Περί ενδοομιλικών συναλλαγών ο λόγος…
– Οι ενδοομιλικές συναλλαγές (Transfer Pricing) παρουσιάζουν μεγάλο φορολογικό ενδιαφέρον γιατί είναι δυνατόν με διάφορες μεθοδεύσεις να επιτευχθεί η μεταφορά κερδών από ένα κράτος με υψηλότερη φορολογία σε άλλο κράτος με χαμηλότερη, με σκοπό τη μείωση της φορολογίας ενός ομίλου.
– Η αλματώδης ανάπτυξη του παγκόσμιου εμπορίου, η ουσιαστική ελαχιστοποίηση ή κατάργηση των δασμών και η δραστική μείωση των φορολογικών συντελεστών έχουν βάλει τις πρακτικές transfer pricing που ακολουθούνται τόσο στο στόχαστρο των φορολογικών αρχών όσο και στο επίκεντρο του πλαισίου δράσης του ΟΟΣΑ κατά της «Διάβρωσης της φορολογητέας βάσης και της μεταφοράς των κερδών (BEPS)».
Γεγονός απολύτως λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι: Οι μισές τουλάχιστον από τις εμπορικές συναλλαγές στα ανεπτυγμένα κράτη πραγματοποιούνται μεταξύ εταιρειών που ανήκουν στον ίδιο όμιλο και οι περισσότερες πολυεθνικές δημιουργούν μεγαλύτερο εισόδημα εκτός του κράτους όπου βρίσκεται η έδρα τους παρά σε αυτό.
– Ο ΟΟΣΑ και η Ε.Ε. έχουν διατυπώσει κανόνες που πρέπει να ακολουθούνται από τους ομίλους για την τεκμηρίωση της τιμολογιακής πολιτικής στις ενδοομιλικές συναλλαγές τους. Από έρευνες έχει διαπιστωθεί πως η έλλειψη σαφούς πλαισίου τεκμηρίωσης είναι ένα από τα μεγαλύτερα θέματα που αντιμετωπίζουν οι πολυεθνικές επιχειρήσεις για την τεκμηρίωση της τιμολογιακής πολιτικής τους και το πιο συνηθισμένο σημείο τριβής με τις φορολογικές αρχές.
– Η προέγκριση από τις φορολογικές αρχές της μεθοδολογίας ενδοομιλικής τιμολόγησης (APA) στοχεύει στο να επιλύονται εκ των προτέρων οι διαφορές που προκύπτουν μεταξύ ομίλων και φορολογικών αρχών των διαφόρων κρατών σχετικά με την ενδοομιλική τιμολόγηση. Με τη χρήση αυτής της διαδικασίας, παρέχεται μεγαλύτερη ασφάλεια στις επιχειρήσεις και μειώνεται η πιθανότητα διπλής φορολόγησης. Επιπλέον, επιτυγχάνεται μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στους φορολογικούς ελέγχους και μειώνεται σημαντικά το κόστος εμπλοκής σε μια δικαστική διαμάχη.
– Οι συμφωνίες προέγκρισης μεθοδολογίας ενδοομιλικής τιμολόγησης (ΑΡΑ) δεν πρέπει να συγχέονται με τις διαδικασίες των Αdvanced Tax Rulings (ATR) που προβλέπονται σε πολλές χώρες. Οι τελευταίες, διάσημες λόγω της υπόθεσης «Luxleaks», δεν αποσκοπούν κυρίως στην ερμηνεία ασαφών φορολογικών ζητημάτων. Παρέχονται από τα κράτη στην προσπάθειά τους να προσελκύσουν ξένες επενδύσεις και συχνά προβλέπουν μεγάλα πλεονεκτήματα για τις επιχειρήσεις με τις οποίες συνάπτονται (συνήθως στη φορολογία εισοδήματος).
– Η πολυπλοκότητα των διασυνοριακών τιμολογήσεων καθιστά τη σύναψη συμβάσεων APΑ αναγκαίο εργαλείο για την αποφυγή διενέξεων με τις φορολογικές αρχές. Συμβάσεις APA προβλέπονται στη νομοθεσία αρκετών χωρών – Γαλλίας, Γερμανίας, Ισπανίας, Ιταλίας, Αγγλίας, Ολλανδίας, Ελβετίας, Αυστραλίας, ΗΠΑ, Καναδά, Κίνας κ.ά.
– Οι ελληνικές φορολογικές αρχές θέσπισαν διατάξεις για τη δυνατότητα σύναψης συμφωνιών προέγκρισης μεθοδολογίας ενδοομιλικής τιμολόγησης (ν. 4110/2013). Η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων, αναγνωρίζοντας τη συμβολή των ΑPA προς τη δημιουργία ενός σταθερού και ασφαλούς φορολογικού περιβάλλοντος, προωθεί τον σχετικό θεσμό με την αποστολή ενημερωτικών e-mail προς τις επιχειρήσεις και τη διοργάνωση ενημερωτικών ημερίδων.
– Οι οικείες διατάξεις προβλέπουν ότι η διάρκεια τόσο του σταδίου αξιολόγησης όσο και της έκδοσης της απόφασης προέγκρισης δεν δύναται να υπερβεί τις 120 ημέρες από την υποβολή της αίτησης. Σε περίπτωση επαφών με αλλοδαπές αρχές δεν λαμβάνεται υπόψη ο ανωτέρω χρονικός περιορισμός (ΠΟΛ 1284/2013).
– Οι ΑPA διακρίνονται σε μονομερείς και πολυμερείς. Στη μονομερή APA τα μέρη που συμμετέχουν είναι η αιτούσα επιχείρηση και η Διεύθυνση Ελέγχων του υπουργείου Οικονομικών. Αντίθετα, στην πολυμερή ΑPA τα μέρη που συμμετέχουν είναι οι αρμόδιες αρχές των εμπλεκομένων κρατών και όχι η συνδεδεμένη επιχείρηση. Εάν η συνδεδεμένη επιχείρηση συνάψει μονομερή APA με άλλη χώρα χωρίς τη συμμετοχή των ελληνικών φορολογικών αρχών, τότε οι ελληνικές φορολογικές αρχές δεν δεσμεύονται από αυτήν.
– Το Κέντρο Ελέγχου Μεγάλων Επιχειρήσεων διενεργεί την τρέχουσα περίοδο εντατικούς ελέγχους ενδοομιλικών συναλλαγών, εστιάζοντας κυρίως στα έτη 2008, 2009 (τα οποία βαίνουν προς παραγραφή) και 2010.
Σημειώνεται πως τα πρόστιμα που προβλέπονται για τις παραβάσεις των ενδοομιλικών συναλλαγών των προαναφερθέντων ετών είναι ιδιαίτερα υψηλά.
Πηγή: Grand Thornton