Μετά και τη χθεσινή επίθεση εναντίον του περιοδικού Charlie Hebdo, σύσσωμη η Ευρώπη μοιάζει να έχει βυθιστεί σε πένθος και περισυλλογή. Σε μία τέτοια χρονική στιγμή πληθαίνουν τα ερωτήματα και λιγοστεύουν οι βεβαιότητες. Είναι υπαρξιακές απορίες που είχαν ανακύψει και πριν από λίγα χρόνια, μετά την υπόθεση δημοσίευσης των περιπαικτικών σκίτσων του Μωάμεθ στη Δανία. Πώς μπορεί να αντιμετωπίσει ο δυτικός κόσμος τους ακραίους ισλαμιστές, χωρίς να ηττηθούν οι βασικές του αρχές και αξίες; Πώς θα καταφέρει να σεβαστεί το Ισλάμ, χωρίς όμως να ενδώσει στη λογοκρισία; Πού βρίσκονται τα όρια μεταξύ ανεκτικότητας απέναντι σε μια άλλη θρησκεία και προσβολής θεμελιωδών δικαιωμάτων, ειδικά των γυναικών; Ποιος είναι ο ενδεδειγμένος δημοσιογραφικός τρόπος κάλυψης τέτοιων αποτρόπαιων πράξεων χωρίς να κλιμακωθεί η ούτως ή άλλως διαδεδομένη ισλαμοφοβία στην Ευρώπη; Πώς είναι δυνατόν να εμπεδωθεί στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη ότι Ισλάμ και βία είναι ασύμβατες έννοιες και πως επιθέσεις σαν τη χθεσινή καταδικάζονται μετά βδελυγμίας από τους μετριοπαθείς μουσουλμάνους;
Αν η Γαλλία από χθες αναρωτιέται τι έφταιξε και δεν κατάφερε να ενσωματώσει επαρκώς ορισμένους μουσουλμάνους νέους των προαστίων, που στρέφουν το όπλο τους όλο και συχνότερα και με όλο μεγαλύτερο μίσος εναντίον της «μητέρας πατρίδας», στη Γερμανία ο πολιτικός και δημοσιογραφικός κόσμος προσπαθεί να ερμηνεύσει τη μαζική συμμετοχή στις αντιισλαμικές διαδηλώσεις της Δρέσδης και άλλων πόλεων. Η ίδια η καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ αναφέρθηκε εκτεταμένα στις κινητοποιήσεις, στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά της, καταδικάζοντας τους «Ευρωπαίους Πατριώτες κατά του εξισλαμισμού της Δύσης». Τη μισαλλοδοξία στη χώρα τους κατήγγειλαν, εξάλλου, 50 προσωπικότητες στην κυριακάτικη Bild, μία μάλλον ανορθόδοξη πλατφόρμα για τέτοιου είδους πρωτοβουλίες. Ανήσυχη παρακολουθεί τις εξελίξεις και η Βρετανία, όπου η ισλαμοφοβική ατζέντα έχει περιέλθει στο επίκεντρο του πολιτικού διαλόγου, έχει νομιμοποιηθεί και δεν αποτελεί πλέον προνομιακό πεδίο μόνο του αντιευρωπαϊκού Κόμματος της Ανεξαρτησίας. Ο κίνδυνος δημιουργίας μιας παρόμοιας οργάνωσης στη χώρα έχει κινητοποιήσει τις αντιφασιστικές ομάδες, που είναι σε επαγρύπνηση.
Μόνο στην Ελλάδα φαίνεται πως δεν υπάρχει αμηχανία, ούτε ερωτήματα, παρά μόνο απαντήσεις, που εκφέρονται από τα χείλη του πρωθυπουργού με περισσή αυτοπεποίθηση. «Ο φράχτης έπαιξε αυτό τον ρόλο τον πάρα πολύ θετικό και, όπως δήλωσα και προηγουμένως, σημαντικό είναι πως αυτός πρέπει να παραμείνει. Ο φράχτης αυτός έχει δουλέψει για το καλό του τόπου και οι θεωρίες ότι θα πρέπει να τον ρίξουμε, να τον γκρεμίσουμε, ώστε να μπαίνουν μέσα οι λαθρομετανάστες και να τους παρέχουμε νοσοκομειακή και ασφαλιστική κάλυψη, είναι κάτι το οποίο δεν πρόκειται ποτέ να το επιτρέψει ο ελληνικός λαός», βροντοφώναξε ο Αντώνης Σαμαράς, επισκεπτόμενος τον Εβρο και τον αμφιλεγόμενο φράχτη του.