Το ημερολόγιο της «Κ»
Κύριε διευθυντά
Καρδιακός φίλος της «Κ» από την… αρχαιότητα και ως εκ τούτου βαθύς γνώστης της αξίας αυτού του πολύτιμου, για την ελληνική και όχι μόνον κοινωνία, εντύπου.
Ωστόσο, σήμερα εξουδετερώνοντας την αδράνεια που σε αποτρέπει πλέον να γράφεις γιατί έχεις τόσα πολλά και ενδιαφέροντα να διαβάσεις, στέλνω δυο λόγια. Τα δυο λόγια δεν είναι άλλα από ένα θερμό ευχαριστώ για ό,τι κέρδισα από το ημερολόγιο του 2015 που μας δώρισε η «Κ». Το ημερολόγιο, λιτό και απέριττο μεν αλλά χρησιμότατο και σοφά μελετημένο, προσφέρει πλήρως τις υπηρεσίες για τις οποίες ετάχθη.
Ωστόσο, πιστεύω ότι η μεγάλη, η τεράστια προσφορά του φετινού ημερολογίου είναι η μικρή μεν αλλά πολύτιμη ανθολογία ποιημάτων που περιέχει. Ως παλιός δάσκαλος διάβασα και έγραψα πολλά. Την ποίηση όμως την φοβόμουν γιατί πίστευα ότι απευθύνεται σε… «ειδικούς». Η μικρή μεν αλλά χυμώδης ανθολογία που μας προσφέρεται μέσα από το υπέροχο ετήσιο ημερολόγιο, μου άνοιξε νέους και πιο φωτεινούς ορίζοντες που είναι παρηγοριά και βάλσαμο αλλά και διαφυγή από το θολό τοπίο που νομίζουμε ότι έτσι ή αλλιώς είμαστε υποχρεωμένοι να ζούμε.
Πάλι ένα θερμό ευχαριστώ!
Θέλω να ολοκληρώσω την επιστολή μου με ένα ποίημα του Κωστή Παλαμά που αναγράφεται στο ημερολόγιο παράπλευρα της ημερομηνίας 21 Ιουνίου:
Δε γνωρίζει από γεράματα η ψυχή, / δεν υπάρχεις ό,τι χρόνος λέγεσαι, / στων πνευμάτων την περιοχή, Φλόγα, καις δεν καίγεσαι.
Γ. Ε. Φραγκουλης – Αθήνα
Ο Αγιος Παΐσιος
Κύριε διευθυντά
Στη σελ. 10 της έγκυρης «Καθημερινής» της 17-1-2015 κατεχωρίσθη άρθρο του επιφανούς αρθρογράφου κ. Παντ. Μπουκάλα υπό τον περίεργο τίτλο – ερώτημα «Και Aγιος Δημοφιλής;» (ως εάν οι άγιοι συνήθως… δεν είναι «δημοφιλείς»!) όπου ο αρθρογράφος κατειρωνεύεται της προσφάτου ανακηρύξεως ως αγίου από την Ορθόδοξη Εκκλησία του μεγάλου Νεοέλληνος Μικρασιάτου, μοναχού π. Παϊσίου Εζνεπίδου, επειδή θεωρεί έωλο το στοιχείο της πασίγνωστης δημοφιλίας του ανακηρυχθέντος.
Ως επόμενο κύριο επιχείρημα κατά της αγιοκατάταξης, ο αρθρογράφος εμφανίζει τον κατά τη γνώμη του «κανόνα»(;) της παρελεύσεως… εκατό (100) ετών από του θανάτου ενός προσώπου για να πιστοποιηθεί από ικανά στοιχεία η αγιότητά του. Αριθμού, δηλαδή, ετών όστις… δεν επεμετρήθη στην περίπτωση του π. Παϊσίου! Δηλαδή, για να καταλάβω, επειδή παλαιότερα (αλλά και πολύ πιο πρόσφατα) η Εκκλησία ανεκήρυττε ως «μάρτυρες» γέρους, νέους και παιδιά που περνούσαν διά πυρός και σιδήρου (κυριολεκτικώς…) επειδή ομολογούσαν τον Χριστό, τούτο δεν τυγχάνει της εγκρίσεως του κ. Μπουκάλα, αφού «δεν παρήρχοντο εκατό χρόνια από του θανάτου» και η ανακήρυξη γινόταν συνήθως αυθωρεί! Ή, σήμερα, οπότε πέφτουν καθημερινώς κεφάλια Χριστιανών στη Συρία, στο Πακιστάν ή στη Νιγηρία (και μάλιστα, ως μεταδίδεται από τα ΜΜΕ, κατά τη διάρκεια θρησκευτικής λατρείας σε χριστιανικούς ναούς…) η Εκκλησία δεν θα πρέπει να σκέπτεται αγιοκατατάξεις τέτοιων μαρτύρων, αφού δεν πέρασαν ήδη εκατό (100) χρόνια από το μαρτύριό τους! (Πολύ αισιόδοξη, τελοσπάντων, η εκατονταετής προοπτική της περαιτέρω ζωής -και δη συλλογικώς για μας τους Νεοέλληνες…- ερίτιμε κ. Μπουκάλα!)
Εκείνο, όμως, που μου προκάλεσε τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι το άκρως αντιφατικό ότι ο αρθρογραφήσας εναντίον της αγιοκατατάξεως του π. Παϊσίου, συμποσεί τα αξιούμενα από τον ίδιον στοιχεία… «εκατό ετών» σε δυο τρεις (και σχεδόν μονολεκτικές!) φράσεις που μας παραδίδουν κάποια κείμενα ότι πρόφερε ο νέος άγιος σε φίλους του, όπου εμέμφετο τους… Τούρκους για ποικίλες συμφορές των Νεοελλήνων και δη των Μικρασιατών! Εδώ, να πούμε, ο αρθρογράφος δίνει τα ρέστα του! Πώς, δηλαδή, η Ορθόδοξη Εκκλησία αγιοποιεί κάποιον εναντίον των συμφερόντων της Τουρκίας; Και χωρίς να περιμένει, τουλάχιστον, την παρέλευση… εκατό ετών; Μέγα το της αναλυτικής και συνθετικής δεινότητος επιφανών σχολιαστών Μυστήριον!
Δημητρης Κ. Σεργιος – Δικηγόρος Α.Π. – Συγγραφεύς
Απάντηση
Επιστρατεύοντας εισαγωγικά, ερωτηματικά, αποσιωπητικά και θαυμαστικά, ο κ. Σέργιος μου καταλογίζει ότι επινόησα εγώ τον «“κανόνα”(;) της παρελεύσεως… εκατό (100) ετών από του θανάτου» κτλ. Αντί άλλης απαντήσεως, ας μου επιτραπεί να τον παραπέμψω στην τελευταία σελίδα της «Καθημερινής», Πέμπτη 15 Ιανουαρίου, στο ρεπορτάζ του συναδέλφου Απόστολου Λακασά. Εκεί αναγράφεται ότι ο πρόεδρος του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Γεώργιος Φίλιας, ο οποίος μεταξύ άλλων διδάσκει Χριστιανική Αρχαιολογία, Αγιολογία και Υμνολογία, «βρίσκεται στην πλευρά όσων προσυπογράφουν την απόφαση αγιοκατάταξης του Παϊσίου, έστω κι αν αναφέρει ότι με βάση τους Κανόνες της Ορθόδοξης Εκκλησίας πρέπει να περάσουν τουλάχιστον 70 χρόνια από τον θάνατο ενός μάρτυρα για να αγιοποιηθεί. Αλλοι θέτουν το χρονικό όριο στα 100 χρόνια, αλλά η ουσία είναι ότι η χρονική καθυστέρηση κρίνεται απαραίτητη για τον βαθμό ωρίμανσης της απόφασης». Τι σαφέστερο;
Κατά τα λοιπά, ας μου επιτραπεί να συνεχίσω να αναρωτιέμαι πόσο οικουμενικές παραμένουν οι θρησκείες (δηλαδή πόσο κοντά στις ιδρυτικές τους Γραφές), όταν βάφουν με εθνικά χρώματα τους αγίους τους, αν όχι και τις ίδιες τις θεότητες που λατρεύουν.
Παντελης Μπουκαλας
Στην άλλη πλευρά του κόσμου…
Κύριε διευθυντά
Πρόσφατα επισκέφτηκα το Πανεπιστήμιο Τεχνολογιών της Petronas (UTP) στην Μαλαισία, ύστερα από πρόσκλησή τους για να συζητήσουμε τρόπους ενίσχυσης συνεργασιών με το πανεπιστήμιο του Southampton στο Ην. Βασίλειο όπου και εργάζομαι.
Οι σύγχρονες εγκαταστάσεις του πανεπιστημίου είναι κυριολεκτικά ενσωματωμένες με το δάσος χωρίς δραστικές παρεμβάσεις στο περιβάλλον, με μαϊμούδες, ιγκουάνα και άλλα ζώα να κυκλοφορούν ανενόχλητα. Eχεις την αίσθηση πως βρίσκεσαι σε διαστημόπλοιο του Star Trek το οποίο έχει προσγειωθεί στη μέση μιας ζούγκλας!
Δεν ξέρω τι με εντυπωσίασε πιο πολύ… Το γεγονός ότι μία πετρελαϊκή εταιρεία δημιούργησε ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο που συγκαταλέγεται μεταξύ των 200 καλύτερων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων παγκοσμίως; Oτι η Petronas σε συνεργασία με το μαλαισσιανό κράτος υλοποίησε αυτή την εντυπωσιακή επένδυση σε μία μη ανεπτυγμένη περιοχή, δημιουργώντας χιλιάδες θέσεις εργασίας, αλλά και ανάπτυξη στην ευρύτερη περιοχή; Oτι η επίδοση των καθηγητών αξιολογείται μηνιαίως από στελέχη της Petronas; Oτι η έρευνά τους επωφελείται από συνεργασίες με κορυφαίες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στη χώρα, όπως για παράδειγμα το εργοστάσιο παραγωγής ημιαγωγών της Intel που βρίσκεται σε απόσταση μιας ώρας από το UTP, έχοντας ως αποτέλεσμα οι φοιτητές τους, που προέρχονται από κάθε γωνιά της γης, να βρίσκουν άμεσα εργασία πριν καν τελειώσουν το πτυχίο τους;
Αυτό που ξέρω είναι, γιατί ένα τέτοιο εγχείρημα δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί ποτέ στην Ελλάδα… Γιατί οι κάθε λογής (πράσινοι, μπλε, κόκκινοι, ροζ, μαύροι) «πολιτικάντηδές μας» θα είχαν υπέρογκες απαιτήσεις σε μίζες, θα διόριζαν με ρουσφετολογικά κριτήρια υποβαθμίζοντας την ποιότητα εκπαίδευσης, θα έλεγαν όχι σε οποιαδήποτε νέα πρόταση, όσο καλοπροαίρετη κι αν είναι, θα παρεμπόδιζαν τη λειτουργία του με καταλήψεις και βανδαλισμούς, θα πρότασσαν ως πρόφαση οικολογικές ανησυχίες και επ’ ουδενί δεν θα επέτρεπαν την πρόσληψη και προώθηση αλλοδαπών φοιτητών και καθηγητών…
Ο Θεός να βάλει το χέρι του…
Δρ Θεμης Προδρομακης – Αναπληρωτής καθηγητής του Πανεπιστημίου του Southampton στη Νανοτεχνολογία
Νεκροταφείο Γλυφάδας
Κύριε διευθυντά
Συμφωνία με την τροπολογία της 11/12/14 των υπουργών Εθνικής Αμυνας, Οικονομικών και Περιβάλλοντος, παραχωρείται έκταση της Πολεμικής Αεροπορίας για τη δημιουργία Δημοτικού Κοιμητηρίου, επιτέλους, στη Γλυφάδα.
Οι Γλυφαδιώτες ευχαριστούν θερμά τους τρεις υπουργούς για την παραχώρηση αυτού του τόσο αναγκαίου για την πόλη τους χώρου, αλλά η «άνευ ανταλλάγματος» παραχώρηση που αναφέρεται στην τροπολογία «εξουδετερώνεται» από τον όρο, που προβλέπει τη διάθεση τμήματος του νέου δημοτικού νεκροταφείου «…για την αποκλειστική εξυπηρέτηση των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, των αποστράτων και των οικογενειών αυτών».
Ευελπιστούμε πως η κυβέρνηση και η δημοτική αρχή Γλυφάδας θα ξαναεξετάσουν τον «ανατρεπτικό» αυτό όρο.
Φριξος Δημου – Πλοίαρχος Ε.Ν.
Παρακμή Μουσείου
Κύριε διευθυντά
Το άρθρο του κ. Γιώργου Λιάλιου στην «Κ» στις 8 Ιανουαρίου μόνο λύπη προξενεί στον αναγνώστη. Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, το μεγαλύτερο της χώρας και ένα από τα σημαντικότερα του κόσμου, δυστυχώς υπολειτουργεί, έχοντας τις περισσότερες αίθουσές του κλειστές! Αιτία, η έλλειψη προσωπικού που προξενεί η στάση πληρωμών.
Κάθε καλόπιστος παρατηρητής θα έχει σημειώσει ότι τους μήνες που προηγήθηκαν με την υπόθεση της Αμφίπολης, άφθονα κονδύλια διετέθησαν για τις έρευνες. Ενδεχομένως υπήρξαν εκεί υπερβολές και σπατάλες. Σίγουρα είναι καλό να γίνονται ανασκαφές, αλλά είναι αδιανόητο τόσα αριστουργήματα του πολιτισμού μας να μένουν στο σκοτάδι και οι ξένοι που έρχονται να βρίσκουν τις αίθουσες κλειστές! Η εγκατάλειψη και ο μαρασμός του πρώτου μουσείου μας, που προκαλεί και απώλεια εσόδων, βρίσκεται σε λάθος στόχο των δαπανών του υπουργείου Πολιτισμού.
Παρόμοια αρνητική εικόνα υπήρχε όταν επισκεφθήκαμε το μουσείο προ δύο ετών, περίπου, όπου σχεδόν οι μισές αίθουσες ήταν κλειστές. Δυστυχώς, η «βαριά βιομηχανία» της χώρας, όπως έχουν αποκαλέσει τον τουρισμό πρωθυπουργοί και υπουργοί τωρινοί και παρελθόντες, μάλλον αποτελεί ευχολόγιο και όχι προτεραιότητα και σταθερή επιδίωξη του κράτους. Aλλως θα ευρίσκοντο άμεσα τα λίγα απαιτούμενα για να είναι ανοικτές και επισκέψιμες όλες οι αίθουσες με τους τόσους θησαυρούς.
Δημητρης Γεωργαντας – Χειρουργός, Μαρούσι