοπτικές συζητήσεις που το περιεχόμενό τους ελάχιστη ή καθόλου σχέση έχει με το αντικείμενο των αρμοδιοτήτων τους.

Λεωνιδας Ν. Κουρης

Πρόταση για Πρόεδρο Δημοκρατίας

Ι

Κύριε διευθυντά

Είδα στον Tύπο αρκετές προτάσεις για τον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας. Κάποιες από αυτές με κάνουν να ασχοληθώ με το θέμα για λόγους που θα φανούν στα παρακάτω. Προσωπικά συμφωνώ με αυτήν για την κ. Μαριάννα Βαρδινογιάννη. Κι αν θα έπρεπε να κάμω και ο ίδιος μια ακόμη πρόταση είναι ο καθηγητής Κων/νος Κεραμεύς. Και οι δυο αυτές προσωπικότητες ανήκουν στην κατηγορία εκείνων, των λίγων στην εποχή μας ανθρώπων, που το κύριο χαρακτηριστικό της ζωής και δράσης τους είναι η υπηρεσία αξιών του ανθρώπινου πολιτισμού. Η πρώτη, της αλληλεγγύης και κοινωνικής προσφοράς με διεθνή καταξίωση, ο δεύτερος, της επιστήμης και γνώσης με πλούσια αναγνώριση σε παγκόσμια διάσταση. Και κάτι επίσης αξιοπρόσεκτο, νομίζω: Και οι δυο σεμνοί και αθόρυβοι υπηρέτες ιδανικών.

Aτομα από την πολιτική ζωή, κι αν ακόμη δεχτούμε ότι υπάρχουν κάποια άξια για το αξίωμα, δεν θα ικανοποιήσουν τη μεγάλη πλειονότητα των πολιτών που έχουν γενικεύσει πια την απορριπτική τους στάση απέναντι στους πολιτικούς. Θα κουραστούν πολύ ακόμη οι πολιτικοί μας μέχρι να ανακτήσουν την αξιοπιστία και πάνω απ’ όλα το κύρος που χρειάζεται ένα δημόσιο άτομο για να γίνει αποδεκτό σε ρόλο προτύπου για την ελληνική κοινωνία. Aλλωστε, οι πολιτικοί μας στην πλειονότητά τους ευθύνονται, πέραν όλων των άλλων, και για το ότι μονοπώλησαν και μονοπωλούν, νομίζω, τη μάλλον ανύπαρκτη στους περισσότερους σπουδαιότητά τους. Παράλληλα ευθύνονται και για το ότι απομονώνουν ως ανάξιο λόγου όποιον δεν ταυτίζεται μαζί τους και δεν υπηρετεί τις δικές τους κομματικές θέσεις, κάτι στο οποίο φαίνεται, μάλλον μοναδικά(!), να συμφωνούν μεταξύ τους. Η μόνη εξαίρεση που θα έλθει, νομίζω, σε συμφωνία με την ευρύτερη κοινή αποδοχή είναι η πρόταση για τον Μανόλη Γλέζο. Στην προσωπικότητά του κυριαρχεί αναντίρρητα το γνώρισμα του γενναίου, του ζωντανού και άμεσου συμβόλου της αξίας της ελευθερίας. Θαυμάσιο πρότυπο – σύμβολο για τους νέους και την κοινωνία. Yψιστη τιμή σε αυτόν που τίμησε ό,τι συμπυκνώνεται στην ελληνική σημαία πάνω στον Βράχο της Ακρόπολης.

Θα μπορούσα να προτείνω και κάποια άλλα άτομα – υπηρέτες αξιών από τον ακαδημαϊκό κυρίως κόσμο. Η Ελλάδα δεν είναι φτωχή… ούτε σε αυτόν τον τομέα! Θεωρώ όμως σκόπιμο να περιοριστώ στις παραπάνω προσωπικότητες.

Νικος Παπαδοπουλος – Καθηγ. Ψυχολογίας Παν. Κρήτης, επισκέπτης καθηγ. (Gastprof.) Παν. Heidelberg

ΙΙ

Κύριε διευθυντά

Η δημοκρατική αρχή της πλειοψηφίας του συνόλου των βουλευτών, ήτοι 151 επί 300, η οποία αναδεικνύει τον πανίσχυρο πρωθυπουργό, πρέπει, κατ’ ορθή τελολογική ερμηνεία, να αναδείξει και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Ο Κωνσταντίνος Αλ. Καραμανλής, δικηγόρος, με διδακτορικό δίπλωμα στις ΗΠΑ και καλός γνώστης της γερμανικής γλώσσας, αρχηγός μεγάλου δημοκρατικού κόμματος επί δωδεκαετία και πρωθυπουργός επί πέντε και ήμισυ έτη, πρέπει να θέσει τον εαυτόν του στη διάθεση της παρούσης Βουλής για την ανάδειξή του στο ύπατο πολιτειακό αξίωμα. Είναι εθνική ανάγκη. Μόνο εχθροί του πολιτεύματος δεν θα τον τιμήσουν με την ψήφο τους και δεν θα τιμηθούν απ’ αυτή.

Οι παρεκβατικοί «πολιτικοί» διαπράττουν αυτόφωρα κακουργήματα, κατά του πολιτεύματος, για τα οποία «δεν απαιτείται άδεια της Βουλής, για τη δίωξη, σύλληψη και φυλάκισή των» (άρθρο 62 του Συντάγματος).

Κωνσταντινος Χρ. Τρακας – Αντιπρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου ε.τ.

Περί προσωπικών δεδομένων

Κύριε διευθυντά

Οι οργανώσεις Θετική Φωνή, Κέντρο Ζωής και PRAKSIS θεωρούμε υποχρέωσή μας να επισημάνουμε μερικά σφάλματα στα οποία υποπίπτει το άρθρο του δημοσιογράφου κ. Πάσχου Μανδραβέλη που δημοσιεύεται υπό τον τίτλο «Τα προσωπικά δεδομένα στο Μικρολίμανο» στο φύλλο της 26ης Νοεμβρίου 2014 στην «Κ» και να αντιπαραβάλουμε τα δικά μας επιχειρήματα.

Σε αντίθεση με όσα υποστηρίζει ο κ. Μανδραβέλης, η ιδιωτικότητα δεν σταματά στο κατώφλι του σπιτιού του κάθε πολίτη. Αντίθετα, ακόμα και στον δημόσιο χώρο, πλέον γίνεται δεκτό ότι ο καθένας από εμάς μπορεί να φέρει μαζί του στοιχεία ευαίσθητα και προσωπικά, στα οποία ευλόγως δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση τρίτοι. Τούτο, άλλωστε, έχει κρίνει παγίως και το Δικαστήριο του Στρασβούργου (ΕΔΔΑ, Von Hannover κατά Γερμανίας, 24.6.2004).

Ειδικά μάλιστα όσον αφορά το ζήτημα του HIV/AIDS και τη δημοσιοποίηση των φωτογραφιών των οροθετικών γυναικών, τα πράγματα είναι ακόμη πιο απλά: κανένας απολύτως δικαιολογητικός λόγος δεν νομιμοποιεί τη δημοσιοποίηση φωτογραφιών ατόμων που ζουν με HIV/AIDS, η οποία συνιστά πράξη βάναυσης παραβίασης του ιατρικού απορρήτου και της προσωπικότητάς τους. Και τούτο, διότι προκειμένου να ενημερωθεί κάποιος για τη σύλληψη ενός εκδιδόμενου οροθετικού προσώπου και τους κινδύνους που εγκυμονεί το σεξ χωρίς προφυλάξεις, είναι προφανές ότι το σχετικό δημοσιογραφικό άρθρο δεν χρειάζεται να συνοδεύεται και από φωτογραφίες των εκδιδόμενων οροθετικών.

Προφανώς έωλο είναι και το επιχείρημα του κ. Μανδραβέλη ότι η δημοσιοποίηση ήταν απαραίτητη, διότι οι «κατηγορούμενες δεν ήταν οροθετικές στο σπίτι τους (αλλά) ασκούσαν –έστω παρανόμως– δημόσια υπηρεσία». Θα θέλαμε να θυμίσουμε στον κ. Μανδραβέλη τα εξής: πρώτον, ότι οι συγκεκριμένες κατηγορούμενες ήταν χρήστριες ναρκωτικών ουσιών και εν τέλει αθωώθηκαν για τα αδικήματα της σκοπούμενης βαριάς σωματικής βλάβης. Δεύτερον, ότι δεν γνώριζαν την κατάσταση της υγείας τους ως προς το HIV/AIDS, αλλά το έμαθαν εκ των υστέρων, αφού τους έγινε (εν αγνοία τους) ειδική προς τούτο εξέταση. Τρίτον, ότι ουδέποτε αποδείχθηκε ότι προέβησαν σε ερωτική πράξη χωρίς προφύλαξη και σε περίπτωση που κάτι τέτοιο ισχύει, κατά πόσο πιέστηκαν ή εκβιάστηκαν προκειμένου να το δεχτούν. Μην ξεχνάμε ότι η ευθύνη για τη μη χρήση προφύλαξης κατά τη διάρκεια μιας σεξουαλικής πράξης μοιράζεται εξίσου σε όλες τις πλευρές, καθώς αντίθετα θα μπορούσε ένας «πελάτης» να είναι οροθετικός ή θετικός σε κάποιο άλλο σεξουαλικό νόσημα και να μην το γνωρίζει και χωρίς τη χρήση προφυλακτικού να το μεταδώσει.

Εν τέλει, θα θέλαμε να επισημάνουμε στον κ. Μανδραβέλη ότι μία από τις πλέον σημαντικές παραμέτρους στη διαχείριση των ασθενειών, και δη των μεταδοτικών, είναι η εμπιστοσύνη που (πρέπει να) οικοδομείται μεταξύ των ιδιωτών και του συστήματος υγείας. Η δημοσιοποίηση των φωτογραφιών και η συνακόλουθη ανάδειξη μιας ομάδας ως «επικίνδυνης» για τη δημόσια υγεία δεν συμβάλλουν στη θεμελίωση σχέσεων εμπιστοσύνης μεταξύ του ασθενούς και του συστήματος υγείας. Αντιθέτως, αφενός οδηγεί στην ενίσχυση του στίγματος και του κοινωνικού αποκλεισμού, αφετέρου, μακροπρόθεσμα τους απομακρύνει από την αυτόβουλη προσφυγή στις υπηρεσίες υγείας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ατομική και δημόσια υγεία. 

Νικος Δεδες – Θετική Φωνή, πρόεδρος

Λεωνιδας Βακερλης – Κέντρο Ζωής, πρόεδρος

Τζανετος Αντυπας – PRAKSIS, πρόεδρος

Tρισδιάστατος

Κύριε διευθυντά

Στις 19/11/2014 διάβασα την επιστολή που έστειλε ο κ. Ιωάννης Βουλιούρης, με τίτλο «Τριδιάστατος». Ο επιστολογράφος καυτηριάζει τη γραφή της λέξης με το σίγμα και υπερθεματίζει για τη γραφή χωρίς το σίγμα, δηλαδή τριδιάστατος, λέγοντας μάλιστα ότι η άλλη γραφή είναι «βαρβαρότητα».

Ανέτρεξα στα δύο λεξικά του Μπαμπινιώτη, του «πρύτανη» ίσως, της σύγχρονης γλωσσολογίας, αφ’ ενός στο «Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας» και αφ’ ετέρου στο «Λεξικό Συνωνύμων και Αντωνύμων της Νέας Ελληνικής Γλώσσας». Και στα δύο υπήρχε μόνο ο τύπος τρισδιάστατος και όχι ο τύπος τριδιάστατος. Το ίδιο αποτέλεσμα βρήκα, δηλαδή μόνο τον τύπο τρισδιάστατος, και στο «Υπερλεξικό της Νεοελληνικής Γλώσσας» του Παγουλάτου. Oμοια αποτελέσματα είχε η αναζήτηση και σε άλλα δύο λεξικά, στο «Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας» των εκδόσεων «Πελεκάνος» και στο «Ορθογραφικό Λεξικό» των Τεγόπουλου – Φυτράκη. Oλοι αναφέρουν μόνο τον τύπο «τρισδιάστατος».

Φυσικά, το θέμα αφορά κυρίως γλωσσολόγους, αλλά όσοι ενδιαφερόμαστε για τη γλώσσα μας μάλλον βρίσκουμε υπερβολικό τον χαρακτηρισμό που απέδωσε ο επιστολογράφος σας στον τύπο της λέξης με το σίγμα και είναι σχεδόν αδύνατον πέντε λεξικά να κάνουν, όλα, λάθος.

Δημητρης Γεωργαντας – Χειρουργός

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή