Ο Δημήτρης Μαυρίκιος φωτίζει τα μυστικά του Τένεσι Ουίλιαμς

Ο Δημήτρης Μαυρίκιος φωτίζει τα μυστικά του Τένεσι Ουίλιαμς

2' 55" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Είναι ένα έργο στο οποίο κυριαρχεί η βία, η σύγκρουση, ο ζόφος, η αιμομιξία, τα κρυμμένα μυστικά, που δεν μπορούν να είναι για καιρό κρυμμένα… Είναι το τελευταίο ολοκληρωμένο έργο του Τένεσι Ουίλιαμς «Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι», γραμμένο το 1958 και είναι η νέα σκηνοθεσία του Δημήτρη Μαυρίκιου στο Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας.

Φως στο σκοτάδι

Και στη σκηνή αυτού του θεάτρου (που πάλι ανακατασκευάστηκε για τις σκηνικές ανάγκες της παράστασης αλλά και της μεγάλης οθόνης που χρειάστηκε ο Δημήτρης Μαυρίκιος για τις κινηματογραφικές σκηνές του) είδαμε όλα όσα έθιξε εμμέσως ή αμέσως ο Τένεσι Ουίλιαμς: την αυταρχική μητρική μορφή (Μπέττυ Αρβανίτη), την εξαδέλφη -που παραπέμπει στην αδελφή του- και συνθλίβεται για να μην πει όσα είδε και όσα νιώθει με τη φρικιαστική απειλή της λοβοτομής σε κάθε βήμα της (Λουκία Μιχαλοπούλου). Τους φτωχούς (κυριολεκτικά) συγγενείς που υποκύπτουν, συναινούν, προσβάλλονται, αδικούνται, αλλά δεν δίνουν καμία μάχη, ούτε καν για το παιδί τους (Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη, Γιάννης Φλουράκης). Την αδελφή Φελίσιτι (Αννα Πατητή) που λειτουργεί με γνώμονα μόνο το καθήκον και τις εντολές. Και τέλος τον γιατρό, που καλείται να κάνει τη λοβοτομή και κάνει μάταιες προσπάθειες να την αποφύγει (Αλέξανδρος Βάρθης), αλλά και για να κατανοήσει όσα συμβαίνουν σ’ αυτήν την οικογένεια. Ο Σεμπάστιαν, το alter ego του Τ. Ουίλιαμς, ο γιος της Βάιολετ του έργου, είναι ήδη νεκρός. Φαίνεται μόνο στη μεγάλη οθόνη (Νίκος Κουρής) σε σκηνές από καρναβάλια, σε χορούς, σε ερωτικές περιπτύξεις. Σε στιγμές ζωής και ομορφιάς δηλαδή, πριν από το τραγικό του τέλος.

Αυτό το σκληρό και σκοτεινό έργο του Τένεσι Ουίλιαμς, ο Δημήτρης Μαυρίκιος κατάφερε να το φωτίσει ολόπλευρα. Ακόμα και στις σκηνές που όλα τα φώτα έσβηναν μέσα στο θέατρο – ιδίως σ’ αυτές. Ηταν το σκοτάδι που επικρατούσε είτε στις ψυχές των προσώπων του έργου, είτε στο μυαλό τους. Ή ήταν η σκοτεινιά που είχε τυλίξει την ύπαρξή τους… Μετέφερε στο κινηματογραφικό κομμάτι της παράστασης (σχεδόν ποτέ δεν λείπει ο κινηματογράφος από τις παραστάσεις του Δημήτρη Μαυρίκιου) τις στιγμές της ευφορίας, τις στιγμές που ζούσε ο απών Σεμπάστιαν, τις φοβίες του, τις επιλογές του, τις μεταμορφώσεις του, τον κήπο και τα δέντρα του. Και εικονοποίησε έξοχα το ποίημα που είχε γράψει και κατόπιν είχε αφαιρέσει ο Τένεσι Ουίλιαμς για τον θάνατο του Αγίου Σεβαστιανού. Οπως έξοχα, όσο και σπαρακτικά, ενέταξε τις σκηνές από ψυχιατρεία άλλων εποχών.

Οψεις της κοινωνίας

Ο Δημήτρης Μαυρίκιος άφησε να φανούν όσα υπαινίσσεται ή λέει καθαρά (περισσότερο απ’ όλα τα έργα του) ο Τένεσι Ουίλιαμς. Ντύνοντας με ποίηση τις συγκρούσεις, τον πόνο, την απελπισία, την οδύνη. Και αναπαριστώντας με ακρίβεια και διεισδυτικότητα τις όψεις της κοινωνίας της εποχής του Ουίλιαμς, αναδεικνύοντας χαρακτήρες που είναι πάντα παρόντες γύρω μας. Επέλεξε με την ίδια ακρίβεια τους ηθοποιούς που αναπαράστησαν τα πρόσωπα του έργου. Η Μπέττυ Αρβανίτη έδωσε με ωριμότητα και μεστότητα τις μεταπτώσεις της δεσποτικής, άτεγκτης και εντέλει νικημένης από την αλήθεια Βάιολετ. Η Λουκία Μιχαλοπούλου ήταν απλώς μια συγκλονιστική Κάθριν, γήινη, μαχητική, απελπισμένη. Ο Αλέξανδρος Βάρθης, με ξανθό μαλλί, σαν από παλιά καρτ ποστάλ. Ενας γιατρός Sugar, με ευαισθησία και αμφιθυμία. Η Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη ζωγράφισε με μαεστρία τη φιγούρα της κυρίας Χόλι, μιας απλοϊκής γυναίκας που προσπαθεί να επιβιώσει δίπλα στην αριστοκράτισσα συγγενή της, παρότι καταλαβαίνει, έστω και διαισθητικά, τις αδικίες που υφίσταται η ίδια και τα παιδιά της. Ο Γιάννης Φλουράκης και η Αννα Πατητή ερμήνευσαν τις φιγούρες δύο ανθρώπων που λειτουργούν ως κουρδισμένες μηχανές χωρίς άποψη, θέληση και γνώμη.

Το πιο σπαρακτικό από τα έργα του Τένεσι Ουίλιαμς ευτύχησε στη σκηνή του Θεάτρου της οδού Κεφαλληνίας σε μια παράσταση που καθηλώνει, συγκινεί, γοητεύει.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή