ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Από εμβριθείς επιστημονικές μελέτες, μέχρι και τηλεοπτικές σειρές, εμφανίζουν τους άνδρες ως γενετικά προγραμματισμένους να προτιμούν πολλαπλούς ερωτικούς συντρόφους και να αποφεύγουν συστηματικά τις δεσμεύσεις. Το φαινόμενο αυτό αποδίδεται συνήθως σε εξελικτική ανάγκη, που ευνοεί την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διάδοση γονιδίων.
Σε επιστημονική μελέτη που δημοσιεύθηκε την Τρίτη, ανθρωπολόγοι παρουσίασαν πειστικά επιχειρήματα, σύμφωνα με τα οποία η ανδρική ακολασία δεν αποτελεί καθολικό γνώρισμα και δεν είναι γενετικά εγγεγραμμένη στον εγκέφαλο, χάρη στην εξέλιξη. Αντίθετα, οι τακτικές ζευγαρώματος είναι εύκαμπτες και εξαρτώνται από παράγοντες, όπως τα ποσοστά ατόμων του κάθε φύλου στην κοινότητα.
Οταν, δηλαδή, οι γυναίκες σπανίζουν, οι άνδρες επιλέγουν και προτιμούν τις μακροχρόνιες σχέσεις, όπως εξηγεί ο καθηγητής Ράιαν Σαχτ, επικεφαλής της μελέτης από το Πανεπιστήμιο της Γιούτα στις ΗΠΑ. Οι γυναίκες, από τη μεριά τους, αντίθετα με το κοινώς αποδεκτό στερεότυπο μπορεί να είναι εξίσου ακόλαστες με τους άνδρες. Η άποψη ότι η φυσική εξέλιξη κάνει τους άνδρες να είναι κυνηγοί του σεξ, έμοιαζε μέχρι πρότινος να στηρίζεται γερά στη θεωρητική της βάση. Οσες περισσότερες γυναίκες είχε «αποκτήσει» ένας άνδρας, τόσο λιγότερο ικανός εθεωρείτο να μείνει πιστός σε μία γυναίκα και στην οικογένειά του, καθώς θα βρισκόταν σε διαρκή αναζήτηση νέων ερωτικών συντρόφων, θέλοντας να διασκορπίσει τα γονίδιά του, πραγματικό μέτρο εξελικτικής επιτυχίας. Ανθρωπολογικά πειράματα έδειξαν, άλλωστε, ότι άρρενες φοιτητές δήλωναν στη μεγάλη τους πλειοψηφία ότι προτιμούσαν σύντομες ερωτικές συνευρέσεις, παρά μόνιμες σχέσεις.
Η έρευνα των ανθρωπολόγων έδειξε, όμως, ότι η συμπεριφορά των αρρένων εξαρτάται από τον λόγο ανδρών-γυναικών στην κοινωνία. Σε μελέτη της φυλής Μακούσι στη Γουιάνα της Ν. Αμερικής, όπου οι άνδρες υπερτερούν των γυναικών, οι επιστήμονες διαπίστωσαν σαφή τάση δημιουργίας μακροχρόνιων δεσμών.
«Η καλύτερη στρατηγική αφορά την εύρεση συντρόφου και την παραμονή στο πλευρό του» λέει ο δρ Σαχτ.
Παρότι η φυσική επιλογή ευνοεί συμπεριφορές αύξησης του αριθμού απογόνων, ευνοεί ακόμη περισσότερο στάση ζωής, που βοηθούν ώστε οι απόγονοι αυτοί να ενηλικιωθούν και να αναπαραχθούν και αυτοί με τη σειρά τους. Αυτό καθίσταται πιο πιθανό, όταν ο πατέρας παραμένει κοντά στα παιδιά του, προστατεύοντας και εκπαιδεύοντάς τα.
Ο διάσημος ψυχολόγος Ντέιβιντ Μπας, θεωρητικός της εξελικτικής ψυχολογίας, συμφωνεί με τις παραπάνω διαπιστώσεις, επισημαίνοντας ωστόσο ότι η εξελικτική θεωρία δεν προωθεί ούτε αυτή το στερεότυπο που θέλει τους άνδρες «κυνηγούς» και τις γυναίκες «θηράματα».