Μια εικόνα του ιδανικού Αμερικανού στρατιώτη μας παρουσιάζει ο Κλιντ Ιστγουντ στον «Ελεύθερο σκοπευτή» (*) του, στην αγιογραφία του υπαρκτού Κρις Κάιλ. Το ρεκόρ του στον πόλεμο του Ιράκ, 160 θανάσιμες βολές στο «ψαχνό» πολλές φορές από απόσταση πάνω από χιλιόμετρο από το θύμα, του χάρισε παράσημα και κυρίως τον τίτλο του πιο φονικού ελεύθερου σκοπευτή στην ιστορία του αμερικανικού στρατού. Ο Κάιλ, ο οποίος είχε εμμονή σε σημείο νεύρωσης με τον ρόλο του ως προστάτης του τρίπτυχου: πατρίς, θρησκεία, οικογένεια, δολοφονήθηκε από έναν ψυχικά διαταραγμένο βετεράνο σε σκοπευτήριο στο Τέξας το 2013.
Για να κλείσουμε τα βιογραφικά, ο Ιστγουντ περιγράφει τις εμμονές του ήρωά του, αλλά και τις δυσκολίες επανένταξής του μετά τον πόλεμο (έκανε τέσσερις θητείες στο Ιράκ από το 2003 έως το 2008). Αποφεύγει, όμως, κάποιες σκιές που θα θόλωναν την αγιογραφία: ο Κάιλ, ο οποίος μεθούσε συχνά, φέρεται να έχει πει περιαυτολογώντας πως τις ημέρες του καταστροφικού τυφώνα «Κατρίνα» στη Νέα Ορλεάνη, σώριασε στο έδαφος δύο ντουζίνες φτωχοδιαβόλους που είχαν ορμήξει στα μαγαζιά για πλιάτσικο.
Ο «Ελεύθερος σκοπευτής» είναι η πρώτη σοβαρή mainstream ταινία του Χόλιγουντ που επιδιώκει την τόνωση του ηθικού των Αμερικανών. Κόντρα στα δόγματα του Ομπάμα περί εξωτερικής πολιτικής, ευλογεί τη δυναμική παρουσία των ΗΠΑ στην παγκόσμια σκακιέρα. Είναι μια περιπέτεια στον αντίποδα ταινιών όπως το προπέρσινο «Αrgo» η οποία ξαναφέρνει φωναχτά στο προσκήνιο τις αξίες του Ράμπο.
Αν απέφευγε τη στράτευσή του, ο Ιστγουντ θα είχε τεράστιο ζωτικό χώρο για μια σπουδαία, πολυεπίπεδη ταινία: Το alter ego του, ο κινηματογραφικός Κάιλ, όταν κοιτάζει «αποστασιοποιημένος» το σκηνικό της μάχης μέσα από τη διόπτρα του όπλου του αναζητώντας το υποψήφιο θύμα του, είναι ένας ήρωας-χρυσάφι για τον σκηνοθέτη που θα ’θελε να σκάψει βαθιά πίσω από πολιτικά, ιδεολογικά και ηθικοπλαστικά στερεότυπα του αμερικανικού πατριωτισμού. Για να γίνουμε πιο σαφείς, θα τοποθετούσαμε τον «Ελεύθερο σκοπευτή» απέναντι στον «Λίβανο» του Σαμουέλ Μαόζ.
Δυστυχώς, όμως, ο Ιστγουντ φαντάζει σαν αμήχανος Dirty Harry στη σκιά του «The Hurt Locker», του «Zero Dark Thirty». Μας θύμισε λιγάκι και τον παλιό «Γυρισμό» του Χαλ Ασμπι.
Η δεύτερη πρεμιέρα της εβδομάδας, το «Διαζύγιο: η δίκη της Βίβιαν Αμσάλεμ» (****) μας αποζημιώνει με το παραπάνω. Εξαιρετικό φιλμ από το Ισραήλ, γυρισμένο από τα αδέλφια Ρόνιτ και Σλόμι Ελκαμπέτς. Μια γυναίκα, που είναι σε διάσταση με τον σύζυγό της, θέλει απεγνωσμένα διαζύγιο. Ο δικαστικός της αγώνας είναι σαν το μαρτύριο του Σίσυφου.