Οι δρόμοι τους συνήθως διασταυρώνονται όταν πλησιάζουν οι εκλογές. Διόλου τυχαίο που τότε ακριβώς ξεκινούν και τα… τρακαρίσματα. Οταν οι επικοινωνιολόγοι συναντώνται με τους πολιτικούς, αλλόκοτες καταστάσεις προκύπτουν. Κι έτσι, πριν από μία εβδομάδα, ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να το ξέρουν τα στελέχη του, πιάστηκε να έχει κλέψει το βασικό σύνθημα του Κώστα Σημίτη απ’ το 2000, «Το μέλλον ξεκίνησε». Και στη Ν.Δ., τα επικοινωνιακά λάθη έφεραν σε τέτοια κατάσταση τον πρωθυπουργό, που έφτασε να εξωπετάξει τον σκηνοθέτη της ομιλίας του στη Λάρισα. Βλέπετε, σε αντίθεση με τον παλαιό μάγο της κάμερας, τον Τ. Μπιρσίμ, που έκανε τους δέκα να μοιάζουν χίλιοι, ο σύγχρονος «μάγος» εξαφάνισε τους δέκα μες στο σκοτάδι της οθόνης!
Η σχέση είναι παλιά και πολυκύμαντη και τα παραδείγματα πάμπολλα: Αύγουστος του 1996 και στο Ελληνικό είχε μόλις φτάσει ο Γιόζεφ Γκλικ, ο διάσημος καθηγητής Ψυχολογίας που θα άλλαζε το προφίλ του «Μπουλντόζα» στον δρόμο προς την κάλπη. Μόνο που ο ξένος ειδήμων είχε έρθει έπειτα από πρόσκληση του Τζαννή Τζαννετάκη, χωρίς ποτέ να έχει δει τον Μιλτιάδη Εβερτ. Μετά τη συνάντηση μαζί του, ο κ. Γκλικ όχι μόνο έβγαλε εισιτήριο επιστροφής, αλλά έδωσε και σειρά από συνεντεύξεις με διόλου κολακευτικό περιεχόμενο για τον τότε αρχηγό της Ν.Δ.
Ακόμα πιο παλιά; Πάμε στην εποχή της ΔΗΑΝΑ. Το κόμμα του Κωστή Στεφανόπουλου έπνεε τα λοίσθια κι εκείνος ρώτησε τα στελέχη του τι πιστεύουν πως πρέπει να κάνει. Και από τον φέρελπι νεαρό επικοινωνιολόγο που ονομαζόταν Αρης Σπηλιωτόπουλος έλαβε την εξής συμβουλή: «Να ξυρίσετε το μουστάκι σας»! Μην αναρωτιέστε – δεν πρόκειται για συνωνυμία. Είναι το γνωστό γαλάζιο στέλεχος που μερικά χρόνια αργότερα συμβούλευσε τον Κ. Καραμανλή να γοητεύσει τις κάμερες παίζοντας μπροστά τους ποδόσφαιρο. Πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα να παραδοθεί εκείνη η ανεπανάληπτη προεδρική τούμπα στην τηλεοπτική αιωνιότητα…
Φυσικά, δεν φταίει πάντα ο επικοινωνιολόγος για την τούμπα των ποσοστών. Πολλές φορές φταίει η χημεία με τον υποψήφιο ή με τους συμβούλους του. Πάρτε, ας πούμε, την ατυχή συνεργασία της Μελίνας Μερκούρη με τον πολυδιαφημισμένο Ζακ Σεγκελά. Οσο παράξενο κι αν ακούγεται, ίσως ήταν εξαιτίας του που χάθηκε η δημαρχία της Αθήνας το 1996. Κι έτσι την ίδια ώρα που ο Αντώνης Τρίτσης πανηγύριζε τη νίκη του, ο Σεγκελά παραδεχόταν πως έκανε την πιο αποτυχημένη εκστρατεία της καριέρας του.
Τα σύννεφα είθισται να μαζεύονται πολύ πριν φτάσουμε στην κάλπη. Οπως συνέβη και το 2009 στα γραφεία της Ρηγίλλης. Ηταν λίγο πριν από τις ευρωεκλογές που ένας χαμογελαστός διαφημιστής πάτησε το «on» κι έβαλε το dvd να παίζει. Ολα τα γαλάζια στελέχη βρήκαν τα πουλάκια στο βίντεο χαριτωμένα και τους διαλόγους πιασάρικους. Για κακή τους τύχη, δεν συνέβη το ίδιο την επομένη και με τους τηλεθεατές. Κι έτσι, τα «παπαγαλάκια» της Ν.Δ. που είχαν βάλει στόχο να κουτσουλίσουν τον Γ. Παπανδρέου, ράμφισαν αλύπητα τις μονάδες δημοτικότητας της Ν.Δ.! Γιατί παραδοσιακά στην πολιτική, όλα μοιάζουν να πηγαίνουν καλά, μέχρι τη στιγμή που έρχεται η καταστροφή.
Κι έτσι, ένα διαφημιστικό σποτ αξίας 75.000 ευρώ μπορεί ακόμη και να ξεριζώσει μια αγάπη με αξία ανεκτίμητη. Αν δεν το πιστεύετε, ρωτήστε την Ολγα Κεφαλογιάννη: μέχρι τη μέρα που έγινε υπουργός Tουρισμού, εκείνη και ο Ν. Καραχάλιος είχαν τις καλύτερες σχέσεις. Και ύστερα, ήρθε το διαφημιστικό που γυρίστηκε στο Λονδίνο για την προώθηση της Ελλάδας. Ο επικοινωνιολόγος συμβούλεψε την πολιτικό να τραβά φωτογραφίες με το iPhone της, ενώ στο βάθος χορεύουν συρτάκι στις όχθες του Τάμεση νεαροί άνδρες και γυναίκες. Αν αφαιρέσουμε τον Τάμεση και το iPhone, θα μπορούσε να είναι χορογραφία από ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη. Οπότε, ως σάουντρακ του μιούζικαλ, ταίριαξε απρόσμενα το «ό,τι αρχίζει ωραία τελειώνει με πόνο».
Το οποίο, λογικά, ακόμα και τώρα θα θυμίζει στον Γ. Τζαννετάκο τη δική του επαφή με τους επικοινωνιολόγους της κάλπης, τότε που όλοι τους νόμιζαν πως θα γίνει υπερνομάρχης. «Μα, βρε παιδιά, είστε σίγουροι;», ψέλλισε με το που του έδειξαν σ’ ένα σποτ τον εαυτό του ως θηριώδες τζιπ να ετοιμάζεται να τσαλαπατήσει το cinquecento της Φώφης Γεννηματά. «Βρε παιδιά, εγώ δεν ξέρω καν να οδηγώ», ξαναείπε μήπως και πείσει τη γαλάζια ομήγυρη. Αλλά κανείς δεν τον άκουσε…