«Οι σχέσεις των κομμάτων του χώρου δεν πρέπει να εξελιχθούν σε ένα μικρό εμφύλιο. Υπάρχει η δυνατότητα παράλληλης πορείας, που θα αναδεικνύει ως κοινό αντίπαλο τον μικρό δικομματισμό. Στη λογική αυτή η συνάντησή μας έχει μια ισχυρή συμβολική σημασία. Τονίζει την ιδιοσυστασιακή αυτονομία του ευρύτερου αριστερού και κεντρώου χώρου έναντι του μικρού δικομματισμού».
Αυτές ήταν οι καταληκτικές φράσεις της ανακοίνωσης που εξέδωσε η επανακάμψασα πρωτοβουλία των «58» και τις αντιγράφω, γιατί μόλις τις διάβασα μού δημιουργήθηκε αυθόρμητα το ερώτημα πώς είναι δυνατόν τόσοι σοβαροί άνθρωποι να εθελοτυφλούν πλέον μπροστά στην πραγματικότητα.
Για να γίνω σαφέστερος, θα σας διηγηθώ ένα παραμύθι. Πριν από μόλις διόμισι χρόνια, στην Κεντροαριστερά υπήρχαν δύο κόμματα. Το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, που το 2012 έλαβαν το 18,5% των ψήφων. Μετρήστε τώρα πόσα σχήματα υπάρχουν στον εν λόγω χώρο. Το ΠΑΣΟΚ έχει σπάσει στα δύο, καθώς εκτός από το επίσημο, υπάρχει και το ανεπίσημο του κ. Γ. Παπανδρέου. Στα δύο έχει σπάσει και η ΔΗΜΑΡ, καθώς ο κ. Σπ. Λυκούδης επίσης απειλεί να κατεβάσει αυτόνομα τους «Μεταρρυθμιστές» του. Και εκτός των προαναφερθέντων, στο μεσοδιάστημα μας προέκυψαν: Η «Ελιά» στην οποία μετείχαν πρόσωπα και κινήσεις που δεν συμπαθούσαν τον κ. Βενιζέλο, αλλά κατόρθωσαν να του δώσουν το φιλί της ζωής. Η ΔΗΠΑΡ, που είναι η μετεξέλιξη της «Ελιάς» και την οποία μπορεί να δούμε ως νέα μεταμφίεση του κ. Βενιζέλου. Η πρωτοβουλία των «58», που δεν ήταν κόμμα, αλλά βοήθησε στη δημιουργία της «Ελιάς». Η «Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα» που ίδρυσε ο κ. Λοβέρδος και εξακολουθεί να υφίσταται (με αρχηγό τον Χρ. Αηδόνη;), η «Δυναμική Ελλάδα» του Ηλ. Μόσιαλου και κάποια ακόμη μικρότερα σχήματα ή wanna be κόμματα, όπως αυτό που κάθε τόσο υπαινίσσεται η κ. Αννα Διαμαντοπούλου.
Τι κατόρθωσαν όλοι οι προαναφερθέντες; Το ακατόρθωτο. Μέσα σε μόλις δύο χρόνια να κατακρημνίσουν στο μισό το ποσοστό της Κεντροαριστεράς (9,2% έλαβαν Ελιά/ΔΗΜΑΡ στις ευρωεκλογές) εκλέγοντας ως εκπροσώπους τους τον Νίκο Ανδρουλάκη και την Εύα Καϊλή! «Και μπράβο σας» που λέει και ο Βουλαρίνος, αλλά όσοι εξακολουθείτε να ομνύεται στην ένωση του χώρου ως «Ενωσίστας», μάλλον ήρθε η ώρα να συνειδητοποιήσετε το αυτονόητο. Η Κεντροαριστερά διασπάται σε ολοένα και περισσότερα κομμάτια, διότι απλούστατα οι πολίτες δεν καταλαβαίνουν καθόλου τι ακριβώς θα έκανε αν ενωνόταν. Οσο δε ετεροπροσδιορίζεστε οικτίροντας τον μικρό δικομματισμό χωρίς να διατυπώνετε οποιαδήποτε εναλλακτική αντιπρόταση διακυβέρνησης, θα συμβεί κάτι επίσης αυτονόητο. Οι πολίτες που ασφυκτιούν μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ και δεν είναι σε θέση να εκτιμήσουν την «ιδιοσυστασιακή αυτονομία σας» θα ψηφίσουν το μόνο κόμμα που, εκτός από αρχηγό, μοιάζει να αποκτά βήμα βήμα ευκρινείς θέσεις και επομένως λόγο ύπαρξης. Το «Ποτάμι»…