Δεν είναι νέο φαινόμενο, ούτε φυσικά ελληνικό. Τα σεμινάρια δημιουργικής γραφής έγιναν μόδα πρώτα στην Αμερική και σιγά σιγά πέρασαν τον Ατλαντικό και ήρθαν και στην Ελλάδα. Πριν από λίγα χρόνια γνώρισαν μεγάλη άνθηση. Μετά, στην καρδιά της κρίσης, ψιλοσυμπιέστηκαν κι αυτά. Αλλά τώρα, διαβάζω στα πολλά δελτία Τύπου που φτάνουν διαρκώς, ότι εκδότες, συγγραφείς από μόνοι τους, και άλλοι πολιτιστικοί οργανισμοί εντάσσουν στις δράσεις τους και τα σεμινάρια δημιουργικής γραφής. Τα οποία βεβαίως δεν είναι δωρεάν, έχουν κόστος (340 ευρώ για κάθε κύκλο δέκα συναντήσεων κοστίζουν τα σεμινάρια που οργανώνουν οι εκδόσεις Πατάκη, για παράδειγμα).
Ας το δούμε πιο προσεκτικά. Είμαστε μια χώρα, στην οποία οι κάτοικοί της έχουν έφεση στο γράψιμο. Μέχρι πρότινος, προ κρίσεως, υπήρχε δυσανάλογη παραγωγή βιβλίων σε σχέση με τον πληθυσμό και τους διαθέσιμους αναγνώστες. Η αλήθεια είναι ότι η γραφή είναι μια πολύ δύσκολη διαδικασία, μοναχική, αργή, και οι συγγραφείς είναι άνθρωποι που πρέπει να ζήσουν (να βιοποριστούν δηλαδή), αλλά και να επικοινωνήσουν με τους πολίτες από τους οποίους αντλούν και τις ιδέες τους. Από την άλλη, οι συμμετέχοντες συνήθως σ’ αυτά τα σεμινάρια είναι είτε νέοι άνθρωποι που θέλουν να αυξήσουν τα προσόντα τους, είτε άνεργοι που θέλουν να αισθάνονται ότι κάνουν κάτι δημιουργικό, είτε μεσήλικες άντρες και γυναίκες (κυρίως γυναίκες), που έχουν χρόνο να ασχοληθούν με τις παλιές τους αγάπες. Ολα τα παραπάνω μάλλον είναι μερικοί από τους λόγους για τους οποίους τα σεμινάρια δημιουργικής γραφής ανθούν. Και εντέλει κάνουν καλό σε όλους. Στους συγγραφείς και στους σπουδαστές αυτών των σεμιναρίων, που μπορεί να μη γίνουν ποτέ συγγραφείς, θα έχουν μάθει όμως χρήσιμα πράγματα από έμπειρους γραφιάδες. Ενα σημαντικό κομμάτι της παιδείας είναι κι αυτό…