Το ακούγαμε στη δουλειά από το ραδιόφωνο κάθε μέρα. Βασικά, ακόμα το ακούμε. Το “Take me to Church” του Hozier κυκλοφόρησε ψηφιακά τον Σεπτέμβρη του 2013, αλλά να που φτάσαμε στον Μάρτη του ’15 και συνεχίζει ακάθεκτο να παίζεται σε heavy rotation, από δεκάδες σταθμούς.
Είναι ωραίο κομμάτι, αντικειμενικά. Τελευταία, βέβαια, είχα αρχίσει να το βαριέμαι λιγάκι, όπως ο περισσότερος κόσμος. Κι εκεί που είπα «αυτό ήταν» και το ένιωθα να με χαιρετάει και του έλεγα «άιντε στο καλό», ξαφνικά να το πάλι στ’ αυτιά μου. Σε μπιτάτο remix, από τα ηχεία του γυμναστηρίου μου!
Αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση σχετικά με αυτό το τραγούδι (και το συνειδητοποίησα πρόσφατα) είναι ότι δεν είχα ιδέα τι λένε οι στίχοι, παρ’ ότι ξέρω αγγλικά ωραιότατα. Γιατί «πήγαινέ με στην εκκλησία»; Θέλει γάμο; Πέθανε κανείς; Με απορροφούσε τόσο η μουσική και η εντυπωσιακή γέφυρα από το κουπλέ στο ρεφρέν κάθε φορά που το άκουγα, που δεν έδινα σημασία σε τίποτα άλλο.
Κάθισα λοιπόν και διάβασα τους στίχους. Κι ύστερα τους μετέφρασα. Νομίζω πως άξιζε τον κόπο:
«Η κοπέλα μου έχει χιούμορ/ είναι το χαχάνισμα στην κηδεία/ ξέρει την αποδοκιμασία των πάντων/ έπρεπε να την είχα λατρέψει νωρίτερα.
Αν οι ουρανοί ποτέ μιλούσαν/ είναι το τελευταίο αληθινό στόμα/ η κάθε Κυριακή γίνεται πιο ζοφερή/ ένα φρέσκο δηλητήριο κάθε βδομάδα
«Γεννηθήκαμε άρρωστοι» – τους άκουσες να το λένε/ η εκκλησία μου δεν προσφέρει βεβαιότητες/ κι εκείνη λέει «λατρεία στο κρεβάτι»/ ο μόνος παράδεισος στον οποίο θα σταλώ/ είναι όταν είμαι μόνος μαζί σου
Γεννήθηκα άρρωστος/ αλλά μ’ αρέσει/ προστάτεψέ με να ‘μαι καλά/ αμήν αμήν αμήν αμήν
Πήγαινέ με στην εκκλησία/ θα προσκυνήσω σαν σκυλί στον ναό των ψεμάτων σου/ θα σου πω τις αμαρτίες μου κι εσύ μπορείς να ακονίσεις το μαχαίρι σου/ δώσε μου τον αθάνατο θάνατο/ Θεέ μου, άσε με να σου δώσω τη ζωή μου.
Aν είμαι ειδωλολάτρης των καλών στιγμών/ η κοπέλα μου είναι το φως του ήλιου/ για να κρατήσω τη Θεά με το μέρος μου/ εκείνη απαιτεί μια θυσία.
Στέγνωσε όλη τη θάλασσα/ φέρε κάτι ηλιόλουστο/ κάτι κρεατικό για κυρίως γεύμα/ αυτό είναι ένα ωραίο ψηλό άλογο/ τι έχεις στον στάβλο σου;/ έχουμε πολλούς πεινασμένους πιστούς.
Αυτό φαίνεται γευστικό/ αυτό φαίνεται άφθονο/ αυτό φαίνεται δουλειά πεινασμένη.
Πήγαινέ με στην εκκλησία κλπ…
Δε θέλω άρχοντες ή βασιλιάδες / όταν ξεκινήσει η ιεροτελεστία/ δεν υπάρχει πιο γλυκιά αθωότητα από την ευγενική μας αμαρτία
Στην τρέλα και στο έδαφος αυτής της λυπητερής επίγειας σκηνής/ μόνο τότε είμαι άνθρωπος/ μόνο τότε είμαι καθαρός/ Aμήν αμήν αμήν αμήν
Πήγαινέ με στην εκκλησία».
Διαβάστε περισσότερα εδώ