Ενα μετά το άλλο τα μεγάλα έργα που υποτίθεται ότι θα απογείωναν τη Θεσσαλονίκη βουλιάζουν στον Θερμαϊκό. Μια ολόκληρη πόλη με φιλοδοξίες να καταστεί ο ισχυρός οικονομικός και τουριστικός πόλος της βαλκανικής ενδοχώρας της αποδεικνύεται ανίκανη να φτιάξει ακόμη και τις στοιχειώδεις, πλην απολύτως απαραίτητες για τον σκοπό αυτό, υποδομές. Η υποθαλάσσια αρτηρία βρίσκεται ήδη στον «βυθό» από τον οποίο την «ανέσυρε» στις αρχές της εβδομάδας η Εισαγγελία, η οποία αποφάσισε να ερευνήσει πώς και γιατί το έργο έμεινε στα χαρτιά.
Το μετρό βυθίζεται και αυτό. Αρχισε να κατασκευάζεται η κεντρική γραμμή του το 2006 και οκτώ χρόνια μετά δεν έχει γίνει ούτε το 50%! Τη μία το μπλόκαρε ο μητροπολίτης, την άλλη οι αρχαιολόγοι, μετά μπλέχτηκαν Δημόσιο και κατασκευαστικές εταιρείες σε διαμάχες και διαιτησίες και τώρα η κοινοπραξία διέκοψε τις εργασίες με νόμιμο το δικαίωμα να αποχωρήσει, διεκδικώντας μάλιστα να πάρει και ένα ποσό από 220 έως 500 εκατ. ευρώ.
Τι να πει κανείς για το αεροδρόμιο και την επέκταση του διαδρόμου προσγείωσης στη θάλασσα ώστε να απογειώνονται μεγάλα αεροπλάνα; Εδώ μας κυνηγούν πλέον και οι Ευρωπαίοι, απειλώντας να απεντάξουν το έργο, καθώς στην πρόσφατη έκθεση του ελεγκτικού συνεδρίου της Κομισιόν κατατάσσεται στην κατηγορία «έργων κακής διαχείρισης», που σχεδιάστηκε, δηλαδή, χωρίς καμία αναπτυξιακή προοπτική!
Και το λιμάνι; Οι «ηρωικοί αγώνες του λαού της Θεσσαλονίκης» εμπόδισαν το «ξεπούλημά του», την ιδιωτικοποίηση, δηλαδή, του παρόχου υπηρεσιών και εθνικά υπερήφανο πλέον οδεύει στο περιθώριο, μετά και την επιλογή των Κινέζων –αύριο και των άλλων Ασιατών– να καταστήσουν τον Πειραιά πύλη εισόδου των εμπορευμάτων τους στην Κεντρική Ευρώπη.
Χωρίς αυτά τα έργα, το αναπτυξιακό μοντέλο της πόλης παραμένει στον αέρα. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια η Θεσσαλονίκη «βολευόταν» στο γκρίζο «καβούκι» που της είχαν φορέσει με φοβικές θεωρίες συντηρητικά κέντρα εξουσίας. Τώρα που ανοίγει διαρκώς παράθυρα στον κόσμο και καθίσταται ολοένα και πιο ελκυστικός τουριστικός και εμπορικός προορισμός, της λείπουν οι υποδομές για να υποδεχθεί την «πελατεία» και να οικοδομήσει το μέλλον που της αξίζει.
Γκρινιάζουν, διαισθανόμενοι τον κίνδυνο να πάει στράφι η υπόθεση του μετρό, ο Μπουτάρης και ο Τζιτζικώστας. «Δεν μπορεί το έργο να γίνεται με τηλεδιάσκεψη από την Αθήνα», δήλωσε ο δήμαρχος. «Για ποιο λόγο το λιμάνι, το μετρό και το αεροδρόμιο να ανήκουν στην κεντρική διοίκηση και όχι στην τοπική κοινωνία, είτε στην περιφέρεια είτε στον δήμο», αναρωτήθηκε ο περιφερειάρχης. Καλές οι «ντουφεκιές», αλλά δεν αρκούν. Αν πράγματι πιστεύουν ότι «μπορούν να ξεκολλήσουν και να «τρέξουν» τα έργα η περιφέρεια και ο δήμος εφόσον τους δοθεί από το κέντρο η ευθύνη», τότε ας την διεκδικήσουν σοβαρά, βάζοντας μπροστά και όλους αυτούς τους συμπολίτες τους πολιτικούς που τούτες τις μέρες διεκδικούν την ψήφο των Θεσσαλονικέων.