«Εγώ έχω ψηφίσει όλα τα Μνημόνια, θα χαλάσω το σερί μου επειδή είναι Μνημόνιο του Τσίπρα;» διερωτήθηκε σε ραδιοφωνική συνέντευξη ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης. Εδώ και μία εβδομάδα, μετά το Eurogroup της περασμένης Παρασκευής, μπήκαμε πια για τα καλά στη συζήτηση περί ονομάτων, με τη μεν κυβέρνηση να αποποιείται οποιαδήποτε αναφορά σε «μνημόνιο», τη δε αντιπολίτευση να βροντοφωνάζει ότι και η νέα συμφωνία δεν είναι παρά ένα ακόμη μνημόνιο έστω και σε παραλλαγή, απλώς με άλλη ονομασία: «συμβόλαιο».
Και όταν λέμε αντιπολίτευση, δεν εννοούμε μόνο τους κλασικούς «επάρατους μνημονιακούς» Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, ή το «Ποτάμι» (το «κρυπτοφασιστικό», κατά την προσφιλή προεκλογική καραμέλα των απανταχού Συριζαίων), αλλά και το ΚΚΕ, από το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ, θυμίζω, είχε κατ’ επανάληψη ζητήσει να συμπράξουν σε ένα κυβερνητικό αντιμνημονιακό σχήμα. Την ώρα που γράφονται αυτές οι αράδες, λοιπόν, το ΚΚΕ οργανώνει συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο κέντρο της Αθήνας, χθες είχε προηγηθεί ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ, σειρά έχουν, υποθέτω, και οι «λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις» να ακολουθήσουν στις αντιμνημονιακές διαμαρτυρίες κατά του (πρώην;) αντιμνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ.
Και, βέβαια, για να μην ξεχνιόμαστε, μέσα στο ίδιο το κυβερνητικό κόμμα ή την Κοινοβουλευτική Ομάδα, καθώς και από τα «ιερά τέρατα» της ιστορικής Αριστεράς, είχαμε φωνές αντίδρασης και αντίστασης απέναντι στη συμφωνία που επιτεύχθηκε πριν από μία εβδομάδα. Κατά συνέπεια, γιατί να μην ψηφίσει, όταν με το καλό έρθει στη Βουλή, και ο κ. Γεωργιάδης τη συμφωνία αυτή για το «συμβόλαιο» που όμως φέρνει πολύ επικίνδυνα προς το «μνημόνιο»;
Οφείλουμε πάντως να τονίσουμε ότι η έννοια του ονόματος έχει τη σημασία της και δεν θα έπρεπε να την απαξιώνουμε. Το 1913, ο τελευταίος τσάρος της Ρωσίας έφτασε στο σημείο να στείλει τους πεζοναύτες του για να διαλύσει διά της βίας στο Αγιον Ορος τη ρωσική αίρεση των «Ονοματολατρών» ή της «Λατρείας του Ονόματος», όπου τα μέλη της επαναλάμβαναν το όνομα του Θεού ή του Χριστού μέχρι να βρεθούν σε θρησκευτική έκσταση και να ενωθούν με το θείο. Μπορούν κάλλιστα να παίρνουν παραδείγματα οι κυβερνώντες και να αφήσουν τους κακεντρεχείς να λένε τα δικά τους ότι το «συμβόλαιο» είναι κατά βάθος «μνημόνιο». Ενδεχομένως, όσο περισσότερο επαναλάβουν τη λέξη «συμβόλαιο», τόσο περισσότερο να πιστέψουν σε αυτό.