Ενα ρομαντικό απομεινάρι από το Νέο Φάληρο, όπως ήταν στις αρχές του 20ού αιώνα, είναι το ξύλινο περίπτερο του Ναυτικού Ομίλου. Οι νεότεροι δεν το θυμούνται, αφού καταστράφηκε από πυρκαγιά το 1983 και έκτοτε, παρότι κηρύχθηκε «έργο τέχνης», έχει πλήρως αφανιστεί καθώς υπήρξε και δεύτερη πυρκαγιά. Απομένει μόνο η λίθινη βάση του, που με κόπο μπορεί κανείς να εντοπίσει μετά το τέρμα του τραμ, ανάμεσα στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και τον ναό της Μυρτιδιώτισσας. Το Νέο Φάληρο ως θέρετρο των Αθηναίων της Μπελ Επόκ αλλά και αργότερα ως ένας ωραίος τόπος με μονοκατοικίες δίπλα στη θάλασσα, έχει απολέσει όχι μόνο το αρχιτεκτονικό του ύφος και την ιστορική του ταυτότητα, αλλά και τη σχέση του με την ακτογραμμή μετά τις εκτενείς επιχώσεις της δεκαετίας του ’70.
Δεν είναι ευρέως γνωστό πως ήδη από το 2003 υπάρχει έτοιμη μελέτη τεκμηρίωσης και ανακατασκευής του ξύλινου περιπτέρου, η οποία είχε από τότε κατατεθεί στην Εφορεία Νεωτέρων Μνημείων Αττικής καθώς η πρόοδος του έργου ήταν συνδεδεμένη με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. «Στην ανάπλαση του Φαληρικού Ορμου δεν συμπεριελήφθη το συγκεκριμένο κτίσμα διότι είτε αγνοούσαν την ύπαρξή του είτε τους διέφυγε κατά το στάδιο της αναγνώρισης της περιοχής», λέει ο αρχιτέκτων Μανώλης Βότσης, ένας από τους μελετητές της πρότασης, που συνυπογράφουν ο Φίλιππος Γεροντάκης και ο Αντώνης Κρασάς.
Η μελέτη, την οποία υποστηρίζει και η Monumenta, είναι πλήρης και προβλέπει την ανακατασκευή όλων των ξύλινων στοιχείων, που παρέπεμπαν σε μία αρ νουβό ατμόσφαιρα. Το περίπτερο, όπως μας πληροφορούν οι μελετητές, κατασκευάστηκε το 1905 από τον εργολάβο Ιωάννη Μαμάη σε σχέδια του μηχανικού Α. Γκίνη «και αποτέλεσε για χρόνια κέντρο του Ναυτικού Ομίλου Νέου Φαλήρου και χώρο όπου πραγματοποιούνταν αθλητικοί αγώνες των δύο μιλίων από το Τροκαντερό ώς το ναυτικό περίπτερο». Οι λέμβοι του ομίλου δένονταν και συντηρούνταν στο ισόγειο που με δίφυλλη θύρα άνοιγε προς την παραλία.
Σε σχέση με την εκκρεμότητα της χρηματοδότησης του έργου, η ανατακατασκευή του περιπτέρου θα μπορούσε «να προβλεφθεί ως μελλοντικό έργο με προσδιορισμένο το σημείο της κατασκευής του και να υλοποιηθεί ξεχωριστά σε δεύτερο στάδιο», λέει ο Μανώλης Βότσης. Η χωροθέτηση δεν είχε προταθεί, τότε, από τους μελετητές, αλλά η Εφορεα Νεωτέρων Μνημείων Αττικής «είχε προτείνει θέση πλησίον του νερού εντός της υπό ανάπλαση περιοχής». «Μία πιθανή θέση», λέει ο Μανώλης Βότσης, «είναι η παραλία που διαμορφώνεται στο δυτικό άκρο λίγο πριν από την έξοδο του Κηφισού στον Φαληρικό Ορμο. Η θέση είναι ιδανική διότι ταιριάζει με τον τρόπο που ήταν αρχικά κατασκευασμένο το περίπτερο. Η σκάλα πρόσβασης στο πάνω επίπεδο ήταν μισού μήκους (split level). Το κτίσμα προσαρμοζόταν στην κλίση της αμμουδιάς και έτσι οι λέμβοι εξέρχονταν από την κάτω στάθμη και σύρονταν προς το νερό».