Κύριε διευθυντά
Αν και δεν ψήφισα τα κόμματα που την στηρίζουν, αποτελώ κι εγώ κομμάτι του λαού που εκπροσωπεί η κυβέρνηση αυτή. Και επειδή πάρα πολλά έχουν λεχθεί στο όνομά μου τις τελευταίες μέρες από τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς του, ήθελα να τους επισημάνω πως καμιά αξιοπρέπεια δεν νιώθω από την άκρως ανταγωνιστική στάση που έχουν επιλέξει απέναντι στους εταίρους μας στην Ευρώπη. Η συμφωνία που έχουμε μαζί τους, με την οποία μας στηρίζουν και μας έχουν βοηθήσει μέχρι σήμερα να αποφύγουμε τη χρεοκοπία, σίγουρα χρήζει βελτίωσης, προσαρμογής, διόρθωσης κ.λπ. Η διεκδίκηση αυτής της βελτίωσης είναι θεμιτή. Αλλά οι εταίροι μας δεν είναι ούτε αντίπαλοι ούτε η άλλη πλευρά ούτε προσπαθούν να μας εκμεταλλευθούν ή να μας κλέψουν τη χώρα. Γι’ αυτό εγώ δεν νιώθω καθόλου περήφανος για τον «περήφανο» τρόπο που διεκδικούμε τον στόχο αυτό. Το να είμαστε συνέχεια στο επίκεντρο της διεθνούς δημοσιότητας με υψηλούς τόνους, απειλές και κόκκινες γραμμές είναι η χειρότερη δυνατή προσέγγιση σε μια διαπραγμάτευση που γίνεται στο εσωτερικό μιας ομάδας εταίρων στην οποία ανήκουμε ισότιμα. Oπως έχει γραφτεί πολλές φορές, πρέπει να αναλάβουμε πρώτα την ευθύνη των δικών μας πράξεων, να βάλουμε σε τάξη τη χώρα μας και μετά, ή παράλληλα, να διεκδικήσουμε τις βελτιώσεις που ζητάμε, ήπια, ήσυχα, πειστικά (και στις μέσα σελίδες των εφημερίδων). Πόσο περήφανοι πρέπει να νιώθουν τώρα οι Πορτογάλοι ή οι Ιρλανδοί που βοηθηθήκαν, έκαναν τη δουλειά τους χωρίς να «ορθώσουν το ανάστημά τους» και ούτε ακούστηκαν ποτέ!
Oσο για την αξιοπρέπειά μας, η άποψή μου είναι πως θα τη νιώσουμε πραγματικά μόνον όταν θα μπαίνουμε σε ένα καφέ ή εστιατόριο ξέροντας πως δεν θα έχει μέσα καπνό από τσιγάρα ή θα περπατάμε σε πεζοδρόμια ελεύθερα από αυτοκίνητα ή μηχανάκια – με άλλα λόγια, όταν θα είμαστε έτοιμοι να σεβαστούμε τους κανόνες που εμείς, με την απόλυτη κυριαρχία μας, επιβάλλουμε στους ίδιους μας τους εαυτούς.
Μαρκος Κομονδουρος – Κουκάκι