Ζούμε μέρες ιστορικές

3' 31" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει διασφαλίσει τη θέση της στην Ιστορία ως η πρώτη ελληνική κυβέρνηση με κορμό αριστερό κόμμα. Υπάρχει η πιθανότητα, όμως, να αφήσει και άλλη μια κληρονομιά – να είναι αυτή η οποία, είτε πετύχει είτε αποτύχει, θα μας κάνει να κατανοήσουμε την ανάγκη για μια πιο ορθολογική αντίληψη της πραγματικότητας. Υποσχόμενη πράγματα που δεν μπορεί να πετύχει, η τελική επιτυχία της κυβέρνησης θα εξαρτηθεί από το εάν θα έχει καταλάβει εγκαίρως ότι η σύγκρουση με τους εταίρους δεν ωφελεί και προλάβει να εφαρμόσει μια πιο ψύχραιμη και ευέλικτη πολιτική απ’ αυτήν που ευαγγελίζεται σήμερα. Εάν αποτύχει, ίσως το αδιέξοδο μας αναγκάσει να απαλλαγούμε από ψευδαισθήσεις και ιδεοληψίες, ίσως μάθουμε ότι με σκέψη, εργατικότητα και φαντασία μπορούμε να λύνουμε και τα πιο δύσκολα προβλήματα.

Η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου υπόσχεται ότι ο λαός μπορεί να ζήσει αυτό που στερείται εδώ και πέντε χρόνια – το τέλος της λιτότητας και την ακύρωση των μεταρρυθμίσεων του μισητού «Μνημονίου». Εδώ και πέντε χρόνια, ακούγαμε συνεχώς ότι υπήρχε άλλος δρόμος απ’ αυτόν στον οποίον μας έσερναν οι κυβερνήσεις μας κάτω από την πίεση της τρόικας. Αυτό το ισχυρό ρεύμα αμφισβήτησης υπέσκαπτε κάθε προσπάθεια μεταρρύθμισης στην οικονομία και στη δημόσια διοίκηση. Η αμφισβήτηση ρίζωσε από την αρχή, το 2010, όταν το ΠΑΣΟΚ συνήψε δανειακή σύμβαση με την τρόικα και ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνης Σαμαράς, εξέφρασε την αντίθεσή του στο πρόγραμμα λιτότητας και μεταρρυθμίσεων. Οταν η κεντροδεξιά αξιωματική αντιπολίτευση αντιδρούσε στην πολιτική μεταρρυθμίσεων που επιχειρούσε να εφαρμόσει το κατεξοχήν λαϊκιστικό ΠΑΣΟΚ, η προσπάθεια ήταν καταδικασμένη.

Η στάση της Ν.Δ. δυσκόλευε το έργο του ΠΑΣΟΚ, προς όφελος, βεβαίως, της Ν.Δ., ενισχύοντας την αίσθηση ότι μπορούσε να υπάρξει ένας πιο εύκολος δρόμος απ’ αυτόν των μεταρρυθμίσεων. Οταν το ΠΑΣΟΚ δεν άντεξε και (τον Ιούνιο του 2012) ήρθε η σειρά της Ν.Δ. να κυβερνήσει, ο κ. Σαμαράς αναγκάστηκε να υιοθετήσει την πολιτική που στηλίτευε αλλά και να συνασπιστεί με το ΠΑΣΟΚ, ώστε να έχει πλειοψηφία στη Βουλή. Μικρά κόμματα που βρίσκονταν στις παρυφές του πολιτικού συστήματος ενισχύθηκαν από την αμφισβήτηση των δύο μεγάλων κομμάτων (ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.) – για τις πολιτικές των δύο κομμάτων που οδήγησαν την Ελλάδα στην κρίση αλλά και επειδή εγκατέλειψαν αυτές τις πολιτικές. Πολλά στελέχη και ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ μεταπήδησαν στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος είχε υιοθετήσει όλα τα κόλπα του λαϊκισμού που κρατούσαν το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. να εναλλάσσονται στην εξουσία για δεκαετίες.

Εχοντας υποσχεθεί τη ριζική ανατροπή της πολιτικής των προηγούμενων χρόνων, ο πρωθυπουργός τώρα αντιμετωπίζει την πρόκληση να ικανοποιήσει τους ψηφοφόρους του και να πετύχει να κρατήσει την Ελλάδα εντός Ευρωζώνης, κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες. Η χώρα κινδυνεύει να μείνει χωρίς χρήματα, μιας και οι εκλογές προκάλεσαν μεγάλη πτώση στα έσοδα, ενώ όσο η αξιολόγηση της πορείας του προγράμματος από την τρόικα δεν ολοκληρώνεται (και η κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει την τρόικα), εκκρεμεί η εκταμίευση δόσης του δανείου. Το πρόβλημα εντείνεται από το γεγονός ότι πολλοί υπουργοί έχουν ήδη καταργήσει το Μνημόνιο με εξαγγελίες, πολύ πριν από τις προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού και πριν αρχίσει επίσημη διαπραγμάτευση με τους εταίρους. Με κάθε τρόπο, η κυβέρνηση επαναλαμβάνει ότι θα εφαρμόσει άλλη πολιτική και, φέρνοντάς τους προς τετελεσμένων, καλεί τους εταίρους να διαπραγματευθούν πάνω σε αυτή τη βάση. Οι εταίροι, όμως, δεν έχουν κανένα λόγο να ενδώσουν στις επιθυμίες ή τις ανάγκες της Ελλάδας. Δεν είναι αυτοί που θα μείνουν χωρίς χρήματα σε λίγες εβδομάδες εάν δεν βρεθεί λύση, και δεν έχουν καμία διάθεση να πουν στους φορολογούμενους τους ότι θα χάσουν χρήματα που δάνεισαν στην Ελλάδα.

Το πρόγραμμα που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα κράτησε τη χώρα εντός Ευρωζώνης αλλά δεν έπεισε αρκετούς πολίτες ότι το κόστος άξιζε. Τους τελευταίους μήνες η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ φαινόταν σίγουρη, και οι υποσχέσεις του για ανατροπή ακαταμάχητες. Η επιλογή της κυβέρνησης, όμως, για σύγκρουση με τους εταίρους είναι υψηλού ρίσκου και θέτει σε κίνδυνο όσα μπορεί να επιτευχθούν σε πολλά επίπεδα. Εάν η οικονομία οδηγηθεί σε αδιέξοδο, όλοι θα χάσουμε. Θα απαιτηθεί μεγάλη ψυχραιμία απ’ όλους -πολιτών και πολιτικών- για να σχεδιάσουμε την πορεία μας. Θα δούμε ότι μόνο εάν είμαστε σοβαροί, εργατικοί, τυχεροί και ενωμένοι (μεταξύ μας και σε σχέση με τους άλλους Ευρωπαίους), θα πετύχουμε. Ακόμη και εκείνοι που ζουν το όνειρο της απαλλαγής από τη λιτότητα, κάποια στιγμή θα ανησυχήσουν. Και τότε θα βρεθούμε όλοι στον πραγματικό κόσμο.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή