Η Γαλλία ετοιμάζεται και εκείνη να γιορτάσει τα Χριστούγεννα και το τέλος της χρονιάς. Αλλά πώς να γιορτάσει δίχως μια εκρηκτική αντιπαράθεση; Από τις 10 Δεκεμβρίου δεν υπάρχει ούτε ένα μέσο ενημέρωσης ούτε ένας αναλυτής ή ένας πολιτικός που να μη σχολιάσει τον νόμο Μακρόν. Ο νόμος αυτός, ο οποίος ξεκίνησε από τον υπουργό Οικονομικών Εμανουέλ Μακρόν, αποτελεί το βασικό νομοθέτημα για τον οικονομικό εκσυγχρονισμό κάθε εντολής του Φρανσουά Ολάντ, αφού στοχεύει στο πιο ευαίσθητο σημείο της παρούσας κυβέρνησης: στις μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας.
Το σχέδιο είναι φιλόδοξο, ετερόκλητο, ακόμη και επικίνδυνο, διότι η Γαλλία προσπαθεί να εφαρμόσει έναν τέτοιο νόμο εδώ και δεκαετίες. Ακόμα και αυτός ο στρατηγός Ντε Γκωλ δεν το πέτυχε. Ο νόμος Μακρόν προβλέπει, μεταξύ άλλων, την απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων και τη λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές, κανόνες που επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ενωση για την εξυγίανση των οικονομικών της χώρας. Πράγματι, σε αυτήν την ευαίσθητη οικονομική συγκυρία, όπου η ανάπτυξη λιμνάζει και η αξιολόγηση της Γαλλίας υποβαθμίστηκε από τον οίκο Fitch από ΑΑ+ σε ΑΑ, η κυβέρνηση ελπίζει ότι ο νόμος αυτός μπορεί να χρησιμεύσει σαν μίζα εκκίνησης προς την ανάπτυξη.
Διαδηλώσεις
Σε αυτό το πλαίσιο, η εχθρότητα ως προς οποιαδήποτε αλλαγή, και κυρίως ενάντια στην κυβέρνηση, είναι αναπόφευκτη και ενίοτε θεμιτή. Οι επαγγελματίες των κλειστών επαγγελμάτων, όπως π.χ. οι δικηγόροι, διαδήλωσαν στους δρόμους του Παρισιού την προηγούμενη εβδομάδα και σκοπεύουν να συνεχίσουν να αντιδρούν, όπως και οι δικαστικοί επιμελητές και οι συμβολαιογράφοι. Αλλά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Αγκελα Μέρκελ ή οι επικεφαλής των γαλλικών επιχειρήσεων θεωρούν ότι ο νόμος αυτός δεν πάει αρκετά μακριά. Ακόμη και ο Φιλίπ Αγκιόν, καθηγητής του Χάρβαρντ, τον κρίνει «πολύ ντροπαλό». Σε αυτό το σημείο μπορεί κανείς να δει το γαλλικό παράδοξο στο μεγαλείο του. Σύμφωνα με στοιχεία, σχεδόν δύο στους τρεις Γάλλους είναι ευνοϊκά διακείμενοι στις μεταρρυθμίσεις που προτείνει ο Εμανουέλ Μακρόν και έξι στους δέκα Γάλλους δεν αντιτίθενται στη λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές, όμως η πολιτική τάξη δεν ακούει αυτήν τη σιωπηλή πλειοψηφία. Αντ’ αυτού, επικεντρώνεται στη μειοψηφία που φωνάζει πιο δυνατά. Ετσι, τα ταξί που φράσσουν τη γαλλική πρωτεύουσα από την αρχή αυτής της εβδομάδας εξαιρέθηκαν από τον νόμο, οι γιατροί απεργούν, οι φαρμακοποιοί που ήταν πολύ θορυβώδεις επίσης εξαιρέθηκαν, ενώ οι συμβολαιογράφοι, ακόμη και αν δεν είναι ποτέ ευχαριστημένοι, έχουν επωφεληθεί από συγκεκριμένες ρυθμίσεις.
Η δυσαρέσκεια αυτής της μειονότητας αντιλαλεί στο ημικύκλιο και ο παρών κίνδυνος είναι ένας και μοναδικός: η ψήφιση του συγκεκριμένου νόμου. Αραγε θα υιοθετηθεί ή οι Γάλλοι θα μείνουν χωρίς μεταρρυθμίσεις; Γιατί αυτή τη φορά δεν πρόκειται μόνο για αποχή από την ψηφοφορία εκ μέρους των βουλευτών του Κομμουνιστικού ή του Περιβαλλοντικού Κόμματος ή της αριστερής πτέρυγας του Σοσιαλιστικού Κόμματος, οι οποίοι αμφισβητούν αυτές τις μεταρρυθμίσεις.
Το άρθρο 49-3
Ολοένα και περισσότεροι Σοσιαλιστές βουλευτές, συμπεριλαμβανομένης της Μαρτίν Ομπρί, κόρης του Ζακ Ντελόρ, ακόμα και αυτοί που πρόσκεινται στον πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ, όπως η δήμαρχος του Παρισιού, Αν Ινταλγκό, αποφάσισαν να καταψηφίσουν το εν λόγω νομοθέτημα τον Ιανουάριο. Αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να προβεί σε παραχωρήσεις ή να προσφύγει στο άρθρο 49-3 του γαλλικού Συντάγματος, το οποίο επιτρέπει την αναγκαστική υιοθέτηση ενός νόμου. Αυτή θα είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της Πέμπτης Δημοκρατίας που η κυβέρνηση θα αντιταχθεί στη δική της πλειοψηφία. Προκειμένου να αποφευχθεί αυτό το ενδεχόμενο, το οποίο θα είναι το πιο αντιδημοφιλές πολιτικά, ο Φρανσουά Ολάντ δεν μπορεί παρά μόνο να ελπίζει ότι το θαύμα των Χριστουγέννων θα φωτίσει τα μέλη του κόμματός του ώστε να αλλάξουν γνώμη…