Ο καθηγητής του πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ηλίας Νικολακόπουλος έχει μακρά ιστορία στην πολιτική ανάλυση. Δεν είναι στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ανήκει στον ευρύτερο χώρο της λογικής Αριστεράς και εμφανίζεται συχνά, πυκνά στις σελίδες της «Αυγής». Σίγουρα πάντως δεν θέλει το κακό της Αριστεράς όταν δηλώνει στην γαλλική εφημερίδα Liberation ότι «το καλύτερο για τον ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν να γίνουν οι εκλογές σε ένα χρόνο, πράγμα που θα τους έδινε το χρόνο να τελειοποιήσουν το πρόγραμμά τους». Εκλογολόγος και με μακρά πολιτική πείρα είπε στην ίδια συνέντευξη ότι μάλλον ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς έχει συμφέρον να γίνουν πρόωρες εκλογές: «Σε αυτή τη συγκυρία ήξερε ότι δύσκολα θα κέρδιζε τις εκλογές το 2016. Ενώ τώρα μπορεί να ελπίζει να μειώσει τις απώλειες στο κόμμα του αν επικαλεστεί το φόβητρο του οικονομικού χάους. Ελπίζει έτσι να κάνει δυσκολότερη την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος είναι πρώτος στις δημοσκοπήσεις αλλά δεν κερδίζει αυτοδυναμία. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να αναζητήσει συμμάχους είτε προς το Ποτάμι είτε προς τους Ανεξάρτητους Ελληνες. Η πλειοψηφία του θα είναι όμως ασταθής και αυτό θα δυσκολέψει τις κινήσεις του στην κυβέρνηση».
Ο καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου κ. Γιώργος Παγουλάτος συμφωνεί: «Επειτα από έξι χρόνια ύφεσης, 27% ανεργία, με την υψηλότερη φτώχεια στην ΟΝΕ, αρκετά στοιχεία της ατζέντας του ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν ιστορική αναγκαιότητα». Προτείνει όμως ταυτόχρονα «ένα παίγνιο θετικού αθροίσματος, που θα εξυπηρετούσε και τους πολιτικούς δρώντες και την οικονομία και τη Δημοκρατία. Η Βουλή εκλέγει Πρόεδρο, η κυβέρνηση δεσμεύεται σε πρόωρες εκλογές τέλος του 2015. Η οικονομία επιστρέφει στη σταθερότητα, επενδυτές επιστρέφουν, επιταχύνεται η ανάκαμψη, μειώνεται η ανεργία. Η κυβέρνηση κλείνει το νέο πρόγραμμα της χώρας. Και ο ΣΥΡΙΖΑ καλπάζει ομαλά στην εξουσία τέλος του 2015, σε μια οικονομία σταθεροποιημένη, με περισσότερη προσαρμογή να έχει γίνει, με το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων της ΕΚΤ εν εξελίξει. Σε μια χρονιά 2016 με δανειακές ανάγκες μόλις 7 δισ. (Σ.Σ.: έναντι των 22,5 που έχουμε φέτος), με υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα, θα μπορούσε να υλοποιήσει εξαγγελίες και να διαγράψει τον κύκλο του, χωρίς καταστροφικούς κραδασμούς για τη χώρα» («Καθημερινή» 21.12.2014).
Σήμερα ο πρωθυπουργός -ο οποίος, να σημειώσουμε, φέρει βαριές ευθύνες για το στρίμωγμα όλων των εξελίξεων σε δύο μήνες δημιουργώντας σοβαρούς κινδύνους εκτροχιασμού της χώρας- έκανε ένα ένα βήμα μπροστά για την εθνική συνεννόηση. Στο διάγγελμά του πρότεινε «μετά την προεδρική εκλογή, μπορούμε να διευρύνουμε το κυβερνητικό σχήμα, με τη συμμετοχή και άλλων προσώπων που πιστεύουν στην Ευρωπαϊκή προοπτική της Χώρας, ώστε η επόμενη φάση να μας βρει πιο ενωμένους… και μετά, θωρακισμένοι οικονομικά και πολιτικά, μπορούμε να βρούμε το κατάλληλο χρονοδιάγραμμα για Εθνικές εκλογές ακόμα και στο τέλος του 2015» (21.12.2014)
Τώρα η μπάλα είναι στο τερέν του ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Αλέξης Τσίπρας οφείλει να κάνει κι αυτός ένα βήμα προς την εθνική συνεννόηση. Να θέσει τους όρους και τα χρονοδιαγράμματα έτσι ώστε οι πολιτικές εξελίξεις της χώρας να προχωρήσουν συντεταγμένα.
Αυτό απαιτεί το συμφέρον της οικονομίας, της χώρας αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ. Όχι μόνο διότι έτσι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα είχε περισσότερο χρόνο για να τελειοποιήσει το πρόγραμμά του (όπως λέει ο κ. Νικολακόπουλος) και να υλοποιήσει τις υποσχέσεις του έχοντας τα αναγκαία πλεονάσματα και την γραμμή πιστωτικής στήριξης (όπως λέει ο κ. Παγουλάτος) αλλά ακόμη και για μικροπολιτικούς λόγους.
Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως οι πολίτες θέλουν να φύγει η κυβέρνηση (γι' αυτό και υπερψηφίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ) αλλά όχι τώρα. Κατανοούν ότι τα χρονοδιαγράμματα είναι πολύ στενά και η χώρα χρειάζεται την ασφάλεια μιας συμφωνίας με την τρόικα. Γι' αυτό ζητούν με μεγάλη πλειοψηφία εκλογή προέδρου από αυτήν την Βουλή· «υπερτερεί σαφώς η επιθυμία για εκλογή Προέδρου από την παρούσα Βουλή. Είναι φανερό πως ένα τμήμα της κοινής γνώμης δείχνει ανήσυχο για τις συνέπειες της πολιτικής αστάθειας», γράφει ο κ. Νίκος Μαραντζίδης («Καθημερινή» 21.12.2014).
Εξάλλου υπάρχει και ιστορικό προηγούμενο. Στην πιο αντιδεξιά της φάση η Ελλάδα, αμέσως μετά την πτώση της Δικτατορίας το 1974, προτίμησε με τεράστια πλειοψηφία (54,37%) ένα φωτισμένο μεν αλλά σαφώς Δεξιό πρωθυπουργό, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Μόνο σαν ένιωσαν οι πολίτες ασφαλείς προέκριναν το 1981 με μεγάλη πλειοψηφία τον Ανδρέα Παπανδρέου. Μπορούν στον ΣΥΡΙΖΑ να διδαχθούν από αυτό και να κάνουν υπομονή μερικούς μήνες;