Στο παρελθόν είχαμε ακούσει και δυστυχώς πιστέψει ιδεολογήματα για την αποφασιστική αξία του Κέντρου στις εκλογικές αναμετρήσεις. Χαϊδεύαμε την κυρίαρχη ιδεολογικά Αριστερά για να φαινόμαστε διαλλακτικοί και μετριοπαθείς στο ακριβοθώρητο Κέντρο. Νοθεύαμε την πολιτική μας για να μη θίξουμε κανέναν και χάσουμε το Κέντρο. Δώσαμε προτεραιότητα σε αξίες άλλων που θόλωσαν την ιδεολογία μας και εξουδετέρωσαν την αποτελεσματικότητα των πολιτικών μας. Δεν αμφισβητώ το ότι ένα κυβερνητικό κόμμα θα πρέπει να είναι πολυσυλλεκτικό για να επιτύχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Στο πλαίσιο αυτό έχει σημασία και το Κέντρο του 5-15%. Αρκεί να συνειδητοποιηθεί ότι αφενός ένα μέρος του ποσοστού αυτού «γέρνει» προς την κεντροαριστερά και δεν θα ψηφίσει ποτέ Ν.Δ. Αφετέρου η προσπάθεια προς το Κέντρο αν δεν είναι λελογισμένη διώχνει τους δεξιούς ψηφοφόρους.
Αν δούμε τα ιστορικά καλύτερα εκλογικά αποτελέσματα της Ν.Δ. (1974, 1977, 1989, 1990, 2004) και τα συγκρίνουμε με αυτά των χρόνων της κρίσης (2009, 2012 α΄ και β΄, 2015) θα συμπεράνουμε ότι το χάσμα των δεκάδων ποσοστιαίων μονάδων δεν καλύπτεται από κανένα Κέντρο. Ακόμη και αν όλο μαζί ψηφίσει τη Ν.Δ. Πρωτίστως, λοιπόν, δεν πρέπει να θεωρούμε δεδομένους τους δεξιούς ψηφοφόρους. Ποτέ δεν ήταν. Ο συντηρητικός δεν είναι ο «στρατευμένος» της Αριστεράς. Διατηρεί την ατομικότητα και την ταυτότητά του και δεν εκβιάζεται. Γι’ αυτό η ρητορική και οι πολιτικές μας πρέπει να στοχεύουν πρωτίστως στους συντηρητικούς ψηφοφόρους και όπου είναι εφικτό και στους κεντρώους. Γνωρίζοντας πάντα ότι δεν είναι συγκρίσιμα μεγέθη. Η απώλεια των δεύτερων μπορεί να μικρύνει μια νίκη ή να διευρύνει μια ήττα, αλλά η απογοήτευση των πρώτων οδηγεί με βεβαιότητα σε βαριές ήττες, χωρίς ελπίδα.
Στον τομέα αυτό αποτύχαμε τα τελευταία χρόνια. Από τη μια πλευρά όπως είδαμε φορολογήσαμε περισσότερο τους συντηρητικούς ψηφοφόρους μας, ενώ από την άλλη υπερασπίσαμε τις θέσεις στο Δημόσιο στο οποίο μειοψηφούμε. Αλλά το χειρότερο δεν ήταν ο τομέας της οικονομίας αλλά η πολιτική ρητορική. Η Ν.Δ. πολέμησε τη Χρυσή Αυγή και προσπάθησε να απορροφήσει τα στελέχη και τους ψηφοφόρους των Ανεξαρτήτων Ελλήνων και του ΛΑΟΣ. Στον βαθμό που πέτυχε εν μέρει τους σκοπούς αυτούς έχασε πολύ περισσότερο ως προς την «πολιτική γεωμετρία». Αδυνάτισε ο πραγματικός ακροδεξιός πόλος και εμφανιστήκαμε σαν να είμαστε εμείς στην ακραία αυτή θέση. Αφήσαμε να χάσουν οι λέξεις το νόημά τους και να εξωθηθούν οι μετριοπαθείς μας ιδέες σε υποθετικά άκρα. Το γεγονός αυτό δείχνει τη λανθασμένη πολιτική στόχευση. Αν εξαφανίσει τα πραγματικά άκρα θα γίνει η ίδια η Ν.Δ. το μοναδικό ακραίο κόμμα προς τα δεξιά! Το ζητούμενο είναι μια ισορροπία στην οποία υπάρχουν σχετικά ισχυρά δεξιά κόμματα, ώστε η Ν.Δ. να μπορεί να πει στους κεντρώους «δεν είμαι στα άκρα, εκεί υπάρχουν άλλοι». Ο χαρακτηρισμός ως εγκληματικής οργάνωσης ενός κοινοβουλευτικού κόμματος, το οποίο έχει εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους, και ο σχεδόν καθολικός αποκλεισμός από τα ΜΜΕ δεν απέδωσαν. Ηρωοποίησαν τη φυλακισμένη ηγετική ομάδα και έδωσαν στη Χ.Α. πιστοποιητικό ότι είναι το μόνο αντισυστημικό κόμμα. Κάπως έτσι χάθηκε η ισορροπία στην πολιτική γεωμετρία. Η κατάληξη είναι γνωστή. Η Χ.Α. εξέλεξε έναν μόνο λιγότερο βουλευτή το 2015 σε σχέση με το 2012. Η Ν.Δ. εμφανίστηκε στο δεξιό άκρο του συνταγματικού τόξου μαζί με τους αντιμνημονιακούς ωστόσο ΑΝΕΛ και ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάστηκε σχετικά μετριοπαθής και κέρδισε τις εκλογές. Το συμπέρασμα είναι ότι η θεωρία των δύο άκρων δεν πείθει αυτούς που δεν θέλουν να πειστούν. Η πρακτική πλευρά είναι να υπάρχουν και τα δύο άκρα, κατά το δυνατόν ισοδύναμα και ισόρροπα έτσι ώστε να μένει η Ν.Δ. κοντά στο Κέντρο της πολιτικής γεωμετρίας, το οποίο κατά τα άλλα επιδιώκει τόσο πολύ να πλησιάσει.
Αν θέλουμε να επανέλθουμε στην εξουσία θα πρέπει να εκπέμψουμε καθαρά ιδεολογικά μηνύματα. Δεν πρέπει να χαρίσουμε τις αξίες μας ούτε στην άκρα Δεξιά ούτε να τις θάψουμε στο όνομα του Κέντρου και της αριστερής ιδεολογικής κυριαρχίας. Πρέπει να μιλήσουμε για την πατρίδα και το έθνος. Να εξηγήσουμε ότι άμεση προτεραιότητα είναι η Ελλάδα. Να θέσουμε ξανά τα ζητήματα της εκκλησίας και της σχέσης της με το κράτος και να ζητήσουμε από τους ιεράρχες να δείξουν έμπρακτα αν θεωρούν ότι η πορεία της κοινωνίας είναι επιθυμητή και αν θα πρέπει να την αντιμετωπίζουν παθητικά. Να επαναφέρουμε στο προσκήνιο τις αξίες της ελληνικής παράδοσης. Τη νοικοκυροσύνη και το ξεχασμένο φιλότιμο. Θα πρέπει να πούμε σκληρές αλήθειες και να είμαστε έτοιμοι να πάρουμε τα ανάλογα μέτρα. Να εξηγήσουμε ότι το δημογραφικό πρόβλημα δεν μπορεί να συγκριθεί με κανένα οικονομικό, ότι οι μετανάστες λαθραίοι και νόμιμοι δεν μπορούν και δεν πρέπει να καλύψουν τα κενά. Μια εκλογική ήττα μπορεί να ξεπεραστεί σχετικά εύκολα και γρήγορα, αλλά η ευρύτερη εθνική και κοινωνική παρακμή μπορεί να έχει διαρκείς καταστροφικές συνέπειες. Η ήττα όμως της 25ης Ιανουαρίου στο χέρι μας είναι να μετατραπεί σε μια «κρυμμένη νίκη». Αυτό όμως προϋποθέτει ιδεολογικό και πολιτικό αγώνα που πρέπει όλοι μας να ξεκινήσουμε…
* Ο κ. Θ. Δαβάκης είναι βουλευτής Λακωνίας και πρώην υφυπουργός Εθνικής Αμυνας