Με ένα από τα σκληρότερα διακυβεύματα των τελευταίων δεκαετιών η χώρα οδεύει αύριο προς τις κάλπες, καθώς συγκρούονται δύο εντελώς διαφορετικές “φιλοσοφίες” για την επόμενη ημέρα των σχέσεων της Αθήνας με τους εταίρους, ενώ, παράλληλα, το ευρύτερο οικονομικό περιβάλλον έχει επιβαρυνθεί δραματικά τις λίγες εβδομάδες που μεσολάβησαν από την έναρξη των άγονων ψηφοφοριών για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας μέχρι σήμερα.
Με τον δικομματισμό να αναβιώνει, μετά την παρένθεση των δίδυμων εκλογών του 2012, Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ προτείνουν στο σώμα των ψηφοφόρων, όπως προαναφέρθηκε, δύο αποκλίνοντα μοντέλα περαιτέρω διαπραγμάτευσης με την Ε.Ε., την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ.
Ο πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς έδωσε την εκλογική μάχη με την ατζέντα της ολοκλήρωσης της τελευταίας αξιολόγησης από την τρόικα μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου, ώστε η χώρα να μεταβεί στη συνέχεια στην προληπτική γραμμή πίστωσης –και στη μεταμνημονιακή εποχή από το 2016– μέσω συναινετικών διαπραγματεύσεων με τους εταίρους.
Αντιθέτως, ο κ. Αλ. Τσίπρας επί της ουσίας προτείνει τη συνολική «αναθεώρηση» του υφιστάμενου πλαισίου σχέσεων με την Ε.Ε., την ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Από τις τοποθετήσεις του προκύπτει πως απορρίπτει τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων με την τρόικα και θα ζητήσει παράταση για μια συνολική πολιτική λύση στο ελληνικό «πρόβλημα», που θα περιλαμβάνει ακύρωση σειράς μνημονιακών νόμων, αλλά και συζήτηση για «κούρεμα» του χρέους, παρά το γεγονός ότι τα μηνύματα από τις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες είναι αρνητικά αναφορικά με αμφότερα τα ανωτέρω αιτήματα.
Σε κάθε περίπτωση, ο αρχηγός που θα λάβει την Τρίτη την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον απερχόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρ. Παπούλια θα έχει να διαχειριστεί ένα σύνθετο και επιβαρυμένο από την πολιτική αβεβαιότητα του τελευταίου διμήνου οικονομικό περιβάλλον:
– Η υστέρηση των δημοσίων εσόδων είναι πλέον καταγεγραμμένη, με αποτέλεσμα εκ των πραγμάτων να διευρύνεται το δημοσιονομικό κενό που θα πρέπει να συζητηθεί με την τρόικα.
– Οι εταίροι αποκτούν νέους ισχυρούς μοχλούς πίεσης προς την Αθήνα, μέσω του ELA, για την παροχή ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες, αλλά και των όρων που τίθενται προκειμένου η Ελλάδα να μετάσχει στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Ενώ λοιπόν η «επόμενη ημέρα» της εκλογικής αναμέτρησης εμπεριέχει σειρά προκλήσεων, οι κ. Σαμαράς και Τσίπρας φθάνουν στις κάλπες μετά μια προεκλογική εκστρατεία-εξπρές με διαφορετικές στοχεύσεις, όπως προκύπτει από όλες τις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Ο κ. Σαμαράς επιδιώκει τη μεγάλη ανατροπή και προβάδισμα έστω μιας ψήφου από τον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε με βάση το μπόνους των 50 εδρών να λάβει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης με κορμό τη Ν.Δ. Αντιθέτως, μεγάλος στόχος του κ. Αλ. Τσίπρα είναι πλέον να ξεπεράσει τον πήχυ της αυτοδυναμίας.
Με βάση τις δημοσκοπήσεις των τελευταίων εικοσιτετραώρων προσδιορίζουν, εξάλλου, τις εκλογικές τους στοχεύσεις και τα λοιπά κόμματα: ΠΑΣΟΚ, «Ποτάμι» και ΚΚΕ επιδιώκουν την τρίτη θέση –και διερευνητική εντολή–, η οποία όμως περνάει μέσα από την υπέρβαση του όποιου ποσοστού της Χρυσής Αυγής. Ενώ, ΑΝΕΛ και –με λιγότερες πιθανότητες– το Κίνημα Παπανδρέου θα δώσουν σκληρή μάχη προκειμένου να εκπροσωπηθούν στην επόμενη Βουλή, με το τελικό αποτέλεσμα της προσπάθειας να έχει ευθεία αντανάκλαση και στο όριο μέσω του οποίου θα επιτυγχάνεται η αυτοδυναμία. Το κρίσιμο ερώτημα είναι, βεβαίως, ποιες θα είναι οι επιλογές του κ. Αλ. Τσίπρα στην περίπτωση κατά την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ προσεγγίσει, αλλά δεν επιτύχει την αυτοδυναμία.
Οι τελικές αποφάσεις είναι προφανές πως δεν είναι δυνατόν να ληφθούν πριν υπάρξει σαφής εικόνα για τον νέο πολιτικό χάρτη. Ομως, συνομιλητές του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ αφήνουν να εννοηθεί πως δεν προκρίνεται η νέα προσφυγή στις κάλπες, αλλά ο σχηματισμός κυβέρνησης με ψήφο ανοχής από κόμματα πλην της Ν.Δ., καθώς και του ΚΚΕ, που έχει ήδη απαντήσει αρνητικά στις δημόσιες προσκλήσεις της Κουμουνδούρου για μετεκλογική συνεργασία. Μάλιστα, στην κατεύθυνση των πιθανών ανοιγμάτων του ΣΥΡΙΖΑ στον λεγόμενο μεσαίο χώρο, όπως αυτός θα χαρτογραφηθεί μέσα από τις αυριανές κάλπες, δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητο ότι παρασκηνιακά συζητείται το ενδεχόμενο ο κ. Αλ. Τσίπρας να προτείνει τελικώς υποψήφιο για την Προεδρία της Δημοκρατίας από την Κεντροαριστερά και όχι από την Κεντροδεξιά.
Παράλληλα, βεβαίως, η ψήφος ανοχής μπορεί να διευκολύνει και κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ ή το «Ποτάμι», ειδικά εάν επιβεβαιωθεί το τελευταίο κύμα δημοσκοπήσεων που τα εμφανίζει να «πιέζονται» την τελευταία προεκλογική εβδομάδα από τον νέο δικομματισμό, ενώ εκ των πραγμάτων άλλα δεδομένα στο παζλ του σχηματισμού κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ θα δημιουργήσει τυχόν είσοδος των ΑΝΕΛ στη Βουλή που θα προκύψει από την επικείμενη εκλογική αναμέτρηση.