Τι θα πει το χρέος είναι ΜΗ βιώσιμο; Οτι δεν μπορείς να το εξυπηρετήσεις, δηλαδή δεν μπορείς να πληρώνεις τόκους κάθε χρόνο. Και δεν μπορείς να το ξεπληρώσεις όταν έλθει η ώρα του… Πότε συμβαίνει αυτό; Οταν χρωστάς πολλά ή έχει υψηλούς τόκους.
Και τι σημαίνει «κούρεμα»; Να κόψεις και το πόσα χρωστάς και τους τόκους που πληρώνεις. Και να πας όσο γίνεται πιο πέρα, στο μέλλον, την αποπληρωμή.
Τα έχουμε κάνει και τα τρία! Κόψαμε συνολικά 125 δισεκατομμύρια, δηλαδή το 40% του χρέους μας. Κόψαμε και τα επιτόκια: ήταν πάνω από 5% ώς το 2012 και σήμερα πληρώνουμε κάτω από 2%!
Και πήγαμε πίσω την αποπληρωμή του. Εμείς ξεχρεώνουμε σε 16,5 χρόνια, όταν κατά μέσον όρο οι ευρωπαϊκές χώρες ξεχρεώνουν σε 6,5 χρόνια! Αυτά όλα τα κάναμε ήδη! Γι’ αυτό οι αγορές θεωρούν «βιώσιμο» το χρέος μας.
Το μόνο που μένει είναι να επεκτείνουμε τα χαμηλά επιτόκια κι άλλα χρόνια στο μέλλον. Και την αποπληρωμή του ακόμα πιο πέρα. Αυτό θα κάνουμε μετά τη νέα Συμφωνία. Και θα το πετύχουμε βάσει της Συμφωνίας του Νοεμβρίου του 2012. Χωρίς να συγκρουστούμε με κανένα. Αυτά θα κάνουμε και τα έχουμε ήδη προετοιμάσει. Το μόνο που χρειάζεται είναι να διώξουμε την πολιτική αβεβαιότητα που τρομοκράτησε τις αγορές τους τελευταίους μήνες. Και την αβεβαιότητα, τη συντηρεί ο ΣΥΡΙΖΑ!
Τι θα πει να ζητήσουμε συνολική «αναδιαπραγμάτευση του χρέους» μετά απ’ όλα αυτά;
Οι περισσότερες χώρες-μέλη μας δάνεισαν με επιτόκια πολύ χαμηλότερα απ’ ό,τι δανείζονται οι ίδιες. Ξέρετε πολλές που να δανείζονται κάτω από 2% όπως πληρώνουμε εμείς τώρα; Μας δάνεισαν ακόμα, χώρες φτωχότερες από μας… Τι να πούμε σε όλες αυτές; Οτι μας δανείζετε με τόκους χαριστικούς, δεν πληρώνουμε ούτε κι αυτούς τους χαμηλούς τόκους, κόψτε μας και το χρέος που μας δώσατε και δανείστε μας κι άλλα; Αυτά θα πάμε να τους πούμε; Και θα μας ακούσει κανείς; Ή θα μας δείξουν την πόρτα; Μάλλον κάπου αλλού το πάνε όσοι υποστηρίζουν τέτοια πράγματα…
Τι θα πει το χρέος είναι «μη βιώσιμο», όταν οι αγορές ήδη από πέρσι το έκριναν βιώσιμο; Είναι σαν να λέμε στις αγορές, μη μας δανείζετε! Αρα το μόνο που μένει είναι να επιστρέψουμε στον αναγκαστικό δανεισμό δηλαδή σε νέα Μνημόνια. Τώρα που πάμε να βγούμε οριστικά…
Υπάρχει, λοιπόν, το σίγουρο και αισιόδοξο από τη μία και το βέβαιο αδιέξοδο από την άλλη.