Ο λαός μίλησε και τα εκλογικά συμπεράσματα είναι σαφή. Ο ΣΥΡΙΖΑ θριάμβευσε, ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα, η Νέα Δημοκρατία ηττήθηκε πανηγυρικά, το «Ποτάμι» κράτησε, ο σκληρός νεοναζιστικός πυρήνας της Χρυσής Αυγής διατηρήθηκε, το ΚΚΕ περιφρούρησε τον εαυτό του, το ΠΑΣΟΚ επλήγη σημαντικά με την αρνητική συμβολή του Γιώργου Παπανδρέου, που επίσης επηρέασε αρνητικά το γενικότερο πολιτικό σκηνικό, ο Φώτης Κουβέλης και οι περί αυτόν εξαερώθηκαν, ο Πάνος Καμμένος και οι Ανεξάρτητοι Ελληνες όχι απλώς διασώθηκαν, αλλά προκάλεσαν και έκπληξη. Επιπλέον, για άλλη μία φορά οι δημοσκόποι έπεσαν τραγικά έξω, γεγονός που πρέπει να οδηγήσει στην έναρξη μιας μεγάλης συζήτησης για τις δημοσκοπήσεις και τα exit polls, τον ρόλο τους και τον επηρεασμό των ψηφοφόρων από αυτές.
Για την περαιτέρω πορεία της χώρας θα πρέπει επίσης να επισημανθεί ότι η μεγάλη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στηρίζεται στο 37%, περίπου, του λαού. Θεωρείται βέβαιο ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι σε θέση να σχηματίσει κυβέρνηση, έστω και οριακά. Η προηγούμενη κυβέρνηση όμως στηρίχθηκε αρχικά στο πάνω από το 48% του λαού και όταν αποχώρησε η ΔΗΜΑΡ στο 40% σχεδόν. Αρα ο σχηματισμός της δικής του κυβέρνησης βασίζεται περισσότερο στο εκλογικό σύστημα και λιγότερο στην πλειοψηφία της λαϊκής βούλησης. Ελπίζεται ότι οι πρώτες ενδείξεις αυταρέσκειας και αλαζονείας δεν θα γίνουν πρακτική. Αυτό σημαίνει ότι τα επόμενα βήματα της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεκτικά.
Είναι φανερό ότι το ενδεχόμενο νέων εκλογών στο άμεσο μέλλον απομακρύνθηκε. Η διάρκεια της θητείας της νέας κυβέρνησης δεν μπορεί να προβλεφθεί τώρα. Ωστόσο, είναι πολλές οι μεταβλητές που θα διαδραματίσουν ρόλο, ενώ ταυτόχρονα τον πρώτο καιρό τουλάχιστον θα είναι εξαιρετικά δύσκολο στα κόμματα της αντιπολίτευσης να ορθώσουν ανάστημα απέναντι στα ευεργετικά μέτρα για μεγάλα στρώματα του λαού που προτίθεται να πάρει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Αν μη τι άλλο, κάποια από αυτά, όπως η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, θα πρέπει να συνέλθουν πρώτα τα ίδια από το χτύπημα των εκλογών και για ένα διάστημα θα κυριαρχήσει η εσωστρέφεια, με άγνωστες τις εξελίξεις.
Τα ζητήματα με τα οποία θα κληθεί κυρίως να ασχοληθεί η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μετά τη συγκρότησή της είναι τρία. Το πρώτο είναι οι σχέσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους και τους δανειστές, το δεύτερο, η υλοποίηση των προεκλογικών εξαγγελιών και υποσχέσεων της ηγεσίας του και, τρίτον, η εύρεση των πόρων γι’ αυτή την υλοποίηση, δίχως να κινδυνεύσει η χώρα να πέσει έξω. Τα τρία αυτά ζητήματα είναι βεβαίως αλληλένδετα και η όλη υπόθεση εξαιρετικά πολύπλοκη. Γιατί υπάρχει και το παιχνίδι που θα παιχθεί ή θα παίζεται στο πλαίσιο της Ευρώπης με επίκεντρο τη Γερμανία. Οι ενδείξεις, πάντως, είναι ότι στην Ευρωζώνη υπάρχουν διαδικασίες, θέσφατα, πελώριες δυνάμεις και κόκκινες γραμμές που πολύ δύσκολα και με τεράστιο ρίσκο μπορούν να υπερκερασθούν.
Το μεγάλο στοίχημα για την Ελλάδα είναι η παραμονή στην Ευρωζώνη. Το θεωρεί απαραίτητο το 80% της κοινής γνώμης και τουλάχιστον στο συγκεκριμένο θέμα οι δημοσκοπήσεις φαίνονται αξιόπιστες. Μέσα στην παραζάλη και την εικονική πραγματικότητα που χαρακτηρίζει τον τρόπο σκέψης πολύ μεγάλης μερίδας Ελλήνων, είναι σαφές ότι ενστικτωδώς αντιλαμβάνονται πως έξοδος της χώρας από την Ευρωζώνη σημαίνει την ίδια στιγμή είσοδο στην απόλυτη περιθωριοποίηση και την καταστροφή. Αυτό οφείλει να το λαμβάνει συνεχώς υπ’ όψιν η νέα κυβέρνηση.