Ποιo είναι το ζητούμενο όλων των μουσείων σήμερα; Είτε είναι ιδιωτικά είτε δημόσια, το βάρος πέφτει στην αναζήτηση χορηγών, οι οποίοι θα επωμιστούν ένα μεγάλο βάρος από το κόστος των εκθέσεων αλλά και της λειτουργίας.
Στην Ελλάδα, αυτός ο τομέας ξεκίνησε να αναπτύσσεται με μια σχετική καθυστέρηση. Μετά μια σειρά από νομοθετικές αστοχίες, που «εξέτρεπαν» μαζικά το χορηγικό χρήμα κατευθείαν προς το υπουργείο Πολιτισμού και όχι εκεί όπου επιθυμούσε ο χορηγός να διατεθεί, πάγωσαν εντελώς την αγορά. Και παρότι έγιναν αλλαγές στον νόμο, στην εποχή της κρίσης, οι χορηγίες έρχονται με το σταγονόμετρο και με υψηλά ανταποδοτικά οφέλη. Το θετικό είναι ότι υπάρχει πλέον η συναίσθηση πως όλοι οι πολιτιστικοί οργανισμοί πρέπει να έχουν τμήμα Development, το οποίο να μεριμνά γι’ αυτήν την πρωτεύουσα ανάγκη και βέβαια να στελεχώνεται από εξειδικευμένο προσωπικό.
Πάντως, τη στιγμή που η Ελλάδα προσπαθεί να ξαναβρεί τον βηματισμό της στον τομέα αυτό, άλλα κράτη επανεξετάζουν το θέμα των χορηγιών από μια αυστηρότερη σκοπιά.
Στη Βρετανία λ.χ. γίνεται μια μεγάλη συζήτηση σχετικά με το αν η Πινακοθήκη Tate έπρεπε να δεχθεί μια πολυετή συμφωνία χορηγίας από τον πετρελαϊκό κολοσσό της BP. Τον τελευταίο καιρό, μάλιστα, ήρθαν στη δημοσιότητα τα ετήσια ποσά που εισέπραξε το μουσείο, με αποτέλεσμα ορισμένοι να ισχυρίζονται ότι αντί να βγαίνει κερδισμένος ο πολιτιστικός οργανισμός, η BP καρπούται όλη τη θετική δημοσιότητα και «ξεπλένει» το εταιρικό της προφίλ, στηρίζοντας οικονομικά «ευγενείς» σκοπούς.
Οι αντιδράσεις εναντίον της BP έχουν, μάλιστα, πάρει και τη μορφή εικαστικών δράσεων που γίνονται στο Μουσείο από ακτιβιστές εις ένδειξιν διαμαρτυρίας…