500 λέξεις με τον Χρίστο Παπαγεωργίου

500 λέξεις με τον Χρίστο Παπαγεωργίου

2' 4" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο Χρίστος Παπαγεωργίου γεννήθηκε το 1954 στον Βόλο. Εγκατέλειψε τις σπουδές του στην ιατρική και εργάστηκε ως βιβλιοπώλης, κριτικός λογοτεχνίας και επιμελητής κειμένων. Εξέδωσε εννιά ποιητικές συλλογές, τελευταία η «Κρύβε λόγια» (Κίχλη 2014), και έγραψε πλήθος κριτικών. Συνεργάστηκε για μεγάλα χρονικά διαστήματα με τις εφημερίδες «Αυγή της Κυριακής» και «Μακεδονία». Ζει στην Αθήνα.

Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;

Εχω πάντα ελληνική λογοτεχνία: το βιβλίο «Τι πάθος ατελείωτο» του Θωμά Κοροβίνη, το «Oι ανησυχίες του γεωμέτρη» τις Λίλας Κονομάρα, το «Δέντρο του Ιούδα» του Μιχάλη Μακρόπουλου και το «Γκιακ» του Δημοσθένη Παπαμάρκου, ο οποίος –αληθινά εντυπωσιακό– πρωτοδημοσίευσε σε ηλικία 15 ετών.

Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;

Θα ήθελα να είμαι η Ραραού από τη «Μητέρα του σκύλου» του Παύλου Μάτεσι, γιατί στο πρόσωπό της διαγράφεται η προαιώνια ήττα, που αυτή η χώρα βιώνει διαχρονικά.

Με ποιον συγγραφέα θα θέλατε να δειπνήσετε;

Ασφαλώς με τον Αρη Αλεξάνδρου. Γιατί ο συγκεκριμένος συγγραφέας έζησε μια ταπεινή ζωή, βίωσε την εξορία μέσα στην εξορία και όταν έγραψε πως όλη η υπόθεση της Αριστεράς δεν ήταν παρά ένα άδειο κιβώτιο, βρέθηκε στο στόχαστρο ανιστόρητων, κομματικών λογοκριτών, οι οποίοι και τον αποκεφάλισαν.

Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σας έκανε να θυμώσετε;

Εχω μάθει, ύστερα από 40 χρόνια τριβής με τη λογοτεχνία και την κριτική, να μη «θυμώνω» με βιβλία. Αλλά, αν κάτι δεν μου πάει αισθητικά και θεματολογικά, το αφήνω στην άκρη, αντί να γράψω ένα κείμενο αρνητικό.

Και το τελευταίο που σας συγκίνησε;

Θα αναφερθώ και πάλι στο «Γκιακ»του Δημοσθένη Παπαμάρκου. Και αυτό γιατί ο συγκεκριμένος δημιουργός καταρρίπτει ό,τι γνωρίζαμε για τη Μικρασιατική Καταστροφή και την ήττα.

Εχετε ασχοληθεί με διάφορα επαγγέλματα του βιβλίου. Πώς βλέπετε τον χώρο σήμερα;

Ο χώρος του βιβλίου σήμερα απλώς βιώνει την κρίση. Λιγότερα βιβλία, λιγότερες προτάσεις, ανεργία, δυσκολία απόκτησης βιβλίων, με δυο λόγια, ένα αγορασμένο αντί τριών ή τεσσάρων σε άλλες εποχές. Βέβαια, θα έλεγε κανείς πως έτσι εκδίδονται όσα πραγματικά αξίζουν. Εν κατακλείδι, επικρατεί μια κατάσταση μίζερη, μια μεταβατική φάση, μια μη προσδοκώμενη προοπτική συνολικά για την πολιτική του βιβλίου.

Ποιο κλασικό βιβλίο δεν έχετε διαβάσει και ντρέπεστε γι’ αυτό;

Το «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο» του Μαρσέλ Προυστ.

Γιατί τόσοι νέοι άνθρωποι καταφεύγουν στην ποίηση στην Ελλάδα;

Η ποίηση είναι μια λαϊκή τέχνη. Το γεγονός ότι πολλοί νέοι άνθρωποι εκφράζονται έτσι είναι κάτι που δεν ερμηνεύεται εύκολα. Μια πρόχειρη εξήγηση είναι πως, καθώς η ποίηση είναι η πιο τέλεια μορφή έκφρασης, μαγνητίζει τους νέους, όπως τα μικρά παιδιά η γεύση των σπιτικών γλυκών.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή