Στον χώρο που έκανε τα πρώτα «πολιτικά» του βήματα το 1974, ως γραμματέας του πρώτου Προέδρου της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας Μιχ. Στασινόπουλου, και αργότερα, την περίοδο 1990-95, ως βασικός νομικός σύμβουλος του Κωνσταντίνου Καραμανλή, θα βρεθεί εκ νέου σε λίγες ημέρες ο κ. Πρ. Παυλόπουλος. Αυτή τη φορά έχοντας ο ίδιος την ιδιότητα του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Η πρόταση του κ. Αλ. Τσίπρα και η αναμενόμενη σήμερα έγκρισή της από τη Βουλή, με μεγάλη πλειοψηφία, καθιστά τον 65 ετών Προκόπη Παυλόπουλο τον 7ο εκλεγμένο Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας μετά τη Μεταπολίτευση. Ο κ. Παυλόπουλος γεννήθηκε στην Καλαμάτα, από την οποία έφυγε το 1968, όταν εισήχθη στη Νομική Σχολή Αθηνών.
Με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης σπουδάζει στο Παρίσι και το 1975 παίρνει τον μεταπτυχιακό τίτλο DEA από τη Σορβόννη ενώ το 1977 ανακηρύσσεται διδάκτορας στο Δημόσιο Δίκαιο. Ραγδαία είναι και η ακαδημαϊκή του ανέλιξη στην Ελλάδα. Από επιμελητής το 1981 σε καθηγητή της Νομικής το 1989. Η «γαλλική σχολή σκέψης» βρίσκεται και στον πυρήνα των πολλών ενστάσεων που διατύπωσε, ειδικά μετά το 2009, για την πολιτική της Γερμανίας έναντι των ασθενέστερων χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας.
Αλλωστε, την ίδια άποψη μοιραζόταν και με τον Κ. Καραμανλή, του οποίου υπήρξε ο στενότερος συνεργάτης καθ’ όλη την περίοδο της «γαλάζιας» διακυβέρνησης μεταξύ 2004 – 2009. Ο κ. Παυλόπουλος, ήδη βουλευτής από το 1996 και προηγουμένως συνεργάτης του Μιλτ. Εβερτ, παρέμεινε αμετακίνητος στο υπ. Εσωτερικών όλη την περίοδο των κυβερνήσεων Καραμανλή, λαμβάνοντας μάλιστα στην πορεία και το χαρτοφυλάκιο της Δημόσιας Τάξης.
Τα «Δεκεμβριανά» του 2008, μετά τη δολοφονία του Αλ. Γρηγορόπουλου, αποτελούν τη μείζονα δοκιμασία. Παυλόπουλος και Χηνοφώτης, τότε υφυπουργός, υποβάλλουν για λόγους ευθιξίας τις παραιτήσεις τους, οι οποίες δεν γίνονται αποδεκτές. Η Αθήνα φλέγεται, ο κ. Παυλόπουλος επιλέγει να είναι σε ανοιχτή γραμμή με τα κόμματα της αντιπολίτευσης και, δη, με την Κουμουνδούρου, ενώ τάσσεται υπέρ της «αμυντικής στάσης» της ΕΛ.ΑΣ. προκειμένου να αποφευχθεί η απώλεια και άλλων ζωών, κάτι που αναγνωρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Εστω κι αν αυτή η στάση είχε ως αποτέλεσμα τις τεράστιες καταστροφές στην καρδιά της πρωτεύουσας. Ο κ. Παυλόπουλος συνδέθηκε και με το διάταγμα (υπήρχε και ένα νωρίτερα της Βάσως Παπανδρέου) για τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων, ως αποτέλεσμα κοινοτικής οδηγίας. Η νομιμότητα των μετατροπών εξεταζόταν μέχρι πρότινος, για την ακρίβεια μέχρι την κυβερνητική αλλαγή.
Μετά την ήττα του κ. Καραμανλή, το 2009, ο κ. Παυλόπουλος υπήρξε εκ των βασικών στελεχών που ανέλαβαν να υπερασπιστούν την υστεροφημία του, αμφισβητώντας τα στοιχεία για το έλλειμμα και για το πρόσωπο του Ανδ. Γεωργίου, ενώ αμφισβητούσε πολλές πτυχές των μνημονιακών συμβάσεων.
Η καλή σχέση του κορυφαίου νομικού με την Αριστερά μπορεί να έχει τις ρίζες της στα γεγονότα του 2008, ωστόσο άνθησε στην πορεία των χρόνων. Αλλωστε, οι θετικές αναφορές της πλευράς Καραμανλή για τα πρώτα βήματα του Αλ. Τσίπρα και, αντιστοίχως, των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για τους «μετριοπαθείς καραμανλικούς» προσωποποιούνταν, καθώς στελέχη εκατέρωθεν και ο κ. Παυλόπουλος διατηρούσαν ανοικτούς διαύλους επικοινωνίας.
Φθάνοντας χθες στο Μαξίμου, ο κ. Παυλόπουλος δεν έκρυψε τον δεσμό του με τον καραμανλισμό. Τον συνόδευε ο κ. Π. Μολυβιάτης, ενώ στην αντιφώνησή του προς τον κ. Τσίπρα δεν έλειψε η αναφορά στον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Ο υποψήφιος Πρόεδρος έκανε λόγο για «κοινό αγώνα για να βγει ο τόπος από το τέλμα και να ξανακερδίσει τη χαμένη υπερηφάνεια και ελπίδα και, μαζί, να αποκατασταθούν οι αξίες στην Ευρώπη, τις οποίες εδώ και καιρό τις έχει χάσει».
Το κοινό γραφείο
Σημειώνεται ότι οι δύο υποψήφιοι Πρόεδροι της Δημοκρατίας έχουν ένα κοινό σημείο, εκτός από τη Νομική Σχολή όπου σπούδασαν. Αυτό είναι το δικηγορικό γραφείο που μοιράστηκαν για πολλά χρόνια επί της οδού Βαλαωρίτου στο κέντρο της Αθήνας. Ο κ. Παυλόπουλος συγκεκριμένα, στο γραφείο στο οποίο ο κ. Αλιβιζάτος είχε διαδεχθεί το 1985 τον Αλέκο Καλοβιδούρη. Σήμερα, οι δύο πρώην συνεργάτες θα είναι «αντίπαλοι» ως υποψήφιοι Πρόεδροι της Δημοκρατίας.