Από την πρώτη κιόλας ημέρα της νέας κυβέρνησης, η Ελλάς απέδειξε πως αν το θελήσει μπορεί να βρεθεί στο κέντρο της Γης. Δεδομένου δε ότι ο πλανήτης είναι σχεδόν σφαιρικός και η επιφάνειά του δεν διαθέτει κέντρο, η Ελλάς, προκειμένου να εκπληρώσει τον ιστορικό της ρόλο, είναι έτοιμη να ακολουθήσει τα βήματα των ηρώων του γνωστού μυθιστορήματος του Ιουλίου Βερν και του ταξιδιού που ξεκινάει με την κατάβαση στον κρατήρα ισλανδικού ηφαιστείου.
Εμείς δεν χρειάστηκε να πάμε καν ώς εκεί. Τα καταφέραμε μια χαρά από την πρωτεύουσά μας. Με δύο μόνο δηλώσεις, πριν καν ανακοινωθεί το πρόγραμμα της νέας κυβέρνησης, καταφέραμε να προκαλέσουμε την ανησυχία της Κίνας, η οποία εξακολουθεί να συμπεριφέρεται ως μεγάλη χώρα, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που επιμένει πως είναι μεγάλος συνασπισμός κρατών, και του ΝΑΤΟ, κάτι σαν συμμαχία της οποίας είμαστε μέλος. Τι άλλο πια να κάνουμε για να αποδείξουμε πως πλανώνται πλάνην οικτρά όσοι πιστεύουν ότι μπορούν να συνεννοηθούν μαζί μας. Θα μου πείτε κάθε πρόβλημα έχει δύο όψεις. Διότι ενώ όλοι αυτοί οι μεγαλοσχήμονες ανησυχούν, το πνεύμα του συμπαθέστατου μακαρίτη, του Λουκάνικου, κουνάει την ουρά του ευχαριστημένο παρακολουθώντας μας από τον παράδεισο των τετράποδων. Επιτέλους ξηλώθηκαν αυτά τα κιγκλιδώματα από την πλατεία Συντάγματος και απελευθερώθηκε η πρόσβαση των αγανακτισμένων στο μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη. Ικανοποιήθηκαν και οι καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών και για να μη νομίζετε πως η κυβέρνηση δεν έχει πολιτική στήριξη, εκτός από τον κ. Καμμένο ικανοποιήθηκε και η Χρυσή Αυγή για την προστασία που παρέχει η μεγάλη Ελλάς στη ρωσική πολιτική. Ανακουφίστηκαν και οι Ρώσοι πλέον υποθέτω, οι οποίοι αισθάνονται τη δύναμη του ελληνικού βραχίονος στο πλευρό τους.
Κι άσε τους άλλους να φωνάζουν. «Οι ύαινες γαβγίζουν πεινασμένες μέσα στο σκοτάδι, αλλά τα καραβάνια συνεχίζουν τον δρόμο τους», έγραψε πολύ σωστά και καίρια ο υπουργός μας των Εξωτερικών κ. Κοτζιάς στο Twitter. Ποιο είναι το καραβάνι και ποια έρημο διασχίζει; Θα φανεί, μη βιάζεστε «ραγιάδες» – διότι ραγιάδες αποκάλεσε σε μια χειρονομία καλής θέλησης ο κ. υπουργός όσους τολμούν να διαφωνούν με την εξωτερική του πολιτική.
Λέξεις σκληρές, λέξεις γενναίες, αλλά και λέξεις σημαδιακές. Είπε ο κ. Τσίπρας προχθές πως πρόκειται για «κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας» και από προχθές προσπαθούσα να βρω τι μου θυμίζει. Ωσπου το μυαλό μου ανακάλεσε την εικόνα του ποπ φιλοσόφου με το t-shirt, του παθιασμένου διανοητή του Σλαβόι του Ζίζεκ. Ναι, ναι, του θαυμαστή του Μαξιμιλιανού ντε Ρομπεσπιέρ, γνωστού και ως σκέτου Ροβεσπιέρου. Το 1793 η Εθνοσυνέλευση ίδρυσε την Επιτροπή της Δημόσιας Σωτηρίας διότι η επαναστατική Γαλλία είχε να αντιμετωπίσει τον πόλεμο, τον εμφύλιο ξεσηκωμό στη Βανδέα και τους ημίτρελους «Λυσσασμένους», ακραίους που τα ζητούσαν όλα και κάτι παραπάνω απ’ όλα. Πρώτος επικεφαλής ήταν ο Δαντών, τον ακολούθησε ο Ροβεσπιέρος ώσπου να καταλήξει κι αυτός στην γκιλοτίνα. Αν είναι να τα βάλουμε με Ευρώπη, Αμερική και Κίνα, πάντως, η εθνική σωτηρία μας είναι απαραίτητη.
Οπου εκεί που φοβόμασταν την οικονομική απομόνωση της χώρας, μια δήλωση ακόμη να κάνει ο κ. Κοτζιάς, η πολιτική απομόνωση θα μας στείλει στο κέντρο της Γης. Αλλά μην ανησυχείτε. Ο κ. Κώστας Ζουράρις, της κυβερνητικής πλειοψηφίας μαζί με τον κ. Τσουκαλά, το είπε καθαρά και ξάστερα: «Βαρύποτμος και βαρυαχής δέρκομαι την (παραλείπω τη γνωστή λέξη της νεοελληναράδικης μοναξιάς) που σας δέρνει θρασύμυθοι κάμμοροι». Κι όποιος δεν καταλαβαίνει ας διαβάσει ποίηση Κουράκη του υπουργού και θα καταλάβει με τι έχουμε μπλέξει.