Δεν ήταν ο κύριος σεισμός οι εκλογές

Δεν ήταν ο κύριος σεισμός οι εκλογές

2' 29" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

​Οσοι αποκαλούν το αποτέλεσμα της περασμένης Κυριακής ως πρώτη και ιστορική νίκη της Αριστεράς στη χώρα μας, πλανώνται. Δεν πρόκειται περί ενός «κύριου σεισμού». Για να καταλάβει η Αριστερά την εξουσία, σε οποιαδήποτε χώρα, προϋποτίθεται ότι διαθέτει και αντίστοιχη εκλογική βάση ψηφοφόρων, με γνήσιες αριστερές αρχές και αντιλήψεις. Οπως π.χ. συμβαίνει τις τελευταίες, με το ΚΚΕ. Αντίθετα, η πλειονότητα των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, προέρχεται από το αρχέγονο σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ, στο οποίο εξακολουθεί να ομνύει και του οποίου ελπίζει την επιστροφή, με οποιοδήποτε όνομα και πρόσωπο. Γι’ αυτό συγκινήθηκε τα μάλα, από τις φυσικές και προσποιητές ομοιότητες του κ. Τσίπρα με τον Α. Παπανδρέου. Αλλωστε, ουδείς αμφιβάλλει πως οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς τις «ομοιότητες» αυτές, θα ήταν αδύνατον να φθάσει το πλειοψηφικό ποσοστό του κ. Τσίπρα. Τούτο, όμως, καθίσταται και το μέγα πρόβλημα του νέου πρωθυπουργού. Το γεγονός, δηλαδή, ότι καλείται να εκπροσωπήσει και να ικανοποιήσει ένα κάθε άλλο παρά αριστερογενές και ενοποιημένο κοινό. Είναι ένα κοινό που προσβλέπει στην επάνοδο της κρατικής νομενκλατούρας, στο κομματικό «δικαίωμα» διορισμού στο Δημόσιο, στην αναβίωση του χρυσοφόρου συνδικαλισμού και -γενικά- στην αποκατάσταση κάθε «αδικίας». (Παράνομες συντάξεις, χαριστικά επιδόματα, κ.λπ.).

Η σοβαρότατη, όμως, συνέπεια του «σεισμού» βρίσκεται αλλού. Επί τέσσερα χρόνια οι Ελληνες υφιστάμεθα μια δεινή δοκιμασία. Ξεκίνησε όχι μόνον χωρίς οποιαδήποτε συμπάθεια από τους ξένους, αλλά με χλευαστική εχθρότητα, για την οκνηρία, τον φιλοτομαρισμό και την ασύστολή τάση μας ενός αμέριμνου ευδαιμονισμού, μέσω του δάνειου καταναλωτισμού. Οι τάσεις της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης ήταν τόσο ανθελληνικές, ώστε συχνά τα μέτρα για τη χώρα μας ήταν περισσότερο τιμωρητικά, παρά «σωφρονιστικά». Ωστόσο, το γεγονός είναι πως οι ξένοι δεν είχαν εντελώς άδικο. Επί τριάντα χρόνια μεγάλο μέρος της κοινωνίας εθίστηκε σε όλα όσα μας καταμαρτυρούσαν, τουλάχιστον με το ξέσπασμα της κρίσης, οι άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί. Οι μεγάλες, συχνά δε άδικες και άνισες, θυσίες ασφαλώς άρχισαν να συντελούν στον σωφρονισμό μιας κρίσιμης μερίδας του πληθυσμού, που υποχρεωνόταν να αλλάξει τις νοοτροπίες και τις αντιλήψεις της 30ετίας 1981-2010. Σ’ αυτόν τον αναγκαίο σωφρονισμό, ο οποίος, ούτως ή άλλως, δεν θα ήταν εκούσιος και αβίαστος, έρχεται τώρα να παρέμβει ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ. Με την εκλογική τους νίκη κήρυξαν την επανάσταση επιστροφής στο παρελθόν, με την αναστολή ή κατάργηση όλων των βημάτων λαϊκού σωφρονισμού, που έγιναν την τελευταία τετραετία.

Είναι σαφέστατο ότι δεν πρόκειται για μια αριστερά εναλλακτική λύση. Πρόκειται για ανταπόκριση και προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ, στη μεγάλη πλειονότητα των ψηφοφόρων του, με ένα πρόγραμμα ασυγκάλυπτου λαϊκισμού και πολιτικής ανευθυνότητος. Ειλικρινά, δεν γνωρίζω το πόσο σφοδρή θα είναι η σύγκρουση της νέας κυβέρνησης με τους Ευρωπαίους και κυρίως στο πού θα καταλήξει. Εκείνο, όμως, που κατανοώ και πιστεύω, είναι πως η μετεκλογική αφετηρία του ΣΥΡΙΖΑ, με τις διακηρύξεις περί «πρώτης και ιστορικής νίκης της Αριστεράς» είναι παντελώς λανθασμένη. Οι ψηφοφόροι του δεν είναι ούτε αριστεροί, ούτε αντευρωπαϊστές. Απλώς, περιμένουν απ’ αυτόν να τους παράσχει τα κερδοφόρα και ιδιοτελή υπεσχημένα. Συνεπώς, και με τα χέρια αδειανά, κάθε άλλο παρά είναι διατεθειμένοι να τον ακολουθήσουν και να του συμπαρασταθούν σε δονκιχωτικές συγκρούσεις με τους Ευρωπαίους…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή