Κατζουράκης rediscovered. Αυτός θα μπορούσε να είναι ένας πιο λοξός τίτλος για την έκθεση που εγκαινιάζεται την Πέμπτη στο Μουσείο Μπενάκη Πειραιώς και συμπεριλαμβάνει έργα του Μιχάλη Κατζουράκη από το 1954 μέχρι και το 2014. Το αφιέρωμα, που ονομάζεται «Παραλλαγές», ιχνηλατεί την ενασχόληση του καλλιτέχνη με την παρουσία του ανθρώπου στο αστικό τοπίο και τη στενή σχέση του με τη φωτογραφία.
Παραγωγικός, με ακαταπόνητη ενεργητικότητα και περιέργεια, ο γραφίστας, ζωγράφος και γλύπτης πάντα έστρεφε το βλέμμα του στο άστυ. Αντλούσε έμπνευση, ικανοποιούσε το σαράκι της παρατηρητικότητας, κατέγραφε και μεταβόλιζε.
Το ιδιαίτερο στοιχείο του Κατζουράκη είναι ο επιτυχημένος μετεωρισμός του ανάμεσα στην απομόνωση της τέχνης και τη ζύμωση της πραγματικής ζωής. Το γραφείο που διατηρούσε με τη σύζυγό του Αγνή και τον αείμνηστο Φρέντι Κάραμποτ έβγαζε μικρά «διαμαντάκια» που θεωρούνται κλασικά στο είδος τους, όπως οι εξαίσιες αφίσες του ΕΟΤ. Παράλληλα, δεν άφησε ποτέ τη δική του μοναχική αλλά συνεπή πορεία, κλεισμένος στο ατελιέ του.
Τώρα, για την έκθεση του Μπενάκη, ανασύρει από το αρχείο του ζωτικό υλικό. Δεν είναι τυχαίο ότι οι επιμελητές της Μπιενάλε του 2011, «Μονόδρομος», είχαν φέρει ξανά στο προσκήνιο παλαιά του δουλειά αναδεικνύοντας τον πρωτοποριακό τους χαρακτήρα.
Ο Μιχάλης Κατζουράκης είναι πάντα ευγενής, χαμηλόφωνος, εσωστρεφής. Το μυαλό του έχει εξαιρετικά τακτική οργάνωση, διακρίνεται από αυτό το στοιχείο της αρμονίας που έχουν τα έργα του. Μιλάει για το παρελθόν με μια γραμμική αφήγηση. Το αφιέρωμα στην Πειραιώς, που είναι θεματικά οργανωμένο, διαρρηγνύει αυτήν τη σύμβαση, αλλά μας δείχνει την ικανότητα της εμβάθυνσης πάνω σε αυτά που τον «βασάνισαν».
Η έκθεση θα διαρκέσει έως και τις αρχές Απριλίου.