Δεν έχουν περάσει τέσσερις μήνες που έπλεκα σε αυτήν εδώ τη θέση το εγκώμιο του κ. Δημήτρη Αβραμόπουλου. Είχα μόλις επιστρέψει από τις Βρυξέλλες και τα λεγόμενα hearings. Τη διαδικασία, δηλαδή, των ακροάσεων στην οποία υποβάλλονται οι υποψήφιοι κομισάριοι για να ελέγξει η Ευρωβουλή αν γνωρίζουν το αντικείμενό τους, να ακούσει τις δεσμεύσεις τους και να κρίνει εν τέλει αν είναι κατάλληλοι. Καθώς είχα την τύχη να παραστώ στην πραγματικά δημοκρατική αυτή «βάσανο» που υπέστη ο κ. Αβραμόπουλος, θεώρησα χρέος μου να σας μεταφέρω πόσο είχα εντυπωσιαστεί από τις επιδόσεις του. Την άρτια προετοιμασία του, αλλά και την άνεση με την οποία απάντησε στα δεκάδες ερωτήματα των ξένων ευρωβουλευτών, οι οποίοι επίσης έμειναν με τις καλύτερες εντυπώσεις.
Θα θυμάστε ίσως και πόσο ανέλπιστο δώρο για την Ελλάδα χαρακτηρίστηκε τότε στον Τύπο να μας δοθεί η ευθύνη της Πολιτικής Μετανάστευσης της Ε.Ε., δεδομένου ότι σπανίως τα μικρά κράτη αναλαμβάνουν σημαντικά χαρτοφυλάκια. Σταχυολογώ μερικές μόνον από τις αρμοδιότητες που μας δόθηκαν: Προστασία και φύλαξη των εξωτερικών συνόρων, Κοινό Ευρωπαϊκό Σύστημα Ασύλου, Schengen, Διαχείριση Κρίσεων, Καταπολέμηση Τρομοκρατίας και Οργανωμένου Εγκλήματος, Europol, Πολιτική Μειονοτήτων. Αρμοδιότητες, δηλαδή, που έχουν τεράστια σημασία για την Ελλάδα. Πολύ περισσότερο όταν έχει αποδειχθεί ότι ένας καλός και ευφυής κομισάριος μπορεί να επηρεάσει την πολιτική όλης της Ε.Ε., κάτι που πίστεψα τότε ότι ήταν η αληθινή πρόθεση του κ. Αβραμόπουλου, παρά τις αντίθετες φημολογίες ότι πήγε transit στις Βρυξέλλες.
Θα έχετε ίσως υποψιαστεί τους λόγους που απαρίθμησα τις αρμοδιότητες του κ. Αβραμόπουλου. Είναι γιατί ο κ. Γιουνκέρ απειλεί να αφαιρέσει από τη χώρα μας το συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο αν ο Ελληνας επίτροπος εγκαταλείψει τη θέση του για να μεταπηδήσει στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Γιατί θα το αφαιρέσει από την Ελλάδα; Απλούστατα γιατί τα χαρτοφυλάκια στην Κομισιόν μοιράζονται εξυπηρετώντας πολύ λεπτές ισορροπίες μεταξύ των κρατών και των πολιτικών ευρωομάδων. Στις Βρυξέλλες ήδη φημολογείται ότι αν τη θέση του κ. Αβραμόπουλου πάρει π.χ. ο κ. Γιάννης Μηλιός, στην καλύτερη των περιπτώσεων θα μας ξαναδώσουν την αλιεία, δεδομένου ότι ο Γιουνκέρ δεν έχει, βέβαια, την παραμικρή διάθεση να αναθέσει τη λύση του μεταναστευτικού προβλήματος της Ευρώπης σε ένα αριστερό κόμμα, στελέχη του οποίου θα ήθελαν –και δεν το κρύβουν– να ανοίξουν ελεύθερες δίοδοι για τους πρόσφυγες σε όλα τα σύνορα της Ε.Ε.
Με αυτά, όμως, τα δεδομένα προκύπτει ένα αυτονόητο ερώτημα στο οποίο οφείλει να απαντήσει ο κ. Αβραμόπουλος. Αλήθεια, πιστεύει ότι θα είναι χρησιμότερος στη χώρα μας αν γίνει ένας ακόμη διακοσμητικός ΠτΔ ή αν παραμείνει στις Βρυξέλλες επηρεάζοντας επ’ ωφελεία της Ελλάδας τη μεταναστευτική πολιτική της Ε.Ε.; Και για να κάνω ακόμη πιο προσωπικό το ερώτημα: Στα 62 του χρόνια ο κ. Αβραμόπουλος δεν καταλαβαίνει, άραγε, ότι του δίνεται μια μοναδική ευκαιρία να διαψεύσει εμπράκτως όσους τον χλευάζουν ότι σε όλη τη διαδρομή του προτιμούσε το φαίνεσθαι και όχι την ουσία; Αλήθεια, τι απάντηση θα έχει αν τυχόν επιστροφή του στην Αθήνα γίνει η αιτία να χάσει η Ελλάδα το τόσο σημαντικό χαρτοφυλάκιο που του ανατέθηκε;
Υπάρχει όμως και ένας ακόμη λόγος που θα περίμενε κανείς από τον κ. Αβραμόπουλο να έχει ήδη απορρίψει την προοπτική να είναι ο εκλεκτός του ΣΥΡΙΖΑ για την Προεδρία. Θα τον εξηγήσω με δύο λόγια. Ο κ. Τσίπρας προ μηνός όχι μόνο καταψήφισε τη συναινετική λύση της Ν.Δ. να αναδειχθεί ΠτΔ ο μετριοπαθής Σταύρος Δήμας, αλλά απέφυγε ακόμη και να αντιπροτείνει δικό του υποψήφιο από φόβο μήπως τον ψηφίσει η Ν.Δ. και δεν γίνουν οι εκλογές που επεδίωκε. Με την επιλογή του ο κ. Τσίπρας απέδειξε περίτρανα πόσο «σέβεται» τον θεσμό του ΠτΔ. Και τώρα έρχεται με άκρως υποκριτικό τρόπο να το ξανααποδείξει, προτείνοντας τάχα ως συναινετική λύση τον κ. Αβραμόπουλο, με την εξόφθαλμα υστερόβουλη σκέψη να βολέψει κάποιον δικό του και στην Κομισιόν.
Θα το πω με ακόμη πιο ευθύ τρόπο αν ακόμη δεν το έχετε καταλάβει, κ. Αβραμόπουλε: Είναι και λόγοι στοιχειώδους ηθικής τάξεως έναντι του κ. Σταύρου Δήμα που θα οφείλατε ήδη να έχετε απορρίψει τη φημολογούμενη πρόταση του κ. Τσίπρα. Και αυτό πρέπει να το αναλογιστεί και ο κ. Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος φέρεται έτοιμος να προσφέρει τη συναίνεσή του σε ένα κόμμα που απειλεί να ρίξει μια ολόκληρη χώρα στον γκρεμό, υπονομεύοντας όλες τις προσπάθειες των τελευταίων ετών και επιζητώντας τάχα την εθνική συνεννόηση στον διακοσμητικό κάτοικο του Προεδρικού Μεγάρου.