Εχει δύο όψεις αυτή η πραγματικότητα: και ότι στη διάρκεια των γιορτών επιλέγουν τα θεάματα και όσοι δεν τα εντάσσουν στο πρόγραμμα των προηγούμενων μηνών -βάζοντας το διαφορετικό στις μέρες των γιορτών- και ότι ακριβώς σ’ αυτό προσδοκούν όσοι παρουσιάζουν προγράμματα ή θεάματα ψυχαγωγίας. Αλλιώς δεν εξηγείται το ότι σχεδόν όλα τα θέατρα π.χ. ή οι μουσικές σκηνές προσθέτουν extra παραστάσεις στη διάρκεια του Δωδεκαήμερου.
Προσβλέπουν στις επιθυμίες των παιδιών πρωτίστως, αφού οι περισσότερες extra παραστάσεις αφορούν τα παιδικά θεάματα κάθε είδους. Πώς να χαλάσεις χατίρι στα παιδιά; Τέτοιες μέρες, κι αν δεν προλάβουν οι γονείς, υπάρχουν οι παππούδες και οι γιαγιάδες, οι νονοί και οι νονές, οι θείοι και οι θείες.
Κατά δεύτερον προσβλέπουν στις αργίες και στην ανάγκη να γεμίσουν όχι μόνο από φιλικές παρέες, αλλά και από εξόδους ψυχαγωγίας – κάθε είδους πάλι. Κι αυτό εθιμικό είναι άλλωστε.
Εxtra παραστάσεις, λοιπόν, για να καλυφθούν οι ανάγκες όλων: και των επιχειρηματιών και των εργαζομένων στους χώρους διασκέδασης και ψυχαγωγίας και του κοινού. Που στις γιορτινές μέρες επιτρέπονται -και επιτρέπει και στον εαυτό του- «υπερβολές». Κι αν τα θεάματα, τα θέατρα, οι έξοδοι κάθε είδους για αρκετούς θεωρούνται «υπερβολές» στη διάρκεια του χρόνου, στις ημέρες των γιορτών όλοι κάνουν δώρο στον εαυτό τους μια βραδινή διασκέδαση σε μουσική σκηνή, μία ή περισσότερες παραστάσεις για τους ενήλικες και, βεβαίως, για τους μικρούς της κάθε οικογένειας. Κι επειδή για χάρη του βασιλικού ποτίζεται κι η γλάστρα, εξαιτίας αυτών των «δώρων» κινούνται κι άλλες αγορές. Και ευχαριστούν το πνεύμα των Χριστουγέννων.