ΛΟΝΔΙΝΟ. Να εγκαταλείψουν το υπό κατάρρευση ανάκτορο του Ουέστμινστερ, τη νεο-γοτθικού ρυθμού έδρα της Βουλής των Κοινοτήτων και της Βουλής των Λόρδων, ίσως αναγκασθούν οι Βρετανοί βουλευτές, εφόσον δεν πραγματοποιηθούν έργα κόστους 3 δισ. στερλίνων, προειδοποίησε χθες ο επικεφαλής του νομοθετικού οργάνου Τζον Μπέρκοου.
Μιλώντας χθες σε εκδήλωση του ομίλου Hansard, ο κ. Μπέρκοου, που κατέχει τον θώκο του προέδρου του Κοινοβουλίου από το 2009, παραδέχθηκε ότι το κόστος ανακαίνισης του ιστορικού κτίσματος του 19ου αιώνα θα ανέλθει στα 3 δισ. στερλίνες, υπογραμμίζοντας ότι αδυνατεί να δώσει ακριβή εκτίμηση.
Το ανάκτορο του Ουέστμινστερ τείνει να πλημμυρίζει, η τοιχοποιία του αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα, ενώ τοίχοι και οροφές είναι επενδεδυμένες με μεγάλες ποσότητες αμιάντου.
Ο λόρδος Λίσβεν, πρώην γραμματέας του Κοινοβουλίου και σημερινό μέλος της Βουλής των Λόρδων, εκτιμά ότι η κατάσταση είναι τέτοια, που οι βουλευτές ίσως αναγκασθούν να μετακομίσουν οριστικά και αμετάκλητα από τον ναό αυτόν της βρετανικής δημοκρατίας. Ο λόρδος επισημαίνει ότι τα υπόγεια του ανακτόρου αποτελούν «καθεδρικό ναό της φρίκης», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε στην εφημερίδα Financial Times, με αλλεπάλληλες «επιστρώσεις» ασύμβατων τεχνολογιών, από σωλήνες ατμού υψηλής πίεσης και αποχετεύσεις του 19ου αιώνα μέχρι σύγχρονες εγκαταστάσεις κλιματισμού και δικτύων ηλεκτρονικών υπολογιστών.
Στην ομιλία του ενώπιον του ομίλου Hansard, ο κ. Μπέρκοου είπε: «Θα ήταν πραγματικά κρίμα να φθάσουμε στην επέτειο των 200 ετών από την καταστροφική πυρκαγιά, που κατέστρεψε το παλιό Κοινοβούλιο και οδήγησε στην οικοδόμηση του σημερινού, να χρειασθεί να το εγκαταλείψουμε, αναζητώντας νέα τοποθεσία για τη στέγαση του νομοθετικού έργου».
Μελέτη του 2012 από τον ειδικευμένο αρχιτέκτονα δρα Ρίτσαρντ Ουέρ είχε συμπεράνει ότι, χωρίς ριζική ανακαίνιση, το κτίσμα θα υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά, καθιστώντας επιβεβλημένη τη μετακόμιση των νομοθετών.
Σε μία προσπάθεια να αποφευχθούν ατοπήματα του παρελθόντος, που είδαν σχετικά απλά και μικρά έργα να ξεπερνούν τους αρχικούς προϋπολογισμούς τους, πολλά μέλη του Κοινοβουλίου προτείνουν η ανακαίνιση να αποδοθεί σε εξωτερική, ανεξάρτητη αρχή. Το 1992, το Κοινοβούλιο ανέθεσε σε εσωτερική επιτροπή τη διαχείριση της κατασκευής του Portcullis House, της επέκτασης της Βουλής των Κοινοτήτων για τη στέγαση γραφείων βουλευτών και άλλων υπηρεσιών, που ολοκληρώθηκε το 2001. Το τελικό κόστος των 234 εκατ. στερλίνων ξεπέρασε κατά 30% τον αρχικό προϋπολογισμό, ενώ η γυάλινη οροφή του έχει αρχίσει να εμφανίζει ρωγμές. Η ανακαίνιση του γυμναστηρίου των βουλευτών κόστισε 1 εκατ. στερλίνες, 400% πάνω από τον αρχικό της προϋπολογισμό.
Ο λόρδος Λίσβεν προτείνει, έτσι, την ανάληψη της ανακαίνισης του ανακτόρου του Ουέστμινστερ –μνημείο της παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO– από ανεξάρτητη αρχή, που θα λογοδοτεί και στα δύο όργανα: λόρδους και κοινότητες. Η ψήφιση νέου νόμου θα μπορούσε, στο μεταξύ, να εγγυηθεί ότι το έργο θα εκτελεσθεί εντός χρονικών ορίων.
Το ανάκτορο του Ουέστμινστερ, που κατασκευάσθηκε στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα, υπήρξε κόσμημα τεχνολογικής καινοτομίας για την εποχή του, σχεδιασμένο από τον αρχιτέκτονα σερ Τσαρλς Μπάρι και τον Αύγουστο Πάτζιν.
Η θέρμανση, ο εξαερισμός, οι σωληνώσεις νερού, αποχέτευσης και τα ηλεκτρικά του κτίσματος δεν ανακαινίσθηκαν ποτέ, ενώ η οροφή επιτρέπει την είσοδο νερού της βροχής και η τοιχοποιία καταρρέει σε πολλά σημεία.
Τα έργα ανακαίνισης ίσως απαιτήσουν την προσωρινή μετακόμιση των βουλευτών, όπως είχε γίνει και κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, μετά την καταστροφή της αίθουσας των Κοινοτήτων από αεροπορικό βομβαρδισμό, που είχε οδηγήσει σε «μετοίκηση» των νομοθετών στο γειτονικό κτίριο Τσερτς.