Η αλλαγή σκυτάλης θα σημάνει προφανώς και αλλαγή πολιτικής στο υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού. Ωστόσο τα μέτωπα που παραμένουν ανοιχτά στο πεδίο του πολιτισμού δεν είναι ούτε λίγα ούτε ασήμαντα και οι υποσχέσεις για ανατροπή του υπάρχοντος σκηνικού πολλές.
Τα έργα του ΕΣΠΑ βρίσκονται στο τελικό τους στάδιο και ο χρόνος που απομένει είναι καθοριστικός για την εξέλιξή τους και την απορρόφηση των κονδυλίων. Μόνο στην Αττική εκτελούνται 41 έργα με προϋπολογισμό περίπου στα 142 εκατ. ευρώ. Ανάμεσά τους τα: Ακροπόλ Παλάς, Μέγαρο Τσίλερ – Λοβέρδου, ΜΕΛΤ, Αγιος Κωνσταντίνος, Χρυσοσπηλιώτισσα, Ναός Μεταμόρφωσης Σωτήρος Κοττάκη, με ορίζοντα περάτωσής τους το τέλος του τρέχοντος έτους, ενώ η επέκταση της Πινακοθήκης για το τέλος του 2016. Επιτάχυνση, άμεσες λύσεις όταν προκύπτουν εμπόδια, παρακολούθηση και πάνω απ’ όλα καλό συντονισμό (κάτι που γινόταν στο ΥΠΠΟΑ με συχνές αυτοψίες) απαιτεί το σύνολο των έργων του ΕΣΠΑ -όχι μόνο της Αττικής-, τα οποία ανέρχονται σε 572, με προϋπολογισμό 860 εκατ. ευρώ.
Ρευστότητα και Οργανισμός
Το θέμα της ρευστότητας θα είναι πρόβλημα για τον νέο υπουργό Πολιτισμού καθώς και ο νέος Οργανισμός που ξεκίνησε σιγά σιγά να εφαρμόζεται στο υπουργείο, όμως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εκφραστεί με δημόσιες παρεμβάσεις και ανακοινώσεις βουλευτών του πολλές φορές εναντίον του. Ο νέος υπουργός θα πρέπει να ξεκαθαρίσει αν θα εφαρμόσει αυτό που πήρε «ως προίκα», θα το τροποποιήσει ή θα επαναφέρει το παλαιό καθεστώς. Αλλωστε, όπως είχε υποσχεθεί ως αξιωματική αντιπολίτευση, θα ακυρωθούν οι διαθεσιμότητες, θα γίνουν προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, θα επαναφέρουν μεταξύ άλλων την ενιαία τιμή του βιβλίου, θα ιδρύσουν Στέγη Μουσικής και Οπερας ή Στέγη Χορού, Εθνικό Οργανισμό Μουσικής κ.ά. Αγνωστο βέβαια με ποια κονδύλια, αν και κλείνει το μάτι στους χορηγούς.
Το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών όχι μόνο έμεινε ξεκρέμαστο με το χρέος στην πλάτη του, αλλά επιβαρύνθηκε με την παραίτηση του γενικού διευθυντή Γιώργου Δημαρά πριν από λίγες ημέρες. Ο τ. υπουργός Κ. Τασούλας δεν πρόλαβε να περάσει την τροπολογία με την οποία θα τοποθετούσε περισσότερα μέλη του υπουργείου στο Δ.Σ. του Μεγάρου αλλά ούτε να εξασφαλίσει εκεί στέγη, όπως ήθελε, για άστεγους εποπτευόμενους φορείς. Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετώπιζε όσο ήταν στην αντιπολίτευση με επιφύλαξη τα σχέδια επίλυσης της απελθούσας κυβέρνησης για τα προβλήματα του Μεγάρου και ειδικά το οικονομικό μέρος αυτών. Τώρα, εκτός από την επίλυση του θέματος που καλείται να αντιμετωπίσει ώστε να μη διακοπεί η λειτουργία του οργανισμού, οφείλει να βρει τρόπους ώστε να αξιοποιηθούν όλοι οι αχανείς άδειοι χώροι του.
Οι ορχήστρες είναι επίσης ακόμη ένα κεφάλαιο όπου πρέπει να δράσει ο νέος υπουργός. Η Καμεράτα, για παράδειγμα, με διακρίσεις (της ορχήστρας και του διευθυντή της Γιώργου Πέτρου) στο εξωτερικό, αντιμετωπίζει προβλήματα επιβίωσης, όπως η ΚΟΑ στην οποία αγωνίζεται ο Στέφανος Τσιαλής προκειμένου να καλύψει κενές οργανικές θέσεις μουσικών, που είναι η ραχοκοκαλιά τέτοιων συνόλων. Συγχρόνως, η μειωμένη κρατική επιχορήγηση επιδείνωσε την κατάστασή της αφού σε πέντε χρόνια το 1.290.450 ευρώ που έλαβε για παράδειγμα το 2010 μειώθηκε στις 500.000 ευρώ πέρυσι.
Σε προνομιακότερη θέση βρίσκεται η Λυρική Σκηνή αλλά εκεί τα μηνύματα δεν φαίνεται να είναι ευχάριστα όσον αφορά τη μετακόμισή της στο Φαληρικό Δέλτα. Το κόστος θεωρείται τεράστιο όπως η μετέπειτα συντήρηση και λειτουργία των εγκαταστάσεων. Αυτό κινδυνεύει να τινάξει στον αέρα τα σχέδια που έγιναν για το λυρικό θέατρο, το οποίο τα τελευταία χρόνια εισπράττει τους καρπούς από τις δράσεις και την εξωστρέφειά του, καθώς μείωσε την απόσταση που το χώριζε από το ευρύ κοινό. Σε αβεβαιότητα βρίσκεται και το θέμα της «υιοθεσίας» του Θεατρικού Μουσείου.
Στο θέατρο, οι άνθρωποί του περιμένουν να επανακάμψει ο θεσμός των επιχορηγήσεων, οι οποίες καταργήθηκαν σιωπηρά από το 2012, ενώ δεν έχει δοθεί οριστική λύση στο σοβαρό ζήτημα της αδειοδότησης των χώρων, ειδικότερα από την πλευρά του Δήμου Αθηναίων. Νέα παράταση ώς τις 10/2 δόθηκε για περίπου 18 θέατρα που δεν έχουν λάβει πιστοποίηση ενεργητικής πυροπροστασίας και έως τον Μάρτιο για υποβολή άλλων δικαιολογητικών. Το θέμα πάντως πρέπει να αντιμετωπιστεί συνολικά στο πλαίσιο μιας ευρύτερης πολιτικής για το θέατρο.
Με ακυβέρνητο καράβι μοιάζει και το Κέντρο Κινηματογράφου, ειδικά μετά την πρόσφατη παραίτηση του συγγραφέα Πέτρου Μάρκαρη από τη θέση του προέδρου του Δ.Σ. του. Οι εκρηκτικές σχέσεις μεταξύ των μελών του Δ.Σ. δεν επέτρεψαν στον κ. Μάρκαρη να συνεχίσει, ενώ η λήξη της παράτασης της θητείας του κ. Γρηγόρη Καραντινάκη είναι επίσης αγκάθι που δεν επιτρέπει να ανθήσει ο ελληνικός κινηματογράφος, παρά την επιτυχία που σημειώνει στο εξωτερικό. Αδηλο το μέλλον και για το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης το οποίο παρότι όπως λέγεται έχει ολοκληρωθεί, δεν έχει προγραμματιστεί η παράδοση του έργου.