Πέρασε και η δεύτερη ψηφοφορία και τώρα πάμε για την τρίτη και φαρμακερή. Οι 160 «Σταύρος Δήμας» έγιναν 168, αλλά παρά τη φαινομενική αισιοδοξία του πρωθυπουργού είναι πολύ δύσκολο να φτάσουν τους 180 στις 29 του μήνα, παραμονές του νέου χρόνου. Θα μπορούσαν να γίνουν με τις ψήφους της ΔΗΜΑΡ, και όλα να πήγαιναν κατ’ ευχήν, αλλά ο Φώτης Κουβέλης και οι βουλευτές που απέμειναν προτιμούν την αυτοχειρία, ή νομίζουν ότι θα βολευτούν με τον ΣΥΡΙΖΑ, αν γίνουν εκλογές, ενώ ταυτόχρονα είναι εμφανές ότι κάτι περιμένει ο αρχηγός την επόμενη ημέρα.
Θα μπορούσαν επίσης να γίνουν με τις ψήφους της «Χρυσής Αυγής» σε μία κυριολεκτικά κωμικοτραγική εξέλιξη, αλλά ευτυχώς ο Νίκος Μιχαλολιάκος δεν έχει χιούμορ, φοβήθηκε μη χαρακτηριστεί «συστημικό» το νεοναζιστικό κόμμα του, ή έχει άλλα σχέδια, και γι’ αυτό δήλωσε ότι στην τελευταία ψηφοφορία οι βουλευτές του θα επιμείνουν στο «παρών». Τέλος, το «180» θα μπορούσε να προκύψει αν αρκετοί από τους λεγόμενους ανεξάρτητους συμπεριφέρονταν λογικά για το δικό τους συμφέρον, αλλά άλλοι από αυτούς ελπίζουν ότι τα επόμενα θαύματα που θα γίνουν θα τους αφορούν, άλλοι αποδεικνύονται δεινοί χορευτές στον χορό του Ζαλόγγου και άλλοι έχουν τους δικούς τους στόχους, σίγουροι ότι θα τους πετύχουν.
Από την άλλη πλευρά, είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι η κυβέρνηση και ιδιαίτερα ο πρωθυπουργός και ο Ευάγγελος Βενιζέλος θεωρούσαν ότι υπήρχαν μεγάλες πιθανότητες να βρεθούν οι πολυπόθητοι 180, όταν αποφάσισαν να επισπεύσουν την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Φαίνεται ότι πρυτάνευσε η σκέψη της «καθαρής λύσης» τώρα και όχι αργότερα, γι’ αυτό άλλωστε η Αθήνα επιζήτησε και πήρε δίμηνη παράταση του μνημονίου και όχι εξάμηνη, που οι δανειστές εταίροι είχαν τη διάθεση να προσφέρουν.
Ενα θαύμα στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας στην τρίτη ψηφοφορία δεν μειώνει τους κινδύνους ανατροπής της κυβέρνησης στη Βουλή, όταν αναγκαστεί να φέρει νομοσχέδιο για μέτρα, ενώ η προθυμοποίηση του Αντώνη Σαμαρά να κάνει εκλογές μέσα στο 2015 συρρικνώνει σημαντικά τα χρονικά περιθώρια επιβίωσης της κυβέρνησης. Αυτά είναι γεγονότα που ίσως παίζουν αποφασιστικό ρόλο στη συμπεριφορά πολλών βουλευτών στις ψηφοφορίες.
Αν, ωστόσο, μπορεί να γίνει πρόβλεψη σχεδόν με βεβαιότητα ότι δεν θα εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας από αυτή τη Βουλή, δεν συμβαίνει το ίδιο με τις βουλευτικές εκλογές που θα ακολουθήσουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το «φαβορί», αλλά είναι ακόμη πολύ πρόωρο να πούμε ότι αυτό θα βγει και από τις κάλπες.
Δεν ξέρουμε τι κλίμα θα διαμορφωθεί όταν οι πολίτες συνειδητοποιήσουν ότι η χώρα πορεύεται για εκλογές, αντιληφθούν το διακύβευμα, γίνουν αισθητές οι αντιδράσεις από το διεθνές περιβάλλον, συμπεριλαμβανομένων των αγορών και διαπιστωθούν οι επιπτώσεις στο τραπεζικό σύστημα. Αλλωστε πρέπει να δούμε προηγουμένως ποια κομματικά σχήματα θα διεκδικήσουν μία παρουσία στη Βουλή και μετά θα μπορούν ενδεχομένως να αποτολμηθούν κάποιες προβλέψεις.