Αν ο επισκέπτης της Ρώμης επιθυμεί να ξεφύγει από το ιστορικό κέντρο της και να γνωρίσει μιαν άλλη όψη της αστικής της ιδιομορφίας, τότε πρέπει, το δίχως άλλο, να επισκεφτεί την περιοχή EUR, εκεί όπου φαίνεται η επίδραση του φασισμού στην αρχιτεκτονική.
Στον δρόμο προς τη θάλασσα, όχι μακριά από την Οστια, το 1938 άρχισε να δημιουργείται μια συνοικία από μεγαλοπρεπή κτίρια κατόπιν εντολής του Μπενίτο Μουσολίνι, για να φιλοξενηθεί η Παγκόσμια Εκθεση της Ρώμης, η οποία θα πραγματοποιείτο το 1942 αλλά λόγω του πολέμου δεν έγινε ποτέ. Συνεχίστηκαν οι εργασίες για την ολοκλήρωση των μισοτελειωμένων σχεδίων το 1951 και σήμερα έχει ενδιαφέρον να δει κανείς τις μεγάλες λεωφόρους, όπως τη λεωφόρο Κριστόφορο Κολόμπο με την πλατεία Μαρκόνι, όπου και ο οβελίσκος, τα ογκώδη από μάρμαρο κτίρια με κίονες και στοές, που είναι απομιμήσεις των ρωμαϊκών οικοδομημάτων, χωρίς όμως τη φινέτσα εκείνων. Για την κατασκευή τους εργάστηκαν σπουδαίοι Ιταλοί αρχιτέκτονες, οι οποίοι συνδύασαν την κλασική γραμμή με τη μοντέρνα αρχιτεκτονική, κρατώντας τα χαρακτηριστικά του ιταλικού ρασιοναλισμού. Πολλά κτίρια, μερικά από τα οποία αποτυπώνουν τη folie de grandeur του Μουσολίνι, ολοκληρώθηκαν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης το 1960 και σήμερα χρησιμοποιούνται ως μουσεία και κυβερνητικά γραφεία.
Κατάλληλο σκηνικό για ταινίες ιστορικές είναι οι στοές και οι μεγάλοι δρόμοι αυτής της περιοχής, όπου, το 1999, γυρίστηκε ο «Τίτος» με πρωταγωνιστή τον Αντονι Χόπκινς, ταινία που στηρίχθηκε στο έργο του Σαίξπηρ «Τίτος Ανδρόνικος».
Τη συμμετρία των γραμμών και την ψυχρότητα των επιβλητικών κτιρίων και των απέραντων λεωφόρων σπάνε τα ψηλά δέντρα, τα πάρκα, τα νερά της τεχνητής λίμνης και των σιντριβανιών, αλλά και η λαϊκή αγορά που λειτουργεί στη σκιά του Palazzo della Civilta de Lavoro και δίνει ζωντάνια στην περιοχή κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου.