Επιλέγοντας ένα πρόσωπο από την Κεντροδεξιά για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας απέφυγε να διολισθήσει στην αλαζονεία της παντοδυναμίας, και συνέχισε την άτυπη παράδοση των τελευταίων δεκαετιών όπου ο εκάστοτε πρωθυπουργός προβαίνει σε μια ιδεολογική υπέρβαση και εκπέμπει ένα ευπρόσδεκτο – και αναγκαίο στη σημερινή συγκυρία – μήνυμα ενότητας.
Στην επιλογή του Προκόπη Παυλόπουλου, πέραν της προσωπικής και πολιτικής διαδρομής του συγεκριμένου προσώπου που έχει υποστηρικτές αλλά και επικριτές, υπάρχει όχι μόνον η εσωτερική διάσταση, αλλά και η εξωτερική.
Στο εσωτερικό, εκπέμπει προς την ελληνική κοινωνία γενικότερα ένα στίγμα συναίνεσης που εκ των πραγμάτων προκύπτει από την επιλογή ενός στελέχους της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Παράλληλα, στέλνει ένα μήνυμα προς το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ καθώς, παρά τις έντονες αντιδράσεις εκ μέρους της συντριπτικής πλειοψηφίας των στελεχών του κυβερνώντος κόμματος που επιθυμούσαν πρόεδρο από την Αριστερά, ο πρωθυπουργός κατέστησε σαφές προς όλες τις συνιστώσες ότι ναι μεν θα διαβουλεύεται με υπουργούς, συνεργάτες και στελέχη, αλλά αυτός θα παίρνει τις τελικές αποφάσεις. Το πως αυτή η πυγμή και αποφασιστικότητα του κ. Τσίπρα θα επηρεάσει τους εσωκομματικούς συσχετισμούς και, τελικά, τη διακυβέρνηση της χώρας, είναι κάτι που θα φανεί στην πορεία.
Σε ό,τι αφορά το κατά πόσον ο κ. Παυλόπουλος υποστήριξε ή εναντιώθηκε στο μνημόνο, και σε ποιό βαθμό, πρόκειται περισσότερο για μια επικοινωνιακού χαρακτήρα διάσταση που θα χρησιμοποιηθεί για τον κατευνασμό των αντιδράσεων που υπάρχουν και είναι πολλές.
Στο εξωτερικό, θα αποτιμηθεί θετικά το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός επέλεξε να κινηθεί ενωτικά επιλέγοντας ένα στέλεχος από την Κεντροδεξιά, το οποίο, μάλιστα θα εκλεγεί με συντριπτική πλειοψηφία που αναμένεται να φθάσει στο 80% των μελών του Κοινοβουλίου.
Παράλληλα, η απόφαση του κ. Τσίπρα να μην επιλέξει τον Δημήτρη Αβραμόπουλο είναι βέβαιο ότι έγινε δεκτή με ανακούφιση από την Κομισιόν καθώς δεν ανατρέπονται οι σχεδιασμοί του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και δεν διαταράσσονται οι εσωτερικές ισορροπίες στο κολέγιο των Επιτρόπων, τόσο σε ό,τι αφορά τις ιδεολογικές αναφορές όσο και τα χαρτοφυλάκια. Επιπροσθέτως, με δεδομένο ότι οι σχέσεις της κυβέρνησης με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς κινούνται σε τεντωμένο σχοινί, μόνο χρήσιμη μπορεί να αποβεί για τη χώρα η αποφυγή ενός ρήγματος με τον πρόεδρο της Ευρ. Επιτροπής ο οποίος παραμένει ένας εν δυνάμει ισχυρός σύμμαχος της Ελλάδας.
Τέλος, αποτελεί ευπρόσδεκτη εξέλιξη το γεγονός πως με την κοινή πρόταση ΠΑΣΟΚ και Ποταμιού υπέρ του Νίκου Αλιβιζάτου, για πρώτη φορά μετά από αρκετές πενταετίες, θα υπάρχουν πέραν της μιας υποψηφιότητες για το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα.