Την τελευταία πράξη, πριν από το εδώλιο και τη δίκη για τον σκληρό πυρήνα της Χρυσής Αυγής και την πολυεπίπεδη εγκληματική της δράση, αποτελεί η απόφαση του Συμβουλίου Εφετών της Αθήνας, που εξέδωσε βούλευμα με βαριές κατηγορίες για το σύνολο των βουλευτών που εξελέγησαν με τα ψηφοδέλτια της Χ.Α. στις εκλογές του 2012, αναγνωρίζοντας κορυφαίο ρόλο στις έκνομες δραστηριότητες στον Νίκο Μιχαλολιάκο.
Η απόφαση των δικαστών, που ελήφθη κατά πλειοψηφία -με ένα δικαστή να βρίσκεται στη μειοψηφία σε ό,τι αφορά την απόδοση της κατηγορίας για διεύθυνση και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση για τους μετέχοντες στον σκληρό πυρήνα της Χ.Α.- αποτελεί την οριστική αποτίμηση και ποινική αξιολόγηση του τεράστιου υλικού που συγκεντρώθηκε από τις πολύμηνες ανακρίσεις.
Οι δικαστές που πλειοψήφησαν, στέλνοντας στο εδώλιο βουλευτές και στελέχη της Χρυσής Αυγής, έκριναν με αδιάσειστα στοιχεία, ότι ο σκληρός πυρήνας του κόμματος αποτελεί εγκληματική οργάνωση, που φέρει τον μανδύα πολιτικού κόμματος και λειτουργεί σε ναζιστικά πρότυπα, με ένοπλο τμήμα, στρατιωτικού τύπου οργάνωση, τυφλή υποταγή στον αρχηγό και στόχο να επιβάλει με βίαια και έκνομα μέσα τις θέσεις της σε αντιπάλους και αλλοδαπούς.
Νευραλγικός ρόλος
Ο ρόλος των βουλευτών -γι’ αυτό παραπέμπονται όλοι ως μέλη της εγκληματικής οργάνωσης- περιγράφεται στο βούλευμα ως νευραλγικός, καθώς αναλύεται ότι μετείχαν στον σκληρό πυρήνα της Χρυσής Αυγής και είχαν γνώση των έκνομων δραστηριοτήτων της, τις οποίες ουδέποτε είχαν καταγγείλει ή αμφισβητήσει καθ’ οιονδήποτε τρόπο.
Η απόφαση παραπομπής για τους βουλευτές και τα στελέχη της Χρυσής Αυγής με βαριές κατηγορίες, έστω και κατά πλειοψηφία, θέτει τέλος στα σενάρια που κατά καιρούς διατυπώθηκαν ότι τα κατηγορητήρια δεν ήταν θεμελιωμένα και οι κατηγορίες δεν θα άντεχαν τη βάσανο της δικαστικής κρίσης. Ωστόσο, η μειοψηφία που καταγράφηκε στο βούλευμα έχει τη σημασία της, καθώς, για πρώτη φορά από τότε που ξεκίνησε η μεγάλη έρευνα της ελληνικής δικαιοσύνης για τις παράνομες δράσεις της Χρυσής Αυγής, σπάει η ομοφωνία όλων των δικαστικών παραγόντων οι οποίοι χειρίστηκαν έως τώρα τη σοβαρότατη αυτή υπόθεση.
Το παραπεμπτικό βούλευμα, που δρομολογεί πλέον τις διαδικασίες για την πολύκροτη δίκη της Χρυσής Αυγής -η πρώτη σε πανευρωπαϊκή κλίμακα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο για εγκλήματα ναζιστικού τύπου-, φέρει την υπογραφή της προέδρου του Συμβουλίου και έμπειρης προέδρου Εφετών Ισιδώρας Πόγκα, ενώ την πλειοψηφία που οδήγησε και στην παραπομπή των χρυσαυγιτών σε δίκη μετέχει και ο εφέτης Γ. Σάββας.
Αντίθετα, ο εφέτης Νικόλαος Σαλάτας μειοψήφησε, κρίνοντας ότι ο σκληρός πυρήνας της Χρυσής Αυγής (Μιχαλολιάκος, βουλευτές και πυρηνάρχες, υπεύθυνοι τοπικών οργανώσεων) δεν μπορεί να θεωρηθεί εγκληματική οργάνωση και να τους αποδοθούν κατηγορίες για διεύθυνση και ένταξη σε αυτή.
Για την τεκμηρίωση της θέσης του, επικαλείται, ο κ. Σαλάτας, την επιστημονική άποψη, ότι πρέπει να εφαρμοστεί η διεθνής Σύμβαση του Παλέρμο, που αξιώνει οικονομικό όφελος ή οικονομικό κίνητρο για να χαρακτηριστεί μια ομάδα ως εγκληματική οργάνωση.
Ο ίδιος δικαστικός, που είναι γνωστός για την πολύχρονη συνδικαλιστική του δράση στην Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων, μειοψήφησε και για την κατηγορία που αντιμετωπίζουν πολλοί βουλευτές της Χρυσής Αυγής, όπως ο Ηλίας Κασιδιάρης, περί διακεκριμένης οπλοκατοχής.
Σε περίπτωση, πάντως, που η άποψη Σαλάτα πλειοψηφούσε, ο σκληρός πυρήνας της Χ.Α. θα έπεφτε στα μαλακά και θα δικαζόταν μόνον για πλημμελήματα!
Αντίλογος
Τεκμηριωμένος είναι, ωστόσο, ο αντίλογος στη θέση του Ν. Σαλάτα που εκφράζουν στο βούλευμα οι δικαστές που πλειοψήφησαν, οι οποίοι πέραν της παράθεσης εκατοντάδων επιβαρυντικών στοιχείων που συνθέτουν τη βάση για την απόφασή τους περί παραπομπής, αντικρούουν και τον νομικό του ισχυρισμό.
Υποστηρίζουν, συγκεκριμένα, ότι δεν μπορεί να εφαρμοστεί η Σύμβαση του Παλέρμο αλλά η ελληνική νομοθεσία (ψηφίστηκε το 2001 και είναι το περίφημο άρθρο 187 του Ποινικού μας Κώδικα), καθώς η νομοθεσία αυτή είναι αυστηρότερη και επιπλέον έχει δοκιμαστεί επί 15 και πλέον χρόνια στη δικαστική πρακτική, έχει κριθεί δικαστικά ως και στον Αρειο Πάγο, χωρίς ποτέ να διατυπωθεί άλλη γνώμη κι έχει οδηγήσει σε καταδίκες δεκάδες υποθέσεις εγκληματικών οργανώσεων, με χαρακτηριστική εκείνη για την απαγωγή Παναγόπουλου.