Οι εκλογές μοιάζουν πλέον αναπόφευκτες. Ο κομματικός εγωισμός και η βιασύνη της αντιπολίτευσης ωθούν τη χώρα στην αστάθεια και σε μια παρατεταμένη περιπέτεια. Η φωνή της λογικής, που προέτρεπε σε συνεννόηση και μορατόριουμ για λίγους μήνες, ώστε να σταθεροποιηθεί η οικονομία και να κλείσουν οι εκκρεμότητες, χάθηκε μέσα στον παρακμιακό ορυμαγδό της οξύτητας και των ακροτήτων.
Οι βουλευτές, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν αντιλήφθηκαν την κρισιμότητα των περιστάσεων και είναι προσκολλημένοι σε εμμονές και φοβίες. Τώρα έρχεται η ώρα που οι πολίτες θα πρέπει να πάρουν τις αποφάσεις τους. Είναι ίσως οι μόνοι που μπορούν, παρ’ όλη την οργή τους, να επιβάλουν τον κοινό νου και τη συνεννόηση στους πολιτικούς μας. Εστω και την ύστατη ώρα.